سوره سبأ
نویسنده این صفحه در حال ویرایش عمیق است.
یکی از نویسندگان مداخل ویکی وحدت مشغول ویرایش در این صفحه می باشد. این علامت در اینجا درج گردیده تا نمایانگر لزوم باقی گذاشتن صفحه در حال خود است. لطفا تا زمانی که این علامت را نویسنده کنونی بر نداشته است، از ویرایش این صفحه خودداری نمائید.
آخرین مرتبه این صفحه در تاریخ زیر تغییر یافته است: ۱۵:۱۶، ۴ سپتامبر ۲۰۲۲؛
| نام | سوره سبأ |
|---|---|
| شماره سوره | ۳۴ |
| ترتیب نزول | ۵۸ |
| جزء | ۲۲ |
| مکی/مدنی | مکی |
| تعداد آیات | ۵۴ |
| تعداد کلمات | ۸۸۷ |
| تعداد حروف | ۳۵۹۶ |
سوره سبأ سوره ۳۴ از قرآن است و ۵۴ آیه دارد. این سوره به دلیل بیان سرگذشت قوم سبا بدین نام نامیده شده‌است. همانند دیگر سوره‌های مکی، محتوای سوره در مورد اعتقادات پایه‌ای اسلام است. در این سوره به موضوعات مختلفی پرداخته شده که می‌توان همه آن‌ها را در ذیل سه عنوان کلی توحید، نبوت و معاد قرار داد. این سوره، در داستان سلیمان و قوم سبا، به بیان نعمت‌های خدا و سرنوشت شکرگزاران و ناشکران می‌پردازد.
سبأ
سبأ نام قومى بود كه حضرت سليمان به ديارشان لشكر كشيد و در اثر نافرمانى از دستور پيامبران سدّشان شكست و خانه هایشان ويران شد این کلمه دوبار در قرآن آمده است[۱].
مفهوم کلی سوره
داستان داود و سليمان ؛
جريان قوم سبأ و سد مأرب[۲].
علت نام‌گذاری
«سوره سبأ»؛ سبب نام‌گذارى آن آيۀ پنجاه‌وچهار است كه نام «سبأ» در آن آمده است. سبأ نام يكى از شهرهاى يمن پايتخت يكى از حكومت هاى كهن اين سرزمين است كه پس از فرو ريختن سد مأرب و پيدايش سيل، رو به نابودى گذاشت[۳].
تعداد آیات و کلمات و حروف
- سوره سبأ پنجاه‌و‌پنج آیه دارد[۴].
- سوره سبأ هشتصدوسی کلمه دارد[۵]. (لازم به ذکر است اقوال در تعداد کلمات سوره های قرآن مختلف است)
- سوره سبأ هزاروپانصدودوازده حرف دارد.[۶] (لازم به ذکر است اقوال در تعداد حروف سوره های قرآن مختلف است)
اهداف و آموزه‌ها
هدف هاى اساسى سوره سبأ عبارت اند از:
- ياد آورى توحيد و نشانه هاى خدا؛
- يادآورى معاد؛
- اشاره اى به پيامبران پيشين و رسالت پيامبر اسلام صلى‌الله‌عليه‌وآله و ارائه ى برنامه ى تربيتى براى مردم[۷].
محتوا و موضوعات
به طور كلى بايد گفت محتواى سوره سبأ ناظر به پنج مطلب است:
- مسالۀ توحيد و قسمتى از نشانه هاى خداوند در عالم هستى، و صفات پاك او از جمله توحيد و ربوبيت و الوهيت؛
- مسالۀ معاد كه از همه مسائل در اين سوره بيشتر مطرح شده، از طرق مختلف در باره آن بحثهاى گوناگونى عنوان گرديده؛
- مسالۀ نبوت انبياى پيشين و مخصوصا پيامبر اسلام و پاسخ به بهانه جويي‌هاى دشمنان در باره او، و بيان پاره اى از معجزات انبياء سلف؛
- بيان بخشى از نعمتهاى بزرگ خدا و سرنوشت شكرگزاران و كفران كنندگان، ضمن بيان گوشه اى از زندگى سليمان و قوم سبا؛
- دعوت به تفكر و انديشه و ايمان و عمل صالح و تاثير اين عوامل در سعادت و نيكبختى بشر، و مجموعا برنامه جامعى را براى تربيت جستجوگران حق تشكيل مى دهد[۸].