احمد بن محمد وراق: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
برچسب: برگردانده‌شده
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه اطلاعات شخصیت
| عنوان =
| تصویر =
| نام =
| نام‌های دیگر =
| سال تولد =
| تاریخ تولد =
| محل تولد =
| سال درگذشت =
| تاریخ درگذشت =
| محل درگذشت =
| استادان =
| شاگردان =
| دین =
| مذهب =
| آثار =
| فعالیت‌ها =
| وبگاه =
}}
{{جعبه اطلاعات شخصیت
{{جعبه اطلاعات شخصیت
| عنوان = احمد بن محمد وراق
| عنوان = احمد بن محمد وراق

نسخهٔ ‏۲۶ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۱۶:۲۵

احمد بن محمد وراق
اطلاعات شخصی
احمد بن محمد وراق
احمد بن علی بن حسین بن رنجویه.jpg
نام کاملاحمد بن محمد وراق
اطلاعات شخصی
محل تولدبغداد
روز درگذشت325ق.
دیناسلام، شیعه
استادان
شاگرداناحمد بن یحیی مكتب
فعالیت‌هامحدث شیعی

احمد بن محمد وَرّاق، محدث شیعی در دهه‌‏های نخستین قرن چهارم هجری.

معرفی اجمالی

احمد بن محمد وَرّاق، ابوطیب. محدث شیعی در دهه‌‏های نخستین سده چهارم هجری. وی در بغداد زندگی می‏‌کرد و ظاهراً از راه وَرّاقی و صحافی کتاب، هزینه زندگی را تأمین می‏‌نمود. از استادان او محمد بن حسن بن درید عمانی (م321ق) است‌که در 308 هجری به بغداد بازگشت و وی از آن پس در مجلس درس او شرکت جست و تا آخر عمر ملازم این استاد بود.

بنابراین وفات او بعد از درگذشت استادش اتفاق افتاده است اما با توجه به این‌که شیخ صدوق (م381ق) از شاگردان با واسطه اوست و به ‏طور مستقیم از او نقل حدیث نمی‏‌کند در می‏‌یابیم که وفات او بعد از ابن‏ دریدعمانی، چندان به طول نکشیده است. از استادان دیگر او علی بن هارون حمیری است‌که شرح‏‌حال او در منابع نیامده است. از شاگردان او احمد بن یحیی مکتب است که خود از اساتید شیخ صدوق بوده است. از او روایات چندی در فضیلت امام رضا (علیه السلام) و علی بن ابی‌طالب (علیه السلام) باقی مانده که تماماً توسط این شاگرد نقل شده است. از او اثر تألیفی بر جای نمانده است.

استادان

از اساتید مشهور وی می‌توان از محمد بن حسن بن درید عمانی و علی بن هارون حمیری حمیری نام‌برد.

شاگردان

احمد بن یحیی مکتب که از اساتید شیخ بوده از شاگردان مشهور وی می‌باشد.

منابع

  • عیون اخبار الرضا (علیه السلام)، ج1ص154 حدیث9، وج2ص76 حدیث7؛
  • الامالی، شیخ صدوق، ص300 حدیث341؛
  • کمال الدین و تمام النعمه، ترجمه منصور پهلوان، ج2ص354 باب52؛
  • معانی الاخبار، ص353، باب معنی قول سلیمان، حدیث1؛
  • طبقات اعلام الشیعه، ج1ص56.