اصحاب کساء: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - 'ك' به 'ک') |
||
خط ۲۲: | خط ۲۲: | ||
'''اصحاب کساء''' به [[پیامبر خدا(ص)]]، [[امیرالمؤمنین]]، [[فاطمه زهرا(س)]]، [[امام حسن]] و [[امام حسین(ع)]] گفته می شود. | '''اصحاب کساء''' به [[پیامبر خدا(ص)]]، [[امیرالمؤمنین]]، [[فاطمه زهرا(س)]]، [[امام حسن]] و [[امام حسین(ع)]] گفته می شود. | ||
این پنج تن معصوم روزی با هم بودند و همه زیر یک ردا و پوششی قرار گرفتند. پیامبر خدا درباره آنان دعا کرد. سپس [[آیه قرآن]] نازل شد و اراده الهی را بر پاکی و [[طهارت]] این خاندان بیان کرد﴿ وَقَرْنَ فِي | این پنج تن معصوم روزی با هم بودند و همه زیر یک ردا و پوششی قرار گرفتند. پیامبر خدا درباره آنان دعا کرد. سپس [[آیه قرآن]] نازل شد و اراده الهی را بر پاکی و [[طهارت]] این خاندان بیان کرد﴿ وَقَرْنَ فِي بُيُوتِکُنَّ وَلا تَبَرَّجْنَ تَبَرُّجَ الْجَاهِلِيَّةِ الأُولَى وَأَقِمْنَ الصَّلاةَ وَآتِينَ الزَّکَاةَ وَأَطِعْنَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ إِنَّمَا يُرِيدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنکُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَيُطَهِّرَکُمْ تَطْهِيرًا﴾. <ref>سوره احزاب، آیه: ۳۳</ref> | ||
چون این پنج نفر زیر یک عبا و ردا خفته بودند به [[اصحاب کساء]]، [[اصحاب عبا]]، [[پنج تن آل عبا]] و [[آل عبا]] هم مشهور شدند. [[حدیث]] مفصّلی که این واقعه و فضایل این پنج [[معصوم]] را بیان میکند و به خواندن آن در مجالس توصیه شده، "حدیث کساء" نام دارد. آیهای که درباره آنان نازل شد، دلیل [[عصمت]]<ref>ر.ک:مقاله عصمت</ref> آنان است. <ref>محدثی، جواد، فرهنگنامه دینی، ص۲۷</ref> | چون این پنج نفر زیر یک عبا و ردا خفته بودند به [[اصحاب کساء]]، [[اصحاب عبا]]، [[پنج تن آل عبا]] و [[آل عبا]] هم مشهور شدند. [[حدیث]] مفصّلی که این واقعه و فضایل این پنج [[معصوم]] را بیان میکند و به خواندن آن در مجالس توصیه شده، "حدیث کساء" نام دارد. آیهای که درباره آنان نازل شد، دلیل [[عصمت]]<ref>ر.ک:مقاله عصمت</ref> آنان است. <ref>محدثی، جواد، فرهنگنامه دینی، ص۲۷</ref> |
نسخهٔ ۲۸ اوت ۲۰۲۱، ساعت ۲۲:۱۹
نام | اصحاب کِساء، یا اصحاب عبا، |
---|---|
معنای اصطلاحی | گروهی از خاندانِ محمد که در واقعهٔ نزولِ آیهٔ تطهیر حضور داشتند. |
معنای فارسی | همراهانِ عبا |
قدمت کاربرد | صدرِ اسلام |
تعداد کاربرد در روایات | متواتر |
اصحاب کساء به پیامبر خدا(ص)، امیرالمؤمنین، فاطمه زهرا(س)، امام حسن و امام حسین(ع) گفته می شود.
این پنج تن معصوم روزی با هم بودند و همه زیر یک ردا و پوششی قرار گرفتند. پیامبر خدا درباره آنان دعا کرد. سپس آیه قرآن نازل شد و اراده الهی را بر پاکی و طهارت این خاندان بیان کرد﴿ وَقَرْنَ فِي بُيُوتِکُنَّ وَلا تَبَرَّجْنَ تَبَرُّجَ الْجَاهِلِيَّةِ الأُولَى وَأَقِمْنَ الصَّلاةَ وَآتِينَ الزَّکَاةَ وَأَطِعْنَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ إِنَّمَا يُرِيدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنکُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَيُطَهِّرَکُمْ تَطْهِيرًا﴾. [۱]
چون این پنج نفر زیر یک عبا و ردا خفته بودند به اصحاب کساء، اصحاب عبا، پنج تن آل عبا و آل عبا هم مشهور شدند. حدیث مفصّلی که این واقعه و فضایل این پنج معصوم را بیان میکند و به خواندن آن در مجالس توصیه شده، "حدیث کساء" نام دارد. آیهای که درباره آنان نازل شد، دلیل عصمت[۲] آنان است. [۳]
ماجرای اصحاب کساء
پیامبر(ص) در خانۀ ام سلمه[۴] بود که آیۀ «إِنَّمٰا یُرِیدُ اللّٰهُ لِیُذْهِبَ عَنْکُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَیْتِ وَ یُطَهِّرَکُمْ تَطْهِیراً» نازل شد. [۵]
رسول خدا، فاطمه، على، حسن و حسین را جمع کرد و همه را زیر یک کساء و عبایى قرار داد و چنین گفت:
«اللّهم هؤلاء اهل بیتى فاذهب عنهم الرّجس و طهّرهم تطهیرا».
حدیث کساء نیز در مقام و فضیلت این پنج تن وارد شده است. [۶]
تعداد اصحاب کساء
احادیثی که از طرق شیعه درباره حدیث کساء وارد شده است همه دلالت دارند که اصحاب کساء پنچ نفر هستند: رسول خدا(ص)، حضرت علی(ع) [۷]، فاطمه(س) [۸]، امام حسن(ع) [۹] و امام حسین(ع) [۱۰]. طبق این روایات، ام سلمه نیز از پیامبر(ص) اجازه خواست که به جمع آنان بپیوندد، اما پیامبر(ص) به وی اجازه نداد.
امام صادق(ع) [۱۱] در حدیثی صریحاً میفرماید:
اصحاب کساء که کریمترین مخلوقات و شریفترین آنها نزد خدا بوده پنج تن میباشند. و در ادامه این پنج نفر را نام میبرد. [۱۲]
خامس اهل عبا یکی از القاب امیرالمؤمنین(ع) در زیارتنامه ایشان توسط امام صادق(ع) بیان شده است [۱۳] و در زیارتنامهای دیگر، خامس اصحاب کِساء از القاب امام حسین(ع) معرفی شده است. [۱۴]
پیامبر نزول آیه تطهیر را در پنج تن منحصر کرده است. [۱۵]
علامه حلی [۱۶] در مورد آیه تطهیر میگوید:
نزول آیه تطهیر در مورد پنج نفر اصحاب کساء از مُتواتِرات است و در مورد این مطلب کسی شک نمیکند؛ مگر اینکه معاند و مغرض باشد. [۱۷]
اصطلاح «اصحاب کِساء» بین مفسران و راویان معروف بود؛ یعنی به جای اینکه نام تک تک پنج تن را بیاورند، میگفتند این آیه در حق اصحاب کساء نازل شده است؛ برای نمونه در مورد شأن نزول آیه وَيطْعِمُونَ الطَّعَامَ عَلَیٰ حُبِّهِ مِسْکينًا وَيتِيمًا وَأَسِيرًا [۱۸] علامه مجلسی [۱۹] میگوید:
مفسرین و محدثین اجماع دارند که این سوره درباره اصحاب کساء نازل شده است. [۲۰]
شعری درباره اصحاب کساء
شاعر در همین مورد گفته است:
انّ النّبى محمدا و وصیّه
و ابنَیهِ و ابنَتَه البَتول الطّاهِرة
اهلُ العباءِ و انّنى بِوِلائهم
اَرجُو السّلامَة و النّجا فىِ الآخرة [۲۱]
اصحاب کساء در کتب اهل سنت
این روایت در کتب حدیثی اهل سنت نیز نقل شده است. حدیث کساء در صحیح مسلم این چنین آمده است: عایشه [۲۲] گوید: روزی رسول خدا بیرون آمد و عبائی نقشدار که از موی سیاه بافته شده بود، بر دوش داشت. ابتداحسن(ع) آمد، او را به زیر عبا جای داد؛ پس از او حسین(ع) آمد، او را هم به زیر عبا جای داد سپس فاطمه آمد و در زیر عبا قرار گرفت، بعد علی(ع) آمد و او را هم همراه دیگران زیر عبا؛ جای داد و فرمود: «إنّما یُریدُ اللّه لِیُذْهِبَ عَنْکُم الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَیْتِ وَ یُطَهِّرَکُم تَطْهِیراً» [۲۳]
ابن حجر در صواعق المحرقه می گوید: به سند صحیح رسیده که پیامبر(ص) کسائی را بر روی آن چهار نفر انداخت. آن گاه عرض کرد: بارخدایا! اینان اهل بیت [۲۴] من و خاصه من هستند، پلیدی را از آنان دور ساز و آنان را پاک گردان.. [۲۵]
ابن اثیر [۲۶] در اسد الغابه [۲۷] و احمد بن حنبل در مسند خود [۲۸] این حدیث را آورده اند و ابن تیمیه در منهاج السنة می گوید: «حدیث کسا از احادیث صحیح السندی است که احمد، ترمذی از ام سلمه نقل کرده و نیز مسلم در صحیح خود از عایشه نقل نموده است.» [۲۹]
این روایت در کتب تفسیری اهل سنت نیز آمده است. زمخشری درالکشاف، [۳۰] فخر رازی در التفسیر الکبیر [۳۱] و هر یک از قرطبی [۳۲]، ابن کثیر [۳۳] [۳۴] و سیوطی [۳۵] در تفسیرهایشان حدیث کساء را نقل کرده اند. قُرطُبیّ [۳۶] در تفسیر آیه تطهیر از امّ سلمه چنین نقل نموده اند: هنگامی که آیه تطهیر نازل شد، رسول خدا، علی(ع) و فاطمه(س) و حسن(ع) و حسین(ع) را فراخواند و بر آنان کسائی خیبری پوشاند.
پانویس
- ↑ سوره احزاب، آیه: ۳۳
- ↑ ر.ک:مقاله عصمت
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگنامه دینی، ص۲۷
- ↑ ر.ک:مقاله ام سلمه
- ↑ احزاب ۳۳
- ↑ دربارۀ اصحاب کساء و مناقب و فضایلشان،ر.ک:بحار الأنوار:ج ۳۷،ص ۳۵ تا ۱۰۷
- ↑ ر.ک:مقاله حضرت علی(ع)
- ↑ ر.ک:مقاله حضرت فاطمه(س)
- ↑ ر.ک:مقاله امام حسن(ع)
- ↑ ر.ک:مقاله امام حسین(ع)
- ↑ ر.ک:مقاله امام صادق(ع)
- ↑ صدوق، علل الشرائع، ۱۳۸۰ش، ج۱، ص۷۳۳
- ↑ سید بن طاووس، إقبال الأعمال، ۱۴۰۹ق ج۲، ص۵۷۲؛ مجلسی، بحار الأنوار، ۱۴۰۳ق، ج۹۷، ص۳۰۲ و ۳۷۳
- ↑ مجلسی، بحار الأنوار، ۱۴۰۳ق، ج۹۸، ص۲۳۵
- ↑ حر عاملی، اثبات الهداة، ۱۴۲۵ق، ج۲، ص۲۰۱
- ↑ ر.ک:مقاله علامه حلی
- ↑ علامه حلی، نهج الحق، ۱۹۸۲م، ص۲۳۰
- ↑ آیه 8 سوره انسان
- ↑ ر.ک:مقاله علامه مجلسی
- ↑ مجلسی، بحار الأنوار، ۱۴۰۳ق، ج۳۵، ص۲۵۶
- ↑ الحسین فى طریقه الى الشهادة،ص ۱۱۲
- ↑ ر.ک:مقاله عایشه
- ↑ مسلم، صحیح مسلم، ۱۴۲۳ق، ج۱۵، ص۱۹۰
- ↑ ر.ک:مقاله اهل بیت
- ↑ ابن حجر، صواعق المحرقه، ۱۳۸۵ق، ص۱۴۳
- ↑ ر.ک:مقاله ابن اثیر
- ↑ ابن الأثیر، أسد الغابة، ۱۳۷۷ق، ج۴، ص۲۹
- ↑ احمد بن حنبل، مسند احمد بن حنبل، ۱۴۱۲ق، ج۷، ص۴۱۵
- ↑ ابن تیمیه، منهاج السنه، ۱۴۰۶ق، ج۵، ص۱۳
- ↑ زمخشری، الکشاف، دارالکتاب العربی، ج۱، ص۳۶۸-۳۷۰
- ↑ فخر الرازی، التفسیر الکبیر، ۱۴۲۰ق، ج۸، ص ۲۴۷
- ↑ قرطبی، الجامع لاحکام القرآن، ۱۴۰۵ق، ج۱۴، ص۱۸۳
- ↑ ر.ک:مقاله ابن کثیر
- ↑ ابن کثیر، تفسیر القرآن العظیم، ۱۴۱۹ق، ج۶، ص ۳۶۹
- ↑ سیوطی، الدرالمنثور، ۱۴۲۱ق، ج۵، ص۳۷۶
- ↑ قرطبی، الجامع لاحکام القرآن، ۱۴۰۵ق، ج۱۴، ص۱۸۳