زیانیه: تفاوت میان نسخه‌ها
Mohsenmadani (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - 'ي' به 'ی') |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''زیانیه''' شاخه اى از | '''زیانیه''' شاخه اى از طریقه [[صوفیه|صوفیه]] «[[شاذلیه|شاذلیه]]» هستند كه [[ذكر]] ایشان با ذكر طریقه «شاذلیه» اختلاف دارد. | ||
==موسس== | ==موسس== | ||
رییس طریقه زیانیه شخصی به نام محمد بن عبد الرحمن ابى | رییس طریقه زیانیه شخصی به نام محمد بن عبد الرحمن ابى زیان متوفای سال 1145 میلادی بود.<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 214 | ||
</ref> | </ref> | ||
==شرح حال موسس== | ==شرح حال موسس== | ||
محمد بن عبد الرحمن در ثاثا | محمد بن عبد الرحمن در ثاثا نزدیك قناذى (در جنوب شرقى فجوج) از اعمال مراكش متولد شد و در سجلماسه تحصیل علم كرد و به فرمان پادشاه مراكش با تهمت جادوگرى از فاس رانده شد و به (تافیلالت) گریخت و به فرقه شاذلیه در آمد و به حج رفت و پس از بازگشت در قناذى كه مركز آن طایفه بود زاویهاى (خانقاه) بنا كرد و چندین چاه آب، حفر نمود.چندى بعد شهرت كرامات او در شمال افریقا زبان زد مردم شد و گروهى از دزدان و راهزنان نیز به وى گرویدند. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 214</ref> | ||
==توصیفات== | ==توصیفات== | ||
زیانیه صوفیه اى هستند كه کارشان اختصاص به نگهداری و حفظ کاروان ها و تجار از راهزنان بوده است. به طوری که هیچ کاروان و تاجری نمی توانست بدون حمایت سواران زیانیه سفر امنی داشته باشد. آن ها با خود نامه ای را كه به مهر شیخ طایفه رسیده بود حمل مى كردند. از این جهت دزدان به احترام نامه شیخ از غارت كاروان خوددارى مى كردند. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 213 با ویرایش و جابجایی و اصلاح عبارات</ref> | |||
==حیطه جغرافیایی== | ==حیطه جغرافیایی== | ||
زیانیه بیشتر در شمال آفریقا بسر می بردند و در کشوهای الجزایر و مراکش ساکن بودند. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 213 با ویرایش و اصلاح و جابجایی عبارات</ref> <ref>دائرة المعارف | زیانیه بیشتر در شمال آفریقا بسر می بردند و در کشوهای الجزایر و مراکش ساکن بودند. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 213 با ویرایش و اصلاح و جابجایی عبارات</ref> <ref>دائرة المعارف الاسلامیه، چاپ اول، ج 10، ص 477- 478.</ref> | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
نسخهٔ ۴ ژانویهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۵:۵۷
زیانیه شاخه اى از طریقه صوفیه «شاذلیه» هستند كه ذكر ایشان با ذكر طریقه «شاذلیه» اختلاف دارد.
موسس
رییس طریقه زیانیه شخصی به نام محمد بن عبد الرحمن ابى زیان متوفای سال 1145 میلادی بود.[۱]
شرح حال موسس
محمد بن عبد الرحمن در ثاثا نزدیك قناذى (در جنوب شرقى فجوج) از اعمال مراكش متولد شد و در سجلماسه تحصیل علم كرد و به فرمان پادشاه مراكش با تهمت جادوگرى از فاس رانده شد و به (تافیلالت) گریخت و به فرقه شاذلیه در آمد و به حج رفت و پس از بازگشت در قناذى كه مركز آن طایفه بود زاویهاى (خانقاه) بنا كرد و چندین چاه آب، حفر نمود.چندى بعد شهرت كرامات او در شمال افریقا زبان زد مردم شد و گروهى از دزدان و راهزنان نیز به وى گرویدند. [۲]
توصیفات
زیانیه صوفیه اى هستند كه کارشان اختصاص به نگهداری و حفظ کاروان ها و تجار از راهزنان بوده است. به طوری که هیچ کاروان و تاجری نمی توانست بدون حمایت سواران زیانیه سفر امنی داشته باشد. آن ها با خود نامه ای را كه به مهر شیخ طایفه رسیده بود حمل مى كردند. از این جهت دزدان به احترام نامه شیخ از غارت كاروان خوددارى مى كردند. [۳]
حیطه جغرافیایی
زیانیه بیشتر در شمال آفریقا بسر می بردند و در کشوهای الجزایر و مراکش ساکن بودند. [۴] [۵]
پانویس
- ↑ مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 214
- ↑ مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 214
- ↑ مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 213 با ویرایش و جابجایی و اصلاح عبارات
- ↑ مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 213 با ویرایش و اصلاح و جابجایی عبارات
- ↑ دائرة المعارف الاسلامیه، چاپ اول، ج 10، ص 477- 478.