طریفیه: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''طریفیه''' از پیروان صالح‌بن‌طریف بودند. وی ادعای پیامبری کرد و مردم را به رسالت ادعایی خود فراخواند و شریعتی غیر از شریعت [[اسلام]] تشریع نمود | '''طریفیه''' از پیروان ''صالح‌بن‌طریف'' بودند. وی ادعای پیامبری کرد و مردم را به رسالت ادعایی خود فراخواند و شریعتی غیر از شریعت [[اسلام]] تشریع نمود<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 326</ref>،<ref>الفرق و التواریخ، نسخه خطی آستان قدس رضوی</ref>. | ||
== تاریخچه و شخصیت‌شناسی == | == تاریخچه و شخصیت‌شناسی == | ||
صالح‌بن‌طریف برغواطی از قبیله برغواطه و اهل کشور [[مراکش]] بود. پدرش از رهبران [[خوارج]] صُفریه مغرب (مراکش) بود و چون ادعای پیامبری کرد، کشته شد. بعد از آن صالح جای پدرش نشست. صالح در ابتدا از صالحان شمرده | ''صالح‌بن‌طریف'' ''برغواطی'' از قبیله برغواطه و اهل کشور [[مراکش]] بود. پدرش از رهبران [[خوارج]] صُفریه [[مغرب|مغرب]] (مراکش) بود و چون ادعای پیامبری کرد، کشته شد. بعد از آن صالح جای پدرش نشست. صالح در ابتدا از صالحان شمرده می‌شد؛ اما او نیز چون پدرش در سال 127 هجری قمری مدعی شد که پیامبر است و دین جدیدی را وضع کرده است. | ||
== برخی از احکام دین طریفیه == | == برخی از احکام دین طریفیه == | ||
=== نمازهای دهگانه === | === نمازهای دهگانه === | ||
در دین | در دین ''صالح‌بن‌طریف''، تعداد نمازهای واجب به ده نماز می‌رسید. | ||
=== کشته شدن دزد === | === کشته شدن دزد === | ||
| خط ۱۹: | خط ۱۹: | ||
== آثار == | == آثار == | ||
صالح کتابی را با هشتاد سوره به نام پیامبران و غیر آنان که آن را قرآن نامید نوشت و مدعی بود که این کتاب به او وحی شده است و به تدریج پیروان او زیاد شدند. | صالح کتابی را با هشتاد سوره به نام [[پیامبران]] و غیر آنان که آن را [[قرآن]] نامید نوشت و مدعی بود که این کتاب به او وحی شده است و به تدریج پیروان او زیاد شدند. | ||
== سر انجام == | == سر انجام == | ||
صالح‌بن‌طریف توانست ۴۷ سال حکومت کند. او سپس به مشرق رفت و در همان جا ساکن شد. معروف است که فرزندانش بعد از وی، در اواسط قرن پنجم هجری قمری و بعد از یورش | ''صالح‌بن‌طریف'' توانست ۴۷ سال حکومت کند. او سپس به مشرق رفت و در همان جا ساکن شد. معروف است که فرزندانش بعد از وی، در اواسط قرن پنجم هجری قمری و بعد از یورش [[مرابطون]]، در مسیر گمراهی پدر قدم زدند<ref>ناصری، احمد بن خالد، الاستقصاء، ج۲، ص۱۶.</ref>،<ref>ناصری، احمد بن خالد، الاستقصاء، ج۲، ص۱۵.</ref>،<ref>ناصری، احمد بن خالد، الاستقصاء، ج۱، ص۱۷۰</ref>،<ref>زرکلی، خیرالدین، الاعلام، ج۳، ص۱۹۲.</ref>،<ref>ر. ک. ترمانینی عبدالسلام، رویدادهای تاریخ اسلام، ترجمه پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، ج۱، ص۴۰۳.</ref>. | ||
== پانویس == | == پانویس == | ||
نسخهٔ ۷ مهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۴:۲۰
طریفیه از پیروان صالح‌بن‌طریف بودند. وی ادعای پیامبری کرد و مردم را به رسالت ادعایی خود فراخواند و شریعتی غیر از شریعت اسلام تشریع نمود[۱]،[۲].
تاریخچه و شخصیت‌شناسی
صالح‌بن‌طریف برغواطی از قبیله برغواطه و اهل کشور مراکش بود. پدرش از رهبران خوارج صُفریه مغرب (مراکش) بود و چون ادعای پیامبری کرد، کشته شد. بعد از آن صالح جای پدرش نشست. صالح در ابتدا از صالحان شمرده می‌شد؛ اما او نیز چون پدرش در سال 127 هجری قمری مدعی شد که پیامبر است و دین جدیدی را وضع کرده است.
برخی از احکام دین طریفیه
نمازهای دهگانه
در دین صالح‌بن‌طریف، تعداد نمازهای واجب به ده نماز می‌رسید.
کشته شدن دزد
اگر کسی اقدام به سرقت می‌کرد، مستحق مرگ می‌شد.
ازدواج و طلاق‌های بی حد و حصر
هر مردی می‌توانست به هر اندازه که میل داشته باشد زن بگیرد و هر وقت میلش کشید آنان را طلاق دهد و باز رجوع کند.
حرمت ازدواج با دخترعموها
ازدواج با دخترعموها حرام است.
آثار
صالح کتابی را با هشتاد سوره به نام پیامبران و غیر آنان که آن را قرآن نامید نوشت و مدعی بود که این کتاب به او وحی شده است و به تدریج پیروان او زیاد شدند.
سر انجام
صالح‌بن‌طریف توانست ۴۷ سال حکومت کند. او سپس به مشرق رفت و در همان جا ساکن شد. معروف است که فرزندانش بعد از وی، در اواسط قرن پنجم هجری قمری و بعد از یورش مرابطون، در مسیر گمراهی پدر قدم زدند[۳]،[۴]،[۵]،[۶]،[۷].
پانویس
- ↑ مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 326
- ↑ الفرق و التواریخ، نسخه خطی آستان قدس رضوی
- ↑ ناصری، احمد بن خالد، الاستقصاء، ج۲، ص۱۶.
- ↑ ناصری، احمد بن خالد، الاستقصاء، ج۲، ص۱۵.
- ↑ ناصری، احمد بن خالد، الاستقصاء، ج۱، ص۱۷۰
- ↑ زرکلی، خیرالدین، الاعلام، ج۳، ص۱۹۲.
- ↑ ر. ک. ترمانینی عبدالسلام، رویدادهای تاریخ اسلام، ترجمه پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، ج۱، ص۴۰۳.