ابوبکر عبدالله بن طاهر طایی ابهری: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «<div class="wikiInfo">جایگزین= حسن بصری|بندانگشتی| {| class="wikitable ab...» ایجاد کرد) |
Mohsenmadani (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
</div> | </div> | ||
'''أَبُو بَكْر عَبْد اللَّهِ بن طَاهِر الأبهريّ'''یکی از علمای بزرگ [[اهل سنت]] متصوفه در قرن چهارم هجری بود<ref>طبقات الصوفية، أبو عبد الرحمن السلمي، ص295-298، دار الكتب العلمية، ط2003</ref>. ابو عبد الرحمن سلمی در مورد او می گوید:او ار اجلای مشایخ منطقه جبل بود و عالمی متقی بود.مهلب بن أَحْمد الْمصْرِيّ نیز در مورد او می گوید:نفعی که در دیدار ابن طاهر ابهری بیش از دیگر مشایخ [[تصوف]] بود. ابونعیم اصفهانی نیز در مورد او می گوید:رایت بزرگواری بر او عنایت شده بود.زبانش در شرح [[توحید]] توانا بود و خداوند به او کرم نموده بود<ref>حلية الأولياء، أبو نعيم الأصبهاني، ج4، ص424</ref>.ابن طاهر از معاصران [[شبلی|ابوبکر شبلی]] بود و با یوسف بن الحسین رازی هم صحبت بود و با مظفر قرمیسینی و شیوخ دیگر رفاقت داشت<ref>لواقح الأنوار في طبقات الأخيار، الشعراني، ج1، ص96</ref>. وی در حدود سال 330 هجری قمری درگذشت<ref>الرسالة القشيرية، أبو القاسم القشيري، ص128</ref>. | '''أَبُو بَكْر عَبْد اللَّهِ بن طَاهِر الأبهريّ''' یکی از علمای بزرگ [[اهل سنت]] متصوفه در قرن چهارم هجری بود<ref>طبقات الصوفية، أبو عبد الرحمن السلمي، ص295-298، دار الكتب العلمية، ط2003</ref>. ابو عبد الرحمن سلمی در مورد او می گوید:او ار اجلای مشایخ منطقه جبل بود و عالمی متقی بود.مهلب بن أَحْمد الْمصْرِيّ نیز در مورد او می گوید:نفعی که در دیدار ابن طاهر ابهری بیش از دیگر مشایخ [[تصوف]] بود. ابونعیم اصفهانی نیز در مورد او می گوید:رایت بزرگواری بر او عنایت شده بود.زبانش در شرح [[توحید]] توانا بود و خداوند به او کرم نموده بود<ref>حلية الأولياء، أبو نعيم الأصبهاني، ج4، ص424</ref>.ابن طاهر از معاصران [[شبلی|ابوبکر شبلی]] بود و با یوسف بن الحسین رازی هم صحبت بود و با مظفر قرمیسینی و شیوخ دیگر رفاقت داشت<ref>لواقح الأنوار في طبقات الأخيار، الشعراني، ج1، ص96</ref>. وی در حدود سال 330 هجری قمری درگذشت<ref>الرسالة القشيرية، أبو القاسم القشيري، ص128</ref>. | ||
=گفتار= | =گفتار= | ||
نسخهٔ ۵ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۱:۰۹
أَبُو بَكْر عَبْد اللَّهِ بن طَاهِر الأبهريّ یکی از علمای بزرگ اهل سنت متصوفه در قرن چهارم هجری بود[۱]. ابو عبد الرحمن سلمی در مورد او می گوید:او ار اجلای مشایخ منطقه جبل بود و عالمی متقی بود.مهلب بن أَحْمد الْمصْرِيّ نیز در مورد او می گوید:نفعی که در دیدار ابن طاهر ابهری بیش از دیگر مشایخ تصوف بود. ابونعیم اصفهانی نیز در مورد او می گوید:رایت بزرگواری بر او عنایت شده بود.زبانش در شرح توحید توانا بود و خداوند به او کرم نموده بود[۲].ابن طاهر از معاصران ابوبکر شبلی بود و با یوسف بن الحسین رازی هم صحبت بود و با مظفر قرمیسینی و شیوخ دیگر رفاقت داشت[۳]. وی در حدود سال 330 هجری قمری درگذشت[۴].
گفتار
در مصیبت سه چیز است: تطهیر، کفاره و تذکر.تطهیر از گناهان کبیره است و کفاره از گناهان صغیره است و تذکراتی به اهل پاکی و صفا داده می شود.
از جمله احکام فقیر سلوک بی رغبتی است اگر لازم شد باید رغبت او از نیازش بیشتر نباشد.
قومی خدا را با زبان اعمالشان می خواندند و قومی دیگر به رحمتش امیدوار بودند؛ببین فاصله بین آنانی که به عملشان امید دارند و آنانی که به رحمتش امید بسته اند فاصله است.
هدف صالحان اطاعت بدون معصیت و هدف علما حرکت در راه صواب و درست است و نیت عرفا تعظیم قلبی به درگاه الهی است در حالی که هدف مشتاقان زودتر به لقاء یار نائل شدن است و آرزوی مقربان آرامش دل به درگاه خداوند متعال است[۵].