حرقیه: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۱۷ ژانویهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۴:۰۵

حرقیه یکی از شاخه‌های جهمیه اند.

اعتقادات

این فرقه معتقدند که انسان های مستحق عذاب فقط یک بار در جهنم می سوزند و بعد از آن رنج عذاب را تحمل نخواهند کرد.

دلیل حرقیه بر یکبار سوزاندن معذبین در جهنم

اولا: زیرا دوباره زنده نخواهند شد و خداوند فرموده است: إِنَّهُ مَنْ یَأْتِ رَبَّهُ مُجْرِماً فَإِنَّ لَهُ جَهَنَّمَ لا یَمُوتُ فِیها وَ لا یَحْیى‏» سوره طه، آیه 74. یعنى: هر كسی که گناهکار باشد و نزد پروردگار خویش برود، همانا او را دوزخى است كه در آن نه مى‏ میرند و نه زنده مى‏ شوند. ثانیا: کفر ایشان دلیلی دیگر است که چون فقط یک بار دچار کفر شده اند، سپس به همان كفر خود ادامه دادند و كیفر ایشان مطابق با جنایت آنان است. از این جهت فقط یك بار در آتش دوزخ می سوزند. ^[۱] صاحب کتاب «دبستان المذاهب» مى ‏نویسد: حرقیه از جهمیه ‏اند و معتقدند که اهل آتش آن چنان خواهند سوخت که هیچ نشانی از آنان باقی نخواهد ماند.^[۲] ^[۳] ^[۴]

پانویس

↑ شکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، 152 با ویرایش و اصلاح عبارات
↑ دبستان المذاهب، به اهتمام رضا زاده ملك، دو جلدی، چاپ تهران، ج2، ص 89
↑ العراقی ابو محمد عثمان بن عبدالله الحسن، الفرق المفترقة بین اهل الزیغ و الزندقة، چاپ آنکارا، سال 1961 میلادی، ص 92
↑ حنفی عبد المنعم، موسوعة الفرق و الجماعات و المذاهب و الاحزاب و الحرکات الاسلامیة، ص272

[1] شکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، 152 با ویرایش و اصلاح عبارات

[2] دبستان المذاهب، به اهتمام رضا زاده ملك، دو جلدی، چاپ تهران، ج2، ص 89

[3] العراقی ابو محمد عثمان بن عبدالله الحسن، الفرق المفترقة بین اهل الزیغ و الزندقة، چاپ آنکارا، سال 1961 میلادی، ص 92

[4] حنفی عبد المنعم، موسوعة الفرق و الجماعات و المذاهب و الاحزاب و الحرکات الاسلامیة، ص272

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

@@ خط ۵: / خط ۵: @@
 ==اعتقادات==
-این فرقه معتقدند که انسان های مستحق عذاب فقط یک بار در جهنم می سوزند و بعد از آن رنج عذاب را تحمل نخواهند کرد زیرا دوباره زنده نخواهند شد و خداوند فرموده است: إِنَّهُ مَنْ یَأْتِ رَبَّهُ مُجْرِماً فَإِنَّ لَهُ جَهَنَّمَ لا یَمُوتُ فِیها وَ لا یَحْیى‏» سوره طه، آیه 74. یعنى: هر كسی که گناهکار باشد و نزد پروردگار خویش برود، همانا او را دوزخى است كه در آن نه مى‏ میرند و نه زنده مى‏ شوند.
+این فرقه معتقدند که انسان های مستحق عذاب فقط یک بار در جهنم می سوزند و بعد از آن رنج عذاب را تحمل نخواهند کرد.
-دلیل دیگر بر یك بار سوختن معصیت کاران کفر ایشان است که چون فقط یک بار دچار کفر شده اند، سپس به همان كفر خود ادامه دادند و كیفر ایشان مطابق با جنایت آنان است. از این جهت  فقط یك بار در آتش دوزخ می سوزند. <ref>شکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، 152  با ویرایش و اصلاح عبارات</ref> صاحب کتاب «دبستان المذاهب» مى ‏نویسد: حرقیه از [[جهمیه ‏]]<nowiki/>اند و معتقدند که اهل آتش آن چنان خواهند سوخت که هیچ نشانی از آنان باقی نخواهد ماند.<ref>دبستان المذاهب، به اهتمام رضا زاده ملك، دو جلدی، چاپ تهران، ج2، ص 89</ref> <ref>العراقی ابو محمد عثمان بن عبدالله الحسن، الفرق المفترقة بین اهل الزیغ و الزندقة، چاپ آنکارا، سال 1961 میلادی، ص 92</ref> <ref>حنفی عبد المنعم، موسوعة الفرق و الجماعات و المذاهب و الاحزاب و الحرکات الاسلامیة، ص272</ref>
+==دلیل حرقیه بر یکبار سوزاندن معذبین در جهنم==
+اولا: زیرا دوباره زنده نخواهند شد و خداوند فرموده است: إِنَّهُ مَنْ یَأْتِ رَبَّهُ مُجْرِماً فَإِنَّ لَهُ جَهَنَّمَ لا یَمُوتُ فِیها وَ لا یَحْیى‏» سوره طه، آیه 74. یعنى: هر كسی که گناهکار باشد و نزد پروردگار خویش برود، همانا او را دوزخى است كه در آن نه مى‏ میرند و نه زنده مى‏ شوند.
+ثانیا: کفر ایشان دلیلی دیگر است که چون فقط یک بار دچار کفر شده اند، سپس به همان كفر خود ادامه دادند و كیفر ایشان مطابق با جنایت آنان است. از این جهت  فقط یك بار در آتش دوزخ می سوزند. <ref>شکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، 152  با ویرایش و اصلاح عبارات</ref> صاحب کتاب «دبستان المذاهب» مى ‏نویسد: حرقیه از [[جهمیه ‏]]<nowiki/>اند و معتقدند که اهل آتش آن چنان خواهند سوخت که هیچ نشانی از آنان باقی نخواهد ماند.<ref>دبستان المذاهب، به اهتمام رضا زاده ملك، دو جلدی، چاپ تهران، ج2، ص 89</ref> <ref>العراقی ابو محمد عثمان بن عبدالله الحسن، الفرق المفترقة بین اهل الزیغ و الزندقة، چاپ آنکارا، سال 1961 میلادی، ص 92</ref> <ref>حنفی عبد المنعم، موسوعة الفرق و الجماعات و المذاهب و الاحزاب و الحرکات الاسلامیة، ص272</ref>
 ==پانویس==