شریکیه (پیروان شریک بن شیخ المهری): تفاوت میان نسخهها
جز (جایگزینی متن - 'در باره' به 'درباره') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
'''شریکیه''' پیروان شریک بن شیخ | '''شریکیه''' پیروان شریک بن شیخ المهری منسوب به طایفه مهرة بن حیدان از قبیله قضاعه قحطانی است که در [[يمن|یمن]] اقامت داشتند. | ||
==تاریخچه== | ==تاریخچه== | ||
در تاریخ بخارا درباره آغاز نهضت شریک چنین آمده است که او | در تاریخ بخارا درباره آغاز نهضت شریک چنین آمده است که او مردی مبارز بود و [[مذهب شیعه|مذهب شیعی]] داشت و مردم را به تشیع میخواند. | ||
گردیزی مینویسد: شریک در فرغانه ساکن بود و چون زیاد بن صالح به جیحون رسید، بخاراخداة در پناه او قرار گرفت و همراه با وی به جنگ شریک رفت. | |||
==مخالفت با عباسیان== | ==مخالفت با عباسیان== | ||
شریک مخالف عباسیان بود و از | شریک مخالف عباسیان بود و از خونریزیهای ابومسلم بیزار بوده و میگفت ما هرگز خاندان رسول (ص) را پیروی نکردیم تا شاهد این خونریزیها و بیدادگریها باشیم. | ||
==مقابله با ابومسلم== | ==مقابله با ابومسلم== | ||
ابومسلم هر گونه مخالفتی را که علیه خلافت | ابومسلم هر گونه مخالفتی را که علیه خلافت بنیعباس میشد، اگر چه از طرف شیعیان علوی بود، درهم میشکست. | ||
شریک | شریک میگفت: ما از رنج مروانیان اکنون خلاص یافتیم پس معنا ندارد که زیر بار رنج آلعباس برویم. به همین دلیل وی با ابومسلم میانه خوبی نداشت و به اهل بخارا میگفت که ابومسلم مسلمانان را به ناحق میکشد و در کشتن بیگناهان اسراف میکند. | ||
دعوت شریک با استقبال مردم روبرو شد و | دعوت شریک با استقبال مردم روبرو شد و سی هزار تن به او پیوستند. به همین دلیل او را شریک بن شیخ و صاحب الدعوه نیز میگفتند. | ||
ابومسلم زیاد بن صالح | ابومسلم زیاد بن صالح خزاعی را با ده هزار مرد به بخارا فرستاد و لشکر شریک را شکست داد و خود شریک نیز پس از چند جنگ کشته شد. | ||
==نتیجه== | ==نتیجه== | ||
از نتیجه اخبار مربوط به شریک چنین | از نتیجه اخبار مربوط به شریک چنین برمیآید که وی از پیروان شیعه علوی بود و با ابومسلم که طرفدار عباسیان بوده مخالفت میکرده است. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 255 با ویرایش و نیز جابجایی و اصلاح گسترده عبارات</ref> <ref>تاريخ بخارا، ص 86- 89.</ref> <ref>ترکستان نامه، ص 429.</ref> <ref>تاريخ قرون نخستين اسلام، تأليف اشپولر، ترجمه دکتر جواد فلاطورى، ص 78</ref> <ref>مقدسی مطهر بن طاهر، البدء و التاريخ، به اهتمام و با ترجمه فرانسوى کلمان هوار، طبع پاريس، 1919- 1899 میلادی، ج 6، ص 74.</ref> <ref>گردیزی ابو سعید عبدالحی، زين الاخبار، به سعى و اهتمام محمد ناظم، برلين سال 1928 میلادی، تهران سال 1327 هجری شمسی، قسمت تاريخ ساسانيان تا صفاريان به اهتمام سعيد نفيسى، طهران سال 1333 هجری شمسی، ص 121</ref>. | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
[[رده: فرق و مذاهب کلامی]] | |||
[[رده: فرق و مذاهب کلامی ]] | |||
نسخهٔ ۹ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۲۳:۴۴
شریکیه پیروان شریک بن شیخ المهری منسوب به طایفه مهرة بن حیدان از قبیله قضاعه قحطانی است که در یمن اقامت داشتند.
تاریخچه
در تاریخ بخارا درباره آغاز نهضت شریک چنین آمده است که او مردی مبارز بود و مذهب شیعی داشت و مردم را به تشیع میخواند. گردیزی مینویسد: شریک در فرغانه ساکن بود و چون زیاد بن صالح به جیحون رسید، بخاراخداة در پناه او قرار گرفت و همراه با وی به جنگ شریک رفت.
مخالفت با عباسیان
شریک مخالف عباسیان بود و از خونریزیهای ابومسلم بیزار بوده و میگفت ما هرگز خاندان رسول (ص) را پیروی نکردیم تا شاهد این خونریزیها و بیدادگریها باشیم.
مقابله با ابومسلم
ابومسلم هر گونه مخالفتی را که علیه خلافت بنیعباس میشد، اگر چه از طرف شیعیان علوی بود، درهم میشکست. شریک میگفت: ما از رنج مروانیان اکنون خلاص یافتیم پس معنا ندارد که زیر بار رنج آلعباس برویم. به همین دلیل وی با ابومسلم میانه خوبی نداشت و به اهل بخارا میگفت که ابومسلم مسلمانان را به ناحق میکشد و در کشتن بیگناهان اسراف میکند. دعوت شریک با استقبال مردم روبرو شد و سی هزار تن به او پیوستند. به همین دلیل او را شریک بن شیخ و صاحب الدعوه نیز میگفتند. ابومسلم زیاد بن صالح خزاعی را با ده هزار مرد به بخارا فرستاد و لشکر شریک را شکست داد و خود شریک نیز پس از چند جنگ کشته شد.
نتیجه
از نتیجه اخبار مربوط به شریک چنین برمیآید که وی از پیروان شیعه علوی بود و با ابومسلم که طرفدار عباسیان بوده مخالفت میکرده است. [۱] [۲] [۳] [۴] [۵] [۶].
پانویس
- ↑ مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 255 با ویرایش و نیز جابجایی و اصلاح گسترده عبارات
- ↑ تاريخ بخارا، ص 86- 89.
- ↑ ترکستان نامه، ص 429.
- ↑ تاريخ قرون نخستين اسلام، تأليف اشپولر، ترجمه دکتر جواد فلاطورى، ص 78
- ↑ مقدسی مطهر بن طاهر، البدء و التاريخ، به اهتمام و با ترجمه فرانسوى کلمان هوار، طبع پاريس، 1919- 1899 میلادی، ج 6، ص 74.
- ↑ گردیزی ابو سعید عبدالحی، زين الاخبار، به سعى و اهتمام محمد ناظم، برلين سال 1928 میلادی، تهران سال 1327 هجری شمسی، قسمت تاريخ ساسانيان تا صفاريان به اهتمام سعيد نفيسى، طهران سال 1333 هجری شمسی، ص 121