سمیطیه
سمیطیه از فرق «شیعه» و پیروان یحیى بن سمیط بغدادى بودند. این فرقه به جهت اقتباس از نام مؤسس فرقه و انتساب به او شمیطیه خوانده و در برخی از منابع سمطیه و شمطیه گزارش شده است.
مؤسس فرقه
نام مؤسس این فرقه با اختلاف گزارش شده‌است. برخی نام او را یحیى بن شمیط خوانده اند و شهرستانى ابن ابى شمیط و مقریزى، یحیى بن شمیط الاحمسى و علامه مجلسى در «بحار الانوار» یحیى بن ابى السبط و فرقه او را «سبطیه» آورده است. [۱]
شرح حال
نقل شده است که یحیی بن شمط الاحمسی با مختار ثقفی بوده و از فرماندهان سپاه او محسوب می‌شده است و در بصره به دستور مختار امیر سپاه بود و در مقابل مصعب بن زبیر به جنگ پرداخت و در سرزمینی به نام مدار کشته شد. [۲]
اعتقادات
سمیطیه پس از رحلت حضرت جعفر بن محمد (ع) قایل به امامت پسرش عبدالله ملقب به افطح شدند. شیخ مفید می گوید که عبدالله پس از اسماعیل بزرگ ترین فرزند امام جعفر صادق (ع) بود، ولى منزلت و احترامى در پیش او نداشت. مامقانى در تنقیح المقال آورده است که یحیى بن ابى السبط مردى خبیث و در حدیث ضعیف بود. [۳] [۴] [۵]
پانویس
- ↑ مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 236
- ↑ المقریزی، المواعظ والاعتبار، ج۴، ص۱۸۰.
- ↑ مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 236
- ↑ اشعری قمی سعد بن عبدالله ، المقالات و الفرق، تحقيق محمد جواد مشكور، تهران، سال 1963 میلادی، ص 224.
- ↑ مامقانی عبدالله، تنقيح المقال فى علم احوال الرجال، نجف اشرف، ج 3، ص 308.