ابوحفص نیشابوری
أبوحفص عمرو بن سَلَمة النیشابوری یکی از بزرگان علمای اهل سنت و تصوف در قرن سوم هجری است [۱].
محل تولد
گفته می‌شود که ابوحفض در روستایی حوالی نیشابور به نام کردآباد متولد شده است [۲].
نظر علما درباره او
دیدگاه ذهبی
الذهبی وی را با عناوینی همچون "الإمام القدوة الربانی، شیخ خراسان" یاد کرده است[۳].
دیدگاه سلمی
ابوعبدالرحمن سلمی درباره او چنین گفته: "کان أحد الأئمة والسادة" و با این عبارت از جایگاه ویژه او نزد علمای طریقت یاد کرده است.
اساتید
نزد حفص بن عبدالرحمن الفقیه و أحمد بن خضرویه بهره‌مند شد.
شاگردان
أبو عثمان الحیری، أبوجعفر بن حمدان و حمدون القصار از او بهره‌ها برده‌اند.
وفات
ابوحفض نیشابوری که از برگان طریقت صوفیه بود در سال 264 هـ به دیار باقی شتافت.
گفتارها
از حقارت دنیا همین بس که نه بر خود و نه بر دیگران بخیل نیستم زیرا دنیا و نفسانیت من در نظرم حقیرند[۴].
تصوف از رعایت آداب تشکیل شده هر زمان و مقامی آدابی دارد. هرکس به آن آداب پای‌بند باشد به جایگاه مردان واقعی دست می‌یابد و هرکس از آن آداب چشم پوشی کند از جایی که فکر می‌کند نزدیک شده دور است و از جایی که امید دارد پذیرفته شده طرد می‌گردد[۵].
پانویس
- ↑ طبقات الصوفیة، تألیف: أبو عبدالرحمن السلمی، ص103-109، دار الکتب العلمیة، ط2003
- ↑ النیسابوری
- ↑ سیر أعلام النبلاء، تألیف: الذهبی، ج12،ص510-513
- ↑ طبقات الأولیاء، تألیف: ابن الملقن، ص195
- ↑ أبو حفص النیسابوری