عمدیه: تفاوت میان نسخه‌ها
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''عمدیه''' معتقد بودند که اگر [[مسلمان|مسلمانی]] مرتکب [[معصیت]] و [[گناه|گناهی]] شود، عقوبت بر او واجب نیست. همچنین می‌گفتند که [[مومن]] اگر معصیت کند، معصیتش از روی غفلت و نادانی و اطفای [[شهوت]] است که بر او غالب شده نه آنکه بر خلاف امر خدا قدم بردارد که اگر این‌گونه باشد، [[کافر]] است<ref>مشکور محمد | '''عمدیه''' معتقد بودند که اگر [[مسلمان|مسلمانی]] مرتکب [[معصیت]] و [[گناه|گناهی]] شود، عقوبت بر او واجب نیست. همچنین می‌گفتند که [[مومن]] اگر معصیت کند، معصیتش از روی غفلت و نادانی و اطفای [[شهوت]] است که بر او غالب شده نه آنکه بر خلاف امر خدا قدم بردارد که اگر این‌گونه باشد، [[کافر]] است<ref>مشکور محمد جواد؛ فرهنگ فرق اسلامی؛ مشهد، نشر آستان قدس رضوی؛ سال 1372 شمسی؛ ص 337 با ویرایش و اصلاح جملات.</ref>،<ref>عراقی ابو محمد عثمان؛ الفرق المفترقة بین اهل الزیغ و الزندقة؛ تحقیق یشار قوتلو آى؛ آنکارا، سال 1961 میلادی، ص 81.</ref>. | ||
== پانویس == | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
نسخهٔ ۷ مهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۹:۱۲
عمدیه معتقد بودند که اگر مسلمانی مرتکب معصیت و گناهی شود، عقوبت بر او واجب نیست. همچنین می‌گفتند که مومن اگر معصیت کند، معصیتش از روی غفلت و نادانی و اطفای شهوت است که بر او غالب شده نه آنکه بر خلاف امر خدا قدم بردارد که اگر این‌گونه باشد، کافر است[۱]،[۲].