عمدیه: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''عمدیه''' معتقد بودند که اگر [[مسلمان|مسلمانی]] مرتکب [[معصیت]] و [[گناه|گناهی]] شود، عقوبت بر او واجب نیست همچنین می‌گفتند که [[مومن]] اگر معصیت کند، معصیتش از روی غفلت و نادانی و اطفای [[شهوت]] است که بر او غالب شده نه آن که بر خلاف امر خدا قدم بردارد که اگر این‌گونه باشد، [[کافر]] است. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 337 با ویرایش و اصلاح جملات</ref> <ref>عراقی ابو محمد عثمان، الفرق المفترقة بین اهل الزیغ و الزندقة، تحقیق یشار قوتلو آى، آنکارا، سال 1961میلادی، ص 81</ref> | '''عمدیه''' معتقد بودند که اگر [[مسلمان|مسلمانی]] مرتکب [[معصیت]] و [[گناه|گناهی]] شود، عقوبت بر او واجب نیست. همچنین می‌گفتند که [[مومن]] اگر معصیت کند، معصیتش از روی غفلت و نادانی و اطفای [[شهوت]] است که بر او غالب شده نه آن که بر خلاف امر خدا قدم بردارد که اگر این‌گونه باشد، [[کافر]] است. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 337 با ویرایش و اصلاح جملات</ref> <ref>عراقی ابو محمد عثمان، الفرق المفترقة بین اهل الزیغ و الزندقة، تحقیق یشار قوتلو آى، آنکارا، سال 1961میلادی، ص 81</ref> | ||
== پانویس == | == پانویس == | ||
<references /> | <references /> | ||
نسخهٔ ۳ مهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۸:۱۲
عمدیه معتقد بودند که اگر مسلمانی مرتکب معصیت و گناهی شود، عقوبت بر او واجب نیست. همچنین می‌گفتند که مومن اگر معصیت کند، معصیتش از روی غفلت و نادانی و اطفای شهوت است که بر او غالب شده نه آن که بر خلاف امر خدا قدم بردارد که اگر این‌گونه باشد، کافر است. [۱] [۲]