حسینیه (پیروان شهید فخ): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
اينان پيرو حسين بن على بن حسن بن حسن بن على بن ابى طالب شهید فخّ هستند.
'''حسینیه''' پيرو حسين بن على بن حسن بن حسن بن على بن ابى طالب [[شهید فخ|شهید فخّ]] هستند.


==تاریخچه و شرح حال==
==تاریخچه و شرح حال==

نسخهٔ ‏۳۰ نوامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۵:۱۳

حسینیه پيرو حسين بن على بن حسن بن حسن بن على بن ابى طالب شهید فخّ هستند.

تاریخچه و شرح حال

حسین بن علی بن حسن بن حسن بن حسن بن علی(ع) و کنیه وی اباعبدالله است. [۱]وی مشهور به شهيد فخّ، نواده حضرت مجتبى‏، يكى از رجال برجسته، با فضيلت و شهامت، و عاليقدر هاشمى بود. او مردى وارسته و بخشنده و بزرگوار بود و از نظر صفات عالى انسانى، يك چهره معروف و ممتاز به شمار مى‏ رفت.[۲]او از پدر ومادر با فضيلت و پاكدامنى كه در پرتو صفات عالى انسانى خود به «زوج صالح» مشهور بودند ، به دنيا آمده و در خانواده فضيلت و تقوى و شهامت پرورش يافته بود. پدر و دايى و جد و عموى مادرى و عده‏اى ديگر از خويشان و نزديكان او، به وسيله «منصور دوانيقى» به شهادت رسيده بودند و اين خانواده بزرگ كه چندين نفر از مردان خود را در راه مبارزه با دشمنان اسلام قربانى داده بود، پيوسته در غم و اندوه عميقى فرو رفته بود. [۳] او که در چنین خانواده ای پرورش یافته بود، هرگز خاطرة شهادت پدر و بستگان خود را به دست دژخیمان «منصور» فراموش نمی کرد و یادآوری شهادت آنان روح پر شور و دلیر او را که لبریز از احساسات ضد عباسی بود، سخت آزرده می ساخت، ولی به علت نامساعد بودن اوضاع و شرائط، ناگزیر از سکوت درد آلودی بود. حسین كه قبلاً احساساتش جريحه‏ دار شده بود، بيدادگري هاى هادى عباسى و مخصوصاً حاكم مدينه، كاسه صبرش را لبريز نموده او را به سوى قيام بر ضدّ حكومت هادى عباسی پيش برد. در مدینه قیام کرده و بر آن مسلط شد و سپس به مکه رفت تا از جمعیت ایام حجّ علیه بنی عباس استفاده کند که در سرزمین فخ که در نزدیکی مکه و در فاصله شش میلی از این شهر قرار دارد با سپاه هادی عباسی مواجه شده و در جنگی نابرابر او و یارانش به شهادت رسیدند. [۴][۵] [۶] [۷] [۸] پس از شهادت حسين بن على، هنگامى كه سر بريده او را به مدينه آوردند، امام کاظم علیه السلام از دیدن آن سخت متاثر و اندوهگین شد و فرمود: به خدا قسم او يك مسلمان نيكوكار بود. او بسيار روزه مى ‏گرفت.، فراوان نماز مى‏ خواند. با فساد و آلودگى مبارزه مى‏ کرد. وظيفه امر به معروف و نهى از منكر را انجام مى ‏داد. او در ميان خاندانش بى ‏نظير بود.[۹]


پانویس

  1. زرکلی خیر الدین، الأعلام، بیروت، نشر دار العلم للملایین، چاپ هشتم، سال ۱۹۸۹میلادی، ج۲، ص۲۴۴.
  2. اصفهانی ابو الفرج، مقاتل‏ الطالبيين، نجف، نشر‏ المكتبه الحيدريه، سال 1385 هجری قمری، ص 302
  3. اصفهانی ابو الفرج، مقاتل‏ الطالبيين، نجف، نشر‏ المكتبه الحيدريه، سال 1385 هجری قمری، ص 285.
  4. مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 185
  5. مروج الذهب، تأليف مسعودى، طبع پاريس، سال 1861 میلادی، ج 3، ص 248.
  6. اشعری ابو الحسن، مقالات الاسلاميين، چاپ مصر، سال 1950 میلادی، ص 80.
  7. اصفهانی ابو الفرج، مقاتل الطالبین، ترجمه سید هاشم رسولی محلاتی، چاپ تهران، ص 150- 161.
  8. ر. ک، پیشوایی مهدی، قم، نشر موسسه امام صادق(علیه السلام)، سال 1390 هجری شمسی، ص 426.
  9. اصفهانی ابو لفرج، مقاتل الطالبیین، بیروت، نشر مؤسسة الأعلمی للمطبوعات، سال 1419 قمری، چاپ سوم، ص 380