سوره مریم

نویسنده این صفحه در حال ویرایش عمیق است.

یکی از نویسندگان مداخل ویکی وحدت مشغول ویرایش در این صفحه می باشد. این علامت در اینجا درج گردیده تا نمایانگر لزوم باقی گذاشتن صفحه در حال خود است. لطفا تا زمانی که این علامت را نویسنده کنونی بر نداشته است، از ویرایش این صفحه خودداری نمائید.
آخرین مرتبه این صفحه در تاریخ زیر تغییر یافته است: ۱۵:۲۱، ۱۲ سپتامبر ۲۰۲۲؛

سوره مریم

نام	سوره مریم
شماره سوره	۱۹
ترتیب نزول	۴۴
جزء	۱۶
مکی/مدنی	مکی
تعداد آیات	۹۸
تعداد کلمات	۹۷۲
تعداد حروف	۳۹۳۵

سوره مریم نوزدهمین سوره و از سوره‌های مکی قرآن است که در جزء شانزدهم قرآن جای دارد. این سوره به‌دلیل نقل داستان حضرت مریم به نام «مریم» نام‌گذاری شده است. پیام اصلی این سوره بشارت و انذار است که در قالب داستان‌هایی از پیامبران از جمله داستان حضرت زکریا، حضرت یحیی، حضرت ابراهیم، حضرت موسی و حضرت عیسی بیان شده است. بررسی مسائل مربوط به قیامت و چگونگی رستاخیز، نفی فرزند از خداوند و بیان مسئله شفاعت از موضوعات محوری این سوره است.

آیه ۹۶ سوره مریم با نام آیه ود از آیات مشهور این سوره است. مداومت بر خواندن سوره مریم را باعث بی‌نیازی انسان از جان، مال و فرزند دانسته‌اند.

مريم

مريم دختر عمران، مادر عيسى، زني‌كه قرآن به پاكى او شهادت داده است، نامش سى‌وچهار بار در قرآن کريم ذکر شده است.

مفهوم کلی سوره

• وحدانيت خدا؛
• رستاخيز باورى؛
• سرگذشت پيامبران الهى و مريم.

اسامی سوره

1. مريم،
2. کهيعص.

علت نام‌گذاری

• «سوره مريم»؛ نام‌گذارى آن به نام مريم از آن جهت است كه در آيات 16- 35 اين سوره داستان مريم دختر عمران و مادر عيسى و تولد عيسى مطرح شده است.
• «سوره کهيعص»؛ اين نام سوره از حروف مقطعه اولين آيۀ آن گرفته شده است.

تعداد آيات و کلمات و حروف

• سوره مريم نودوهشت آيه دارد.
• سوره مريم هفتصدوشصت‌ودو كلمه دارد. (لازم به ذکر است اقوال در تعداد کلمات سوره های قرآن مختلف است)
• سوره مريم سه هزاروهشتصدودو حرف دارد. (لازم به ذکر است اقوال در تعداد حروف سوره های قرآن مختلف است)

اهداف و آموزه‌ها

اهداف کلی سوره مريم عبارتند از:

توجه به پاكى خدا و اثبات وحدانيت او؛ توجه دادن مردم به رستاخيز؛ بيان برخى داستان هاى پيامبران در راستاى دو هدف فوق.

ويژگي

سوره مريم از سور مثانی می باشد مثانی سوره هايی هستند که بعد از سور مئين قرار گرفته اند و زير صد آيه دارند مانند اينکه سور مئين مبادی باشند و توالی آن مثانی آن فرض شده اند.

سوره های مثانی عبارتند از: احزاب و حجّ و قصص و نمل و نور و انفال و مريم و عنکبوت و روم و يس و فرقان و حجر و رعد و سبأ و فاطر و إبراهيم و ص و محمد و لقمان و زمر.

همچنين بنابر يکی از دو قول سوره مريم جزو سور مئين (صد آيه ای ها) است ابن قتيبه می گويد سور مئين سوره هايی هستند که بعد از سور طوال آمده اند علت نامگذاری اين سوره ها به مئين نزديک بودن تعداد آيه های اين سوره ها به عدد صد می باشد. گفته شده اين سوره ها عبارتند از «بنی إسرائيل، كهف، مريم، طه، أنبياء ، حج و مؤمنون». برخی ديگر نيز سور مئين را سوره های «توبه، نحل، هود، يوسف، کهف، بنی اسرائيل، انبياء، طه، مؤمنون، شعراء و صافات» ذکر کرده اند. روايتى است كه از رسول خدا نقل شده كه فرمود: خداوند هفت سوره طوال را به جاى تورات و سوره هاى مئين را به جاى انجيل و سوره هاى مثانى را به جاى زبور به من داد، و پروردگارم مرا با دادن سوره هاى مفصّل فزونى بخشيد.

بخارى از ابن مسعود روايت كرده كه دربارۀ سوره‌هاى: بنى اسرائيل، كهف، مريم، طه، و الانبياء گفت: «اين سوره‌ها از سوره‌هاى كهن اول است، و از ديرينه‌ها هستند» سپس به همين ترتيب آنها را ذكر كرد.

آيۀ پنجاه‌وهشتم سوره مريم سجده تلاوت دارد.