ساویه

ساویه‏ شاخه‌ای از اهل‌حدیث‌اند و می‌گویند که ان‌شاء‌اللّه ما مؤمن هستیم.

تاریخچه و وجه تسمیه

در منابع آمده است که این فرقه از این جهت ساویه‌اند که منتسب به ابن‌سهلان‌ساوی متوفای سال 450 هجری قمری می‌باشند که در اصل از اهالی ساوه شهری در بین ری و همدان بوده است. ابن‌سهلان به قدری شکاک بوده که مردم پس از مرگش کتاب‌هایش را آتش زدند. به همین دلیل این گروه به شکاک هم ملقب شدند.

شاخه‌های فرقه‌های اهل حدیث

مطهر مقدسی به فرقه‌های منسوب به اهل حدیث اشاره می‌کند که عبارت است از: حشویه، مخلوقیه، لفظیه، نِصفیه، فاضلیه، صاعدیه، ساویه و مالکیه.

اعتقادات

جامع اقوال این فرقه آن است که ایمان را به قول، عمل و معرفت می‌دانند و می‌گویند ایمان به‌واسطه طاعت زیاد شده و به‌وسیله معصیت کم می‌شود. (یعنی امری تشکیکی است که قابل افزایش و نقصان است.) از منظر آنها، بهترین مردم بعد از پیامبر صلی الله علیه و آله را به ترتیب، ابوبکر، عمربن الخطاب، عثمان‌بن عفان و علی ‌علیه‌السلام می‌دانند. ولی درباره بعد از علی(‌علیه‌السلام) دچار اختلاف شدند.