بشاریه
بشّاريه از «غلاة» شيعه و پيرو بشّار شعيرى كوفى بودند.
بشار شعیری
ابواسماعیل بشار شعیری کوفی، به دهقان نیز خوانده شده است. [۱] و چون کسب و کارش با شعیر (جو) بوده است، به همین نام معروف شده است.[۲] او در دوران امام صادق(علیه‌السّلام)اعتقادات باطل را ترویج می کرد و حدود سال ۱۸۰هجری قمری درگذشت. او مانند دیگر غلات آن زمان چون مغیره، ابوالخطاب، سری، بزیع، حمزه بریری و صائد نهدی به گزافه گویی پرداخت و از اهل بیت (علیه‌السّلام) در این عقاید باطل هزینه نمود. وی بر مبنای اعتقادات فرقه علیاویه بوده و در بخشی از عقاید غلو آمیز نیز معتقد به گزافه گوئی‌های ابوالخطاب از سران غلات بوده است.[۳]
عقاید
معتقدند که امام على (ع) از خدايى بگريخت و در خانواده خاندان علوى هاشمى جاى گرفت و محمد (ص) بنده و رسول او بود و چهار شخص را كه على (ع) و فاطمه (س) و حسن (ع) و حسين (ع) باشند مظهر خدا مى دانست.او مى گفت كه حسن (ع) و حسين (ع) جعلى هستند و در حقيقت على (ع) است، زيرا او نخستين ايشان بود.آنان منكر پيغمبرى محمد (ص) بودند و مى گفتند كه محمد (ص) بنده على (ع) بود و على (ع) پروردگار است و با «مجسمه» و «علياويه» در تعطيل و تناسخ هم داستان بودند.«علياويه» می گويند چون بشّار شعيرى منكر خدايى محمد (ص) شد و پيغمبرى سلمان را انكار نمود، به صورت مرغى مسخ شد كه او را علياء خوانند و او در دريا است و از اين جهت اين فرقه را «عليائيه» نيز می خوانند.امام جعفر صادق (ع) درباره بشّار فرمود كه بشّار شعيرى شيطان بن شيطان است كه از دريا بيرون آمده تا مردم را بفريبد. سعد بن عبد اللّه روايت مى كند كه ابو عبد اللّه جعفر بن محمد (ع) به بشّار گفت که از پيش من دور شو خدا تو را لعنت كند. اميدوارم كه سقف هيچ خانه اى سایبان تو نشود.[۴]