احمد بن محمد بن یحیی قصرانی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '[[امام مهدی' به '[[حجت بن حسن (مهدی)') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
| وبگاه = | | وبگاه = | ||
}} | }} | ||
'''احمد بن محمد بن یحیی قصرانی'''، [[محدّث|محدث]] و راوی در اوایل قرن چهارم هجری می‌باشد | '''احمد بن محمد بن یحیی قصرانی'''، [[محدّث|محدث]] و راوی در اوایل قرن چهارم هجری می‌باشد. | ||
== معرفی اجمالی == | == معرفی اجمالی == | ||
احمد بن محمد بن یحیی قصرانی، محدث و راوی در اوایل قرن چهارم هجری. «قصران» نام دو کاخ در اطراف [[ری]] است که از آب و هوای خوشی برخوردار بوده و معروف به «قصران داخل» و «قصران خارج» است. وی ظاهراً مدتی در «قصران خارج» اقامت داشته و لقب «قصرانی» نیز از همین روی به او نسبت داده شده است. در این‌که وی کجا و در چه تاریخی تولد یافته گزارشی نیافتیم. وفات او نیز برای ما روشن نیست اما برخی از اساتید او در 288 هجری وفات یافتهاند. هم‌چنین [[شیخ صدوق]] (م381ق) با یک واسطه از او نقل [[حدیث]] میکند، بنابراین وی از راویانی است که احتمالاً دهههای نخستین قرن چهارم را درک کرده است. | احمد بن محمد بن یحیی قصرانی، محدث و راوی در اوایل قرن چهارم هجری. «قصران» نام دو کاخ در اطراف [[ری]] است که از آب و هوای خوشی برخوردار بوده و معروف به «قصران داخل» و «قصران خارج» است. وی ظاهراً مدتی در «قصران خارج» اقامت داشته و لقب «قصرانی» نیز از همین روی به او نسبت داده شده است. در این‌که وی کجا و در چه تاریخی تولد یافته گزارشی نیافتیم. وفات او نیز برای ما روشن نیست اما برخی از اساتید او در 288 هجری وفات یافتهاند. هم‌چنین [[شیخ صدوق]] (م381ق) با یک واسطه از او نقل [[حدیث]] میکند، بنابراین وی از راویانی است که احتمالاً دهههای نخستین قرن چهارم را درک کرده است. | ||
وی هم‌چنین مدتی در [[بغداد]] اقامت تحصیلی داشته و در آنجا نزد استادانی چون «حسین بن لیث بن بهلول موصلی»(م294ق) و «بشر بن ابی موسی بن صالح اسدی»(م288ق) شاگردی کرده است. از شاگردان او تنها «عبدالله بن محمد صائغ» را میشناسیم که از اساتید شیخ صدوق بوده است. در‌باره [[مذهب شیعه|تشیع]] او مدرک قابل اعتمادی در دست نیست اما مضامین بعضی از روایات به جای مانده از او، در‌باره [[حجت بن | وی هم‌چنین مدتی در [[بغداد]] اقامت تحصیلی داشته و در آنجا نزد استادانی چون «حسین بن لیث بن بهلول موصلی» (م294ق) و «بشر بن ابی موسی بن صالح اسدی» (م288ق) شاگردی کرده است. از شاگردان او تنها «عبدالله بن محمد صائغ» را میشناسیم که از اساتید شیخ صدوق بوده است. در‌باره [[مذهب شیعه|تشیع]] او مدرک قابل اعتمادی در دست نیست اما مضامین بعضی از روایات به جای مانده از او، در‌باره [[حجت بن الحسن (مهدی)|مهدی آخر الزمان (عجل الله فرجه الشریف)]] است. | ||
هم‌چنین وی در روایتی از زبان مبارک [[محمد بن عبدالله (خاتم الانبیا)|رسول خدا (صلی الله علیه و آله)]] تعداد خلفاء و امامان را دوازده تن معرفی کرده که همه آنها از نسل [[قریش]] هستند. وی ظاهراً در میان دانشمندان حدیث، چندان شناخته شده نبود و احتمالاً به همین دلیل [[خطیب بغدادی]] شرححال او را با این‌که وی مدتی در بغداد اقامت داشت، در تاریخ خود نیاورده است. از او اثر تألیفی گزارش نشده است. | هم‌چنین وی در روایتی از زبان مبارک [[محمد بن عبدالله (خاتم الانبیا)|رسول خدا (صلی الله علیه و آله)]] تعداد خلفاء و امامان را دوازده تن معرفی کرده که همه آنها از نسل [[قریش]] هستند. وی ظاهراً در میان دانشمندان حدیث، چندان شناخته شده نبود و احتمالاً به همین دلیل [[خطیب بغدادی]] شرححال او را با این‌که وی مدتی در بغداد اقامت داشت، در تاریخ خود نیاورده است. از او اثر تألیفی گزارش نشده است. | ||
نسخهٔ کنونی تا ۴ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۱۷:۴۱
| احمد بن محمد بن یحیی قصرانی | |
|---|---|
 | |
| نام کامل | احمد بن محمد بن یحیی قصرانی |
| نام‌های دیگر | قصرانی |
| اطلاعات شخصی | |
| محل تولد | شهرری، قصران |
| دین | اسلام، شیعه |
| استادان |
|
| شاگردان | عبدالله بن محمد صائغ |
| فعالیت‌ها | محدث و راوی |
احمد بن محمد بن یحیی قصرانی، محدث و راوی در اوایل قرن چهارم هجری می‌باشد.
معرفی اجمالی
احمد بن محمد بن یحیی قصرانی، محدث و راوی در اوایل قرن چهارم هجری. «قصران» نام دو کاخ در اطراف ری است که از آب و هوای خوشی برخوردار بوده و معروف به «قصران داخل» و «قصران خارج» است. وی ظاهراً مدتی در «قصران خارج» اقامت داشته و لقب «قصرانی» نیز از همین روی به او نسبت داده شده است. در این‌که وی کجا و در چه تاریخی تولد یافته گزارشی نیافتیم. وفات او نیز برای ما روشن نیست اما برخی از اساتید او در 288 هجری وفات یافتهاند. هم‌چنین شیخ صدوق (م381ق) با یک واسطه از او نقل حدیث میکند، بنابراین وی از راویانی است که احتمالاً دهههای نخستین قرن چهارم را درک کرده است.
وی هم‌چنین مدتی در بغداد اقامت تحصیلی داشته و در آنجا نزد استادانی چون «حسین بن لیث بن بهلول موصلی» (م294ق) و «بشر بن ابی موسی بن صالح اسدی» (م288ق) شاگردی کرده است. از شاگردان او تنها «عبدالله بن محمد صائغ» را میشناسیم که از اساتید شیخ صدوق بوده است. در‌باره تشیع او مدرک قابل اعتمادی در دست نیست اما مضامین بعضی از روایات به جای مانده از او، در‌باره مهدی آخر الزمان (عجل الله فرجه الشریف) است. هم‌چنین وی در روایتی از زبان مبارک رسول خدا (صلی الله علیه و آله) تعداد خلفاء و امامان را دوازده تن معرفی کرده که همه آنها از نسل قریش هستند. وی ظاهراً در میان دانشمندان حدیث، چندان شناخته شده نبود و احتمالاً به همین دلیل خطیب بغدادی شرححال او را با این‌که وی مدتی در بغداد اقامت داشت، در تاریخ خود نیاورده است. از او اثر تألیفی گزارش نشده است.
استادان
وی در بغداد نزد استادانی چون حسین بن لیث بن بهلول موصلی و بشر بن ابی موسی بن صالح اسدی شاگردی نموده است.
شاگردان
تنها از عبدالله بن محمد صائغ که استاد شیخ صدوق بوده در میان شاگردان وی اسم برده شده است.
منابع
- الامالی، شیخ صدوق، ص387 حدیث500؛
- الخصال، ص475 حدیث36؛
- کمال الدین و تمام النعمه، باب 24، حدیث23 و24؛
- الانساب، سمعانی، ج4ص511، زیر کلمه قصرانی؛
- معجم البلدان، ج4ص353 ذیل کلمه قصران الداخل و قصران الخارج؛
- طبقات اعلام الشیعه، ج1ص57.