تمیمیه: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'ابو ' به 'ابو') |
جز (جایگزینی متن - 'عبد ال' به 'عبدال') |
||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
==تاریخچه== | ==تاریخچه== | ||
[[کشّى]] مى نویسد زرارة در حدود سال 80 هجرى در دار الولید [[کوفه]] مى زیست و از حواریین [[امام محمد باقر]] (ع) و [[امام جعفر صادق]] (ع) بود. | [[کشّى]] مى نویسد زرارة در حدود سال 80 هجرى در دار الولید [[کوفه]] مى زیست و از حواریین [[امام محمد باقر]] (ع) و [[امام جعفر صادق]] (ع) بود. | ||
به گفته نجاشی زرارة بن اعین بن سنسن غلامی بود که او را آزاد کرده بودند. [[ابوجعفر محمد بن على بن حسین بن بابویه|ابوجعفر محمد بن على بن حسین بن بابویه]] می گوید کتاب «الاستطاعه و الجبر» تألیف زرارة است. [[شیخ طوسى|شیخ طوسى]] در «الفهرست» مى نویسد: نام وى عبد ربه مکنى به ابوالحسن، مردى احول و در اصل بنده اى رومى بود که به دست مردی از قبیله بنی شیبان آزاد شد. جدّ وى سنسن در روم و از راهبان بود. وى برادرانى به نام های حمران نحوى، بکیر بن اعین و | به گفته نجاشی زرارة بن اعین بن سنسن غلامی بود که او را آزاد کرده بودند. [[ابوجعفر محمد بن على بن حسین بن بابویه|ابوجعفر محمد بن على بن حسین بن بابویه]] می گوید کتاب «الاستطاعه و الجبر» تألیف زرارة است. [[شیخ طوسى|شیخ طوسى]] در «الفهرست» مى نویسد: نام وى عبد ربه مکنى به ابوالحسن، مردى احول و در اصل بنده اى رومى بود که به دست مردی از قبیله بنی شیبان آزاد شد. جدّ وى سنسن در روم و از راهبان بود. وى برادرانى به نام های حمران نحوى، بکیر بن اعین و عبدالملک بن اعین داشت. مامقانى مى نویسد. احادیثى که به وی منتسب است نشان می دهد که سخت ضعیف السند است. از اخبار وارده در مذمت او آن است که پس از وفات حضرت صادق (ع) زراره پسرش عبید را به [[مدینه|مدینه]] فرستاد تا جانشین آن حضرت را بشناسد. چون مرگ او فرا رسید [[قرآن]] را در دست گرفت و گفت هرکسی که امامتش این مصحف را ثابت کند امام من است.<ref> مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، ص 123 با ویرایش و دخل و تصرف در عبارت.</ref> | ||
==عقاید== | ==عقاید== | ||
نسخهٔ ۲۵ ژانویهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۳:۵۰
تَمیمیّه (یا زُراریه) از فرق غلاة شیعه است. این فرقه در باب امامت «واقفی»اند و امامت را تا امام هفتم می‌پذیرند و او را قائم آل محمد می‌دانند و معتقدند که حضرت روزی ظهور خواهد کرد.
موسس
ابوالحسن اشعری می گوید که موسس این فرقه شخصی به نام زرارة بن اعین است.[۱]
تاریخچه
کشّى مى نویسد زرارة در حدود سال 80 هجرى در دار الولید کوفه مى زیست و از حواریین امام محمد باقر (ع) و امام جعفر صادق (ع) بود. به گفته نجاشی زرارة بن اعین بن سنسن غلامی بود که او را آزاد کرده بودند. ابوجعفر محمد بن على بن حسین بن بابویه می گوید کتاب «الاستطاعه و الجبر» تألیف زرارة است. شیخ طوسى در «الفهرست» مى نویسد: نام وى عبد ربه مکنى به ابوالحسن، مردى احول و در اصل بنده اى رومى بود که به دست مردی از قبیله بنی شیبان آزاد شد. جدّ وى سنسن در روم و از راهبان بود. وى برادرانى به نام های حمران نحوى، بکیر بن اعین و عبدالملک بن اعین داشت. مامقانى مى نویسد. احادیثى که به وی منتسب است نشان می دهد که سخت ضعیف السند است. از اخبار وارده در مذمت او آن است که پس از وفات حضرت صادق (ع) زراره پسرش عبید را به مدینه فرستاد تا جانشین آن حضرت را بشناسد. چون مرگ او فرا رسید قرآن را در دست گرفت و گفت هرکسی که امامتش این مصحف را ثابت کند امام من است.[۲]
عقاید
تمیمیه معتقدند که علم، قدرت، حیات، سمع و بصر از ازل با خدا نبوده، بلکه خداوند این صفات را بعدها برای خود خلق کرده است. این فرقه در باب امامت «واقفی»اند و امامت را تا امام هفتم می‌پذیرند و او را قائم آل محمد می‌دانند و بر آن‌اند که روزی ظهور خواهد کرد. [۳] [۴]