پیش‌نویس:سید دلدار علی غفران مآب: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
| سال تولد = 1166ق | | سال تولد = 1166ق | ||
| تاریخ تولد = 17ربیع الثانی 1166 | | تاریخ تولد = 17ربیع الثانی 1166 | ||
| محل تولد = [[ | | محل تولد = [[لکهنو هند]] | ||
| سال درگذشت = 1335ق | | سال درگذشت = 1335ق | ||
| تاریخ درگذشت = 19رجب | | تاریخ درگذشت = 19رجب | ||
نسخهٔ ۱۹ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۲۳:۳۹
| سید دلدار علی غفران مآب | |
|---|---|
| نام کامل | سید دلدار علی |
| نام‌های دیگر | غفران مآب |
| اطلاعات شخصی | |
| روز تولد | 17ربیع الثانی 1166 |
| محل تولد | لکهنو هند |
| روز درگذشت | 19رجب |
| محل درگذشت | هند |
| دین | اسلام، شیعه |
| استادان | |
| شاگردان |
|
| آثار |
|
| فعالیت‌ها | تالیف کتاب |
سید دلدار علی ، نخستین شخصیتی است که توانست شیعه جعفری را در هندوستان استوار سازد. وی عالمی فاضل و فقیهی مجتهد و مفسری حکیم بود که در تمام فنون عقلی و نقلی مهارت یافت. خاندان دلدار علی نقوی از علمای مکتب تشیع در کشور پهناور هند بودند. وصف این عالم جلیل القدر در آثار بسیاری از علما و بزرگان شیعه دیده می‌شود. صاحب جواهر، سید دلدار علی را در آثارش با عناوینی چون، علامه فائق، خاتم المجتهدین، آیت الله العظمی فی الاولین و الاخرین معرفی می کند.
زندگی نامه
وی فرزند محمد معین، معروف به سید دلدار، یکی از اعلام بزرگ شیعه در کشور هندوستان در سال 1166 هجری قمری در قصبه نصیر آباد هند متولد شد. نسبش با بیست و دو واسطه به حضرت امام هادی (علیه السلام) منتهی می‌شود. پدرش سید محمد از علمای معروف هند می‌باشد. وی نزد پدر خویش مقدمات علوم را فرا گرفت و پس از آن در نجف اشرف به شاگردی مراجع عظام وحید بهبهانی، سید بحر العلوم، سید صاحب ریاض، سید شهرستانی و دیگر اساتید عالی حوزه علمیه نائل شد.[۱]
تحصیلات
وی تحصیلات ابتدایی را نزد پدر آموخت. سپس در شهر رائ بریلی نزد عالمی بنام باب الله و در شهر اله آباد نزد سید غلام حسین دکنی تلمذ کرد. بعد از آن در شهر لکهنو نزد حیدرعلی ابن ملا حمد الله علوم منقول و معقول فراگرفت. به گفته خود ایشان علوم رائج هندوستان را از حیث دینی طبق نظر علمای حنفی و علوم کلامی را طبق نظر علمای ماتریدی از دانشمندان زمان خود فراگرفت. وی اشتیاق زیادی به فرگیری علوم عقلی به ویژه منطق داشت به همین دلیل از هر کجا می شنید که عالمی علوم عقلی تدریس می کند، بی درنگ نزد وی می شتافت و از او تلمذ می کرد. وی در شهر‌های مختلف هندوستان به فراگیری علوم مختلف عقلی و نقلی پرداخت. سپس برای فراگیری علوم در سطح عالی تر به ایران و عراق سفر کرد. و از اساتید بنام حوزه های علمیه عراق کسب فیض کرد و در درس اساتیدی همچون وحید بهبهانی، سید محمد صاحب ریاض، سید مهدی بحرالعلوم وسید مهدی شهرستانی شرکت کرد ودر ایران در حوزه علمیه مشهد نزد سید مهدی ابن هدایت الله اصفهانی کسب فیض کرد. وی از مراجع معروف حوزه های علمیه نجف، کربلا و سامرا اجازه اجتهاد گرفت و در سال 1194ق وارد ایران شد و در درس سید مهدی اصفهانی شرکت کرد و از ایشان هم اجازه اجتهاد گرفت و در سال 1200ق به هندوسان برگشت.