مسجد النبى
| نام مسجد | مسجد مسجد النبی |
|---|---|
| شهر | مدینه |
| بنیان‌گذار | حضرت محمد |
| مساحت | ۹۸٬۵۰۰ متر مربع |
| نام‌های دیگر | جامع مدینه / مسجد الرّسول / مسجد رسول الله / مسجد نبوی / مسجد مدینه |
| وقایع مهم | ستون حنانه |
مسجد النبی در قلب شهر مدینه منوره در عربستان واقع شده است که 597 متر بالاتر از سطح دریا قرار دارد. مسجد النبی پس از مسجد قبا دومین مسجدی است که توسط رسول خدا (صلی‌الله علیه وآله وسلم) بنا شد که گفته می‌شود بنای آن 7 ماه یا یک سال به طول انجامید.
تاریخچه ساخت
در هنگام ورود پیامبر اسلام (صلی‌الله علیه وآله وسلم) به مدینه، بزرگان و شیوخ قبایل مایل بودند آن حضرت نزد ایشان سکونت کند تا این افتخار را از آن خود کنند، اما رسول خدا (صلی الله علیه و آله) فرمودند: هر جا که شتر من بر زمین بخوابد، همان جا منزل خواهم کرد. پس راه شتر را بازگذاشتند تا آن که بر در خانه بَنی مالِک بنِ نَجّار بر زمین خُفت.
آن زمین متعلق به دو کودک یتیم بود که در آن خرما می‌خشکاندند. پیامبر (صلی الله علیه و آله) زمین را از معاذ بن عفراء که سرپرستی آن دو طفل را بر عهده داشت، خرید و در آن مسجدی ساخت که اساس مسجد فعلی است.
ابوایوب انصاری بُنه‌ی پیامبر (صلی الله علیه و آله) را با خود به خانه برد و پیامبر (صلی الله علیه و آله) تا هنگامی که حجره‌ای برایش ترتیب دادند، نزد ابوایوب انصاری ماند. آن حضرت به همراه مسلمانان در ساخت مسجد مشارکت فرمود. مساحت مسجد النبی در دوران پیامبر گرامی اسلام (صلی الله علیه و آله) معادل 1050 متر مربع بود. کف مسجد با ماسه و سقف آن با ساقه‌های نخل پوشانده شد و ستون‌های آن از تنه‌ی درختان خرما بود.
قبله‌ی مسجدالنبی تا قبل از جنگ بدر به مدت 16 ماه به سمت بیت‌المقدس بود که به فرمان خدا به سمت مکه تغییر یافت. در همین دوره به دستور پیامبر (صلی الله علیه و آله) مکانی در سمت شرقی مسجد برای استراحت و اسکان فقرای مدینه و رهگذران در راه مانده اختصاص داده شد که به صُفّه موسوم گردید.[۱]
آبادانی و توسعه
پس از پیامبر اکرم(ص) خلفای راشدین یکی پس از دیگری به گسترش و آبادانی مسجدالنبی(ص) اقدام کردند و علاوه بر مساحت درونی و بیرونی، درهایی به آن افزودند و جدیدترین تزئینات معاصر خود را در این مسجد به کار می‌بردند و بر زیبایی‌ها و جلوه‌های تزئینی آن می‌افزودند.
اما با توجه به همه گستردگی‌هایی که طی سال‌های متمادی پس از پیغمبر(ص) انجام شد، بیشترین توسعه مسجدالنبی(ص) از سال 1405 آغاز شد که به طور کامل تعمیر و بهبود یافت و مساحت آن از 165 هزار و 500 متر مربع که 257 هزار نمازگزار در آن می‌توانستند به اقامه نماز بپردازند، طی طرحی به 400 هزار و 500 متر مربع با گنجایش 650 هزار نمازگزار رسید.
اینک این حرم دارای 81 در و 27 قبه متحرک در سطح است که به طرز زیبا و به شکل دایره بوده و وزن هرکدام به 80 تن می‌رسد. دستگاه‌های برق رسانی جدید ایستگاه‌های پستی و تهویه هوا نیز در این محوطه مشاهده می‌شود. وجود ایستگاه‌های موتر که به منظور حمل و نقل زائران تعبیه شده، مساحتی در حدود 390 هزار متر مربع را به خود اختصاص داده که 4 هزار و 500 واسطه نقلیه می‌توانند در آن رفت و آمد کنند.
علاوه بر اینها تلویزیون‌های ثابت و متحرک به همراه دستگاه‌های حساس هشداردهنده و شبکه‌های تلفنی نیز به منظور آسایش و راحتی زائران در این محوطه تعبیه شده است.
معماری و اماکن مسجد
صُفّه
در داخل مسجد النبى، صفه یا ایوانچه مانندى آماده ساخته بودند که مهاجران بىسر پناه در آن جا به سر مىبردند. اینان همان دسته از مسلماناناند که به اصحاب صُفه معروف گشتند.
پیش از آن که قبله از بیت‌المقدس به طرف کعبه تغییر کند محراب رسول خدا(ص) در ناحیه شمال مسجد بود. پس از تغییر قبله به دستور پیامبر، آن قسمت را مسقف کردند و آن مکانى براى استراحت و سکونت مسلمانان مهاجر و بى پناه گردید که در توسعه مسجد در سال هفتم هجرى داخل مسجد قرار گرفت.
آنچه امروزه به صفه معروف است، روزگارى دکة الاغوات و جایگاه خواجههاى حرم بوده که وظیفه حراست و خدمتگزارى حرم را به عهده داشتهاند.
منبر پیامبر اکرم(ص)
پیامبر اکرم(ص) در آغاز، هنگام سخنرانی در مسجد مدینه به درخت خرما تکیه می داد. در سال هفتم یا هشتم هجری منبری برای ایشان ساخته شد. این منبر دو پله و جایی برای نشستن داشت.
منبر پیامبر اکرم(ص) در سال 886 هجری قمری دچار حریق شد و پس از آن منبری در زمان اشرف قایبتای سلطان مملوکی منبری را از سنگ مرمر سفید برای این مسجد فرستاد.
روضه رضوان
این مکان میان منبر و حجره پیامبر اکرم(ص) قرار دارد و پیامبر اکرم(ص) فرموده‌اند که میان خانه من و منبرم روضه‌ای از رضوان است و با فرش‌های سبز پوشیده شده که از دیگر بخش‌های مسجدالنبی(ص) جدا است.
حجره و قبر پیامبر اکرم(ص)
خانه پیامبر(ص) در شرق مسجدالنبی بوده که محل دفن آن حضرت نیز هست و در توسعه‌‌های بعدی مسجد، به مسجد ملحق شده است.
گنبد سبز
مسجدالنبی(ص) به گنبد سبز نیز معروف است و در ابتدا از چوب ساخته شده بود و بعد از آتش سوزی در زمان سلطان عثمانی تجدید بنا شد.
کتابخانه
مسجدالنبی(ص) دارای دو کتابخانه است که در آن نسخه‌های خطی قدیمی وجود دارد و یک کتابخانه در مرکز حرم و دومی در زیرزمین آن در بخش جنوبی مسجدالنبی(ص) قرار دارد و دارای کتابخانه دیجیتال نیز است.[۲]
ستون های مسجدالنبی(ص)
هشت ستون از زمان پیامبر(ص) هنوز در مسجد باقى است که با رنگ سفید مشخص شدهاند که عبارتند از:
ستون حنانه
می‌گویند پیامبر(ص) هنگام خطبه های جمعه به ستون حنانه تکیه می داد و چون منبر مسجد را ساختند، این ستون را ترک کرد. بنابر برخی روایات، ستون به سبب فراغ پیامبر ناله‌ای سر داد و این باعث شهرت آن شد. هم اکنون ستونی دیگر بر جایش قرار دادند.
ستون توبه
آن را ستون ابولبابه نیز مىنامند پس از شکست بنوقریظه ابولبابه به خاطر گناهى که مرتکب شد، مورد بى توجهى پیامبر(ص) و یاران آن حضرت قرار گرفت و سرانجام خود را به ستون مسجد بست تا آن که آیهاى در پذیرفته شدن توبه او به رسول خدا(ص) نازل گردید.
ستون مَحرَس
در کنار این ستون، على(ع) مىایستاد و از رسول خدا(ص) محافظت مىکرد. این ستون را به نام استوانه على(ع) نیز مىشناسند. زیرا جایگاه نماز آن حضرت بوده است.
ستون وُفُود
در کنار این ستون رسول اللَّه(ص) با سران قبایل و هیأتهاى نمایندگى و سیاسى دیدار کرده و آنان را به حضور مىپذیرفتند.
ستون سریر
رسول خدا (ص) در کنار این ستون تختى از شاخههاى خرما مىگذاشت و شب بر روى آن استراحت مىکرد.
مقام جبرئیل امین
جبرئیل در این مکان خدمت رسول اللَّه(ص) مشرف مىشده است.
درها و مناره‌های مسجدالنبی(ص)
درها
زمانى که مسجد النبى ساخته شد، سه در براى ورود و خروج مردم ساختند، برخى از اصحاب نیز در حاشیه مسجد خانه ساخته و درى به درون مسجد باز کردند.
در سال سوم هجرت، قبل از غزوه احد، به دستور پیامبر(ص) همه درهاى خانهها به جز در خانه على(ع) به مسجد بسته شد.
تعداد درهاى مسجد در امتداد زمان تغییراتى یافته است مشهورترین آنها عبارتند از:
باب الرحمه
باب جبرئیل
باب السلام
باب النساء
مسجد النبى هم اکنون 7 در دارد.
مناره‌ها
منارههاى مسجد در توسعه زمان ولید بن عبدالملک بر چهار گوشه مسجد النبى چهار مناره ساخته شد، پس از آن مناره دیگرى نیز ساخته شد که مناره اصلى مسجد عبارت بود از:
منارههاى سلیمانیه، مجیدیه که در دو سوى ضلع شمالى قرار داشت و منارههاى قایتباى و باب السلام که در دو سوى ضلع جنوب شرقى و ضلع غربى مسجد واقع بود.
در افزودههاى جدید مسجد، 6 مناره دیگر ساخته شده و بدین ترتیب مجموع آنها به 10 عدد مىرسد.[۳]
محراب‌های مسجد النبی(ص)
در مسجد النبی چند محراب وجود داشته یا دارد که مشهورترین آنها در ذیل آمده است. گفتنی است که دو محراب دیگر در سمت قبله یکی محراب عثمانی منسوب به سلاطین عثمانی که هم اکنون امام مسجد در آنجا می‌ایستد و نماز را امامت می‌کند و دیگری محراب سلیمانی(ساخته شده در: ۸۶۰ق.) به نام سلطان سلیمان عثمانی نیز هم اکنون در مسجد وجود دارد.
محراب پیامبر
در مسجد النبی جایی است که محرابی بر آن ساخته‌اند؛ اما پیامبر اکرم(ص) محرابی در مسجد نداشته و این محراب در سال‌های بعد از او و گویا در زمان عمر بن عبدالعزیز در محلی که پیامبر نماز می‌گزارد، ساخته شد.
محراب تهجّد
محراب تهجّد، که هم اکنون موجود نیست، مکانی در کنار ستونی با همین نام بوده است. پیامبر اکرم(ص) برای نماز شب و تهجد(عبات و شب زنده‌داری) کنار این ستون می‌ایستاده و در قرون بعدی، به یاد و احترام پیامبر(ص)، محرابی در اینجا ساختند که به محراب تهجد معروف شهرت یافت و در دوره آل‌سعود، آن را برچیدند.
محراب فاطمه(س)
این محراب در جنوب محراب «تهجّد»، داخل مقصوره، یا خانه فاطمه بنت محمد (زهرا) قرار دارد که به مسجد ملحق شده است و نمای آن از پشت پنجره‌های فعلی مسجد پیدا است. در روایات از این محراب یاد شده از جمله: حسن بن علی (مجتبی) فرموده است: «مادرم فاطمه را شب جمعه‌ای در محرابش دیدم که تا صبح ایستاد و نام مردان و زنان مؤمن را به زبان آورد و برایشان دعا کرد. گفتم: مادر! چرا برای خود دعا نکردی؟ فرمود: پسرم! اوّل همسایه و سپس اهل خانه.
مدفن حضرت زهرا(س) از نظر فریقین
اهل سنت غالبا محل دفن حضرت فاطمه(س) را بقیع می‌دانند، اما بنابر بیشتر روایات شیعه، محل دفن، خانه او است که اکنون جزو مسجدالنبی است. برای نمونه، در روایتی از جعفر بن محمد (صادق)(ع) دراین‌باره آمده است: «فاطمه _ سلام الله علیها در خانه خویش دفن شد که[بعدها]عمر بن عبدالعزیز آن را به مسجد ملحق کرد.»
علمای شیعه نیز هرچند به گونه یقینی دراین‌باره اظهار نظر نکرده‌اند، احتمال قوی داده‌اند که مدفن حضرت فاطمه(س) اکنون جایی در مسجدالنبی است.
جایگاه معنوی و مذهبی مسجد النبی(ص)
این مسجد پس از مسجدالحرام، مقدس‌ترین مسجد مسلمانان به شمار می‌آید و احکام فقهی ویژه‌ای دارد.
وجود برخی اماکن در این مسجد و نیز در پیرامون آن، اهمیت مضاعفی به آن بخشیده است. مقبره و خانه پیامبر(ص) در این مسجد و همچنین وجود قبرستان بقیع که مدفن بزرگان صدر اسلام است، از آن جمله است.[۴] مسلمانان پیش یا پس از ادای فریضه حج، غالباً به زیارت این مسجد می‌روند و زیارت این مسجد را در کمال معنوی سفر حج خود موثر می‌شمارند.[۵]
مسجد النبی جایگاه ویژه‌ای نیز نزد شیعیان دارد. برخی از وجوه اهمیت این مسجد نزد شیعیان عبارت است از:
ماجرای سد الابواب که در آن پیامبر از طرف خداوند مأمور شد همه درهایی که به داخل مسجد باز می‌شد به جز در خانه حضرت علی(ع) را ببندد.
احتمال دفن حضرت فاطمه(س) درون مسجدالنبی بین قبر و منبر حضرت رسول(ص).[۶]
وجود بقیع در کنار مسجد و مقبره ائمه بقیع در این قبرستان.
پانویس
- ↑ برگرفته شده از مقاله اطلاعاتی کامل راجع به مسجد النبی
- ↑ برگرفته شده از مقاله معرفی مساجد جهان
- ↑ برگرفته شده از مقاله آشنایی با مسجد النبی(ص) مدینه
- ↑ جعفریان، آثار اسلامی مکه و مدینه، ۱۳۸۷ش، ص۲۳۹.
- ↑ امینی، الغدیر، ۱۴۱۶ق، ج۵، ص۱۶۵-۱۶۹.
- ↑ صدوق، من لایحضره الفقیه، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۵۷۲.