مارقیه: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۱: | خط ۱۱: | ||
==علت نامگذاری== | ==علت نامگذاری== | ||
در زبان عربی به تیری که از کمان خارج می شود، «مَرق» می گویند و به همین دلیل به خوارج مارقین گفتند، زیرا همچون تیری که از کمان بیرون می جهد، به یکباره از جمع مسلمانان بیرون رفتند. <ref>ابن درید، جمهرة اللغة، ج۲، ص 792</ref> | در زبان عربی به تیری که از کمان خارج می شود، «مَرق» می گویند و به همین دلیل به خوارج مارقین گفتند، زیرا همچون تیری که از کمان بیرون می جهد، به یکباره از جمع مسلمانان بیرون رفتند. <ref>ابن درید، جمهرة اللغة، ج۲، ص 792</ref> | ||
در نقل ها آمده است که عنوان مارقین برای خوارج برگرفته از حدیثی از پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) است که خطاب به امام علی علیه السلام) فرمود: «ستُقاتل بعدی، الناکثین و القاسطین و المارقین. یعنی پس از من، با | در نقل ها آمده است که عنوان مارقین برای خوارج برگرفته از حدیثی از پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) است که خطاب به امام علی علیه السلام) فرمود: «ستُقاتل بعدی، الناکثین و القاسطین و المارقین. یعنی پس از من، با ناکثین، قاسطین و مارقین خواهی جنگید» <ref>ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ج۱، ص201</ref> و در همین راستا، امام علی(ع) هنگام روبرویی با [[سپاه شام]] فرمود: «[[پیامبر خدا]](ص) به من دستور داد که با ناکثین بجنگم و من این کار را انجام دادم و فرمان داد تا با قاسطین بجنگم که شما مصداقش هستید، اما در مورد مارقین نمی‌دانم که چه وقتی نوبت آنان خواهد شد <ref>ابن اعثم کوفى، أبومحمد أحمد، الفتوح، ۱۴۱۱ق، ج۳، ص۷۷</ref> <ref>منقرى، نصر بن مزاحم، وقعه صفین، ۱۳۸۲ق، ص ۳۳۸</ref>.امام علی علیه السلام از پیامبر صلوات الله علیه نقل می کند: «یَخْرُجُ فِی آخِرِ الزَّمَانِ قَوْمٌ أَحْدَاثُ الْأَسْنَانِ سُفَهَاءُ الْأَحْلَامِ قَوْلُهُمْ مِنْ خَیْرِ أَقْوَالِ الْبَرِّیَّةِ صَلَاتُهُمْ أَکْثَرُ مِنْ صَلَاتِکُمْ وَ قِرَاءَتُهُمُ أَکْثَرُ مِنْ قِرَاءَتِکُمْ لَا یُجَاوِزُ إِیمَانُهُمْ تَرَاقِیَهُمْ أَوْ قَالَ حَنَاجِرَهُمْ یَمْرُقُونَ مِنَ الدِّینِ کَمَا یَمْرُقُ السَّهْمُ مِنَ الرَّمِیَّةِ » | ||
<ref>مجلسى، محمد باقر، بحار الأنوار، بیروت، نشر دار احیاء التراث العربی، سال 1403 قمری، چاپ دوم، ج 33، ص 340</ref> <ref>صحیح البخاری، الجزء التاسع ص 16- 17به نقل از عمدة عیون صحاح الأخبار فی مناقب إمام الأبرار، النص، ص، 460.</ref> | <ref>مجلسى، محمد باقر، بحار الأنوار، بیروت، نشر دار احیاء التراث العربی، سال 1403 قمری، چاپ دوم، ج 33، ص 340</ref> <ref>صحیح البخاری، الجزء التاسع ص 16- 17به نقل از عمدة عیون صحاح الأخبار فی مناقب إمام الأبرار، النص، ص، 460.</ref> | ||
یعنی گروهی در آخر الزّمان پیدا می شوند که دارای افکاری پریشان و احمقانه هستند. گفتارشان از بهترین گفتار افراد روی زمین است، و نمازشان از نماز شما بیشتر و قرآن خواندن شان از قرآن خواندن شما بیشتر است. ایمان شان از گلوی شان تجاوز نمی کند، از دین به گونه ای خارج می شوند که گویی تیر از کمان خارج می شود. | یعنی گروهی در آخر الزّمان پیدا می شوند که دارای افکاری پریشان و احمقانه هستند. گفتارشان از بهترین گفتار افراد روی زمین است، و نمازشان از نماز شما بیشتر و قرآن خواندن شان از قرآن خواندن شما بیشتر است. ایمان شان از گلوی شان تجاوز نمی کند، از دین به گونه ای خارج می شوند که گویی تیر از کمان خارج می شود. | ||
نسخهٔ ۳۱ اوت ۲۰۲۱، ساعت ۱۱:۰۸
مارقیه به معنای گروه بیرون رفته و خروج کرده است و در اصل، عنوان خوارجی است که در جنگ نهروان در برابر امام علی قرار گرفته و جنگیدند.
تاریخچه
پس از اعلام نظر حكمين در دُومة الجندل كه ابو موسى اشعرى حَكَم حضرت على (ع) و عمرو بن عاص حَكَم معاويه بود و نتيجه حكميت جز اختلاف بين مسلمين نبود، زيرا پس از ناكثين يعنى عهدشكنان كه اصحاب جمل بودند و قاسطين كه بازگردندگان از حق و همان لشكريان نيمه راه آن حضرت در جنگ صفين به شمار مى رفتند، گروه مارقين كه همان خوارج جنگ نهروان باشند به وجود آمدند. مارقیه در ابتدای جنگ صفین، جزء لشکریان امام علی علیه السلام بودند، اما بعد از ماجرای حکمیت، مقابل امام قرار گرفته و گروه سومی را تشکیل دادند. و سر انجام حضرت على (ع) در منطقه نهروان با مارقين جنگید و شکست سختی بر آنان وارد کرد.[۱]
روایت حضرت علی در باره ناکثین، قاسطین و مارقین
اين حديث از آن حضرت درباره جنگ با مخالفان نقل شده است که فرمود:امرت بقتال الناكثين و القاسطين و المارقين. یعنی من مامور به نابودی ناکثین، قاسطین و مارقین هستم. [۲] يعنى به جنگ با ناكثان و قاسطان و مارقان مأمور گشتم.
علت نامگذاری
در زبان عربی به تیری که از کمان خارج می شود، «مَرق» می گویند و به همین دلیل به خوارج مارقین گفتند، زیرا همچون تیری که از کمان بیرون می جهد، به یکباره از جمع مسلمانان بیرون رفتند. [۳] در نقل ها آمده است که عنوان مارقین برای خوارج برگرفته از حدیثی از پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) است که خطاب به امام علی علیه السلام) فرمود: «ستُقاتل بعدی، الناکثین و القاسطین و المارقین. یعنی پس از من، با ناکثین، قاسطین و مارقین خواهی جنگید» [۴] و در همین راستا، امام علی(ع) هنگام روبرویی با سپاه شام فرمود: «پیامبر خدا(ص) به من دستور داد که با ناکثین بجنگم و من این کار را انجام دادم و فرمان داد تا با قاسطین بجنگم که شما مصداقش هستید، اما در مورد مارقین نمی‌دانم که چه وقتی نوبت آنان خواهد شد [۵] [۶].امام علی علیه السلام از پیامبر صلوات الله علیه نقل می کند: «یَخْرُجُ فِی آخِرِ الزَّمَانِ قَوْمٌ أَحْدَاثُ الْأَسْنَانِ سُفَهَاءُ الْأَحْلَامِ قَوْلُهُمْ مِنْ خَیْرِ أَقْوَالِ الْبَرِّیَّةِ صَلَاتُهُمْ أَکْثَرُ مِنْ صَلَاتِکُمْ وَ قِرَاءَتُهُمُ أَکْثَرُ مِنْ قِرَاءَتِکُمْ لَا یُجَاوِزُ إِیمَانُهُمْ تَرَاقِیَهُمْ أَوْ قَالَ حَنَاجِرَهُمْ یَمْرُقُونَ مِنَ الدِّینِ کَمَا یَمْرُقُ السَّهْمُ مِنَ الرَّمِیَّةِ » [۷] [۸] یعنی گروهی در آخر الزّمان پیدا می شوند که دارای افکاری پریشان و احمقانه هستند. گفتارشان از بهترین گفتار افراد روی زمین است، و نمازشان از نماز شما بیشتر و قرآن خواندن شان از قرآن خواندن شما بیشتر است. ایمان شان از گلوی شان تجاوز نمی کند، از دین به گونه ای خارج می شوند که گویی تیر از کمان خارج می شود.
افراد شاخص مارقین
برجسته ترین چهره‌های خوارج که از مارقین به حساب می آمدند عبارت اند از: 1.حرقوص بن زهیر تمیمی 2. شریح بن اوفی العبسی 3.عبد الله بن شجره سلمی 4. حمزه بن سنان اسدی 5.عبد الله بن وهب راسبی
پانویس
- ↑ مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 خورشیدی، چاپ اول، ص 382 با ویرایش و اصلاح عبارات
- ↑ شیخ صدوق، علل الشرایع، قم،نشر داوری، چاپ اول، ج 1، ص 223
- ↑ ابن درید، جمهرة اللغة، ج۲، ص 792
- ↑ ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ج۱، ص201
- ↑ ابن اعثم کوفى، أبومحمد أحمد، الفتوح، ۱۴۱۱ق، ج۳، ص۷۷
- ↑ منقرى، نصر بن مزاحم، وقعه صفین، ۱۳۸۲ق، ص ۳۳۸
- ↑ مجلسى، محمد باقر، بحار الأنوار، بیروت، نشر دار احیاء التراث العربی، سال 1403 قمری، چاپ دوم، ج 33، ص 340
- ↑ صحیح البخاری، الجزء التاسع ص 16- 17به نقل از عمدة عیون صحاح الأخبار فی مناقب إمام الأبرار، النص، ص، 460.