شکیه: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
جز (جایگزینی متن - 'شاخه ها' به 'شاخه‌ها')
جز (جایگزینی متن - 'می گویند' به 'می‌گویند')
خط ۳: خط ۳:
==اعتقادات==
==اعتقادات==
شکیه معتقدند افرادی  که حدّ بر ایشان واجب شده است، چه سرقت کرده باشند یا [[زنا]] و یا مرتکب [[قذف]] شده باشند، [[مسلمان]] اند.
شکیه معتقدند افرادی  که حدّ بر ایشان واجب شده است، چه سرقت کرده باشند یا [[زنا]] و یا مرتکب [[قذف]] شده باشند، [[مسلمان]] اند.
و درباره کشته ‏شدگان می گویند که ما از [[خداوند]] براى ایشان طلب آمرزش می کنیم و آن ها را دوست داریم، ولی نمی‌توانیم نسبت به نجات آن ها شهادت دهیم، زیرا خداوند به رازهاى پنهان ایشان آگاه تر از ما است. پس هیچ تکلیفی برای شهادت متوجه ما نخواهد بود. شکیه همچنین، مخالفان خود را کافر می شمرند. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372  شمسی، چاپ دوم، ص 257</ref> <ref>ملطی محمد بن احمد، التنبیه و الرد على اهل الاهواء و البدع،  تحقیق محمد زاهد بن الحسن الکوثرى،  قاهره سال  1949 میلادی، ص 168</ref>
و درباره کشته ‏شدگان می‌گویند که ما از [[خداوند]] براى ایشان طلب آمرزش می کنیم و آن ها را دوست داریم، ولی نمی‌توانیم نسبت به نجات آن ها شهادت دهیم، زیرا خداوند به رازهاى پنهان ایشان آگاه تر از ما است. پس هیچ تکلیفی برای شهادت متوجه ما نخواهد بود. شکیه همچنین، مخالفان خود را کافر می شمرند. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372  شمسی، چاپ دوم، ص 257</ref> <ref>ملطی محمد بن احمد، التنبیه و الرد على اهل الاهواء و البدع،  تحقیق محمد زاهد بن الحسن الکوثرى،  قاهره سال  1949 میلادی، ص 168</ref>


== پانویس ==
== پانویس ==

نسخهٔ ‏۱۰ آوریل ۲۰۲۲، ساعت ۱۶:۲۴

شکیه‏ یکی از شاخه‌های فرقه خوارج بودند.

اعتقادات

شکیه معتقدند افرادی که حدّ بر ایشان واجب شده است، چه سرقت کرده باشند یا زنا و یا مرتکب قذف شده باشند، مسلمان اند. و درباره کشته ‏شدگان می‌گویند که ما از خداوند براى ایشان طلب آمرزش می کنیم و آن ها را دوست داریم، ولی نمی‌توانیم نسبت به نجات آن ها شهادت دهیم، زیرا خداوند به رازهاى پنهان ایشان آگاه تر از ما است. پس هیچ تکلیفی برای شهادت متوجه ما نخواهد بود. شکیه همچنین، مخالفان خود را کافر می شمرند. [۱] [۲]

پانویس

  1. مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 257
  2. ملطی محمد بن احمد، التنبیه و الرد على اهل الاهواء و البدع، تحقیق محمد زاهد بن الحسن الکوثرى، قاهره سال 1949 میلادی، ص 168