محمد قریش شهاب
| نام | محمد قریش شهاب |
|---|---|
| نام پدر | عبد الرحمن بن علی بن عبد الرحمن |
| زادروز | ۱۶ فوریه ۱۹۴۴ میلادی |
| زادگاه | رابانگ در استان سولاوسی جنوبی اندونزی |
| دین | اسلام |
| مذهب | سنی |
| نقش‌ها | دانشمند دینی اندونزیایی متخصص در علوم قرآنی و تفسیر
وزیر امور مذهبی اندونزی در سال 1998 میلادی عضو هیئت تأسیس شورای حکمای مسلمان |
| آثار | کتاب تفسیر 15 جلدی «المصباح» |
محمد قریش شهاب (به اندونزیایی: Muhammad Quraish Shihab) یک دانشمند دینی اندونزیایی متخصص در علوم قرآنی و تفسیر است. او در سال ۱۹۹۸میلادی به عنوان وزیر امور مذهبی اندونزی خدمت کرد و عضو هیئت تأسیس شورای حکمای مسلمان است.
نسب
محمد قریش بن عبد الرحمن بن علی بن عبد الرحمن بن علی بن عبد الله بن حسین بن محمد بن علی بن محمد بن أحمد شهاب‌الدین الأصغر بن عبدالرحمن القاضی بن أحمد شهاب‌الدین الأكبر بن عبدالرحمن بن علی بن أبی‌بكر السكران بن عبدالرحمن السقاف بن محمد مولى الدویلة بن علی بن علوی الغیور بن الفقیه المقدم محمد بن علی بن محمد صاحب مرباط بن علی خالع قسم بن علوی بن محمد بن علوی بن عبید الله بن أحمد المهاجر بن عیسى بن محمد النقیب بن علی العریضی بن جعفر الصادق بن محمد الباقر بن علی زین العابدین بن الحسین بن امام علی بن أبی طالب، و امام علی همسر فاطمه دختر محمد صلی الله علیه و آله است.
او سی و ششمین نوه پیامبر اسلام محمد صلی الله علیه و آله است.
تولد و تربیت
در روستای رابانگ در استان سولاوسی جنوبی اندونزی در ۱۶ فوریه ۱۹۴۴ به دنیا آمد، پدرش عبدالرحمن شهاب و مادرش اسما ابریسی است و ۱۲ برادر و خواهر دارد که او چهارمین آن‌هاست. پدربزرگ او حبیب علی بن عبدالرحمن بن شهاب بود که از حضرموت برای موعظه و گسترش اسلام به اندونزی مهاجرت کرد. محمد قریش از کودکی به دلیل تأثیر پدرش که رئیس دو دانشگاه اسلامی در ماکاسار بود، عاشق علم قرآن بوده است. تحصیلات خود را در ماکاسار آغاز کرد، سپس دبیرستان را در شهر ملنگ در مدرسه فقهی داخلی اسلامی دارالحدیث به مدت دو سال زیر نظر حبیب عبدالقادر بلفقیه به پایان رساند.
تحصیلات
در سال ۱۹۵۸ برای تکمیل تحصیل در آنجا به قاهره رفت و در سال ۱۹۶۷ لیسانس علوم شریعت را از دانشگاه الازهر گرفت و سپس در سال ۱۹۶۹ مدرک کارشناسی ارشد تفسیر قرآنی را به پایان رساند. در سال ۱۹۸۰ محمد برای تکمیل دوره خود به قاهره بازگشت و در سال ۱۹۸۲ در تخصص تفسیر قرآن دکترا گرفت.
مسئولیت‌ها
او در سال ۱۹۸۲ به عنوان استاد دانشکده خاستگاه های مذهبی دانشگاه اسلامی شریف هیدایاالله در جاکارتا منصوب شد.
عضو ریاست شورای علمای اندونزی در سال ۱۹۸۴.
عضو کمیته اصلاح قرآن در وزارت امور دینی در سال ۱۳۶۸.
عضو شورای مشورتی آموزش ملی در وزارت آموزش و فرهنگ در سال ۱۳۶۸.
عضو انجمن اتحادیه ادیان وزارت آموزش و پرورش و فرهنگ.
دستیار رئیس انجمن روشنفکران مسلمان اندونزی.
او در سال ۱۹۹۸ تنها به مدت دو ماه به عنوان وزیر وزارت امور مذهبی اندونزی منصوب شد.
سپس از سال ۱۹ تا ۲۰۰۲ به عنوان سفیر اندونزی در مصر و جیبوتی انتخاب شد.
عضو شورای بزرگان مسلمان در سال ۱۳۹۳.
تالیفات
او بیش از ۶۱ کتاب نوشته است که از آن جمله می توان به کتاب تفسیر او که آن را «المصباح» نام نهاد، در ۱۵ جلد در سال ۲۰۰۳ منتشر شد نام برد.