کاربر:Hoosinrasooli/صفحه تمرین

Hoosinrasooli/صفحه تمرین
اطلاعات شخصی
دین	اسلام، شیعه

احمد بن محمد بن يحيي قصراني، (000 – حدود 315ق) ابوالحسين. محدث و راوي در اوايل سده چهارم هجري. «قصران» نام دو كاخ در اطراف ري است كه از آب و هواي خوشي برخوردار بوده و معروف به «قصران داخل» و «قصران خارج» است. وي ظاهراً مدتي در «قصران خارج» اقامت داشته و لقب «قصراني» نيز از همين‏روي به او نسبت داده شده است. در اينكه وي كجا و در چه تاريخي تولد يافته گزارشي نيافتيم. وفات او نيز براي ما روشن نيست اما برخي از اساتيد او در 288هجري وفات يافته‏اند. همچنين «شيخ صدوق»(م381ق) با يك واسطه از او نقل حديث مي‏كند، بنابراين وي از راوياني است كه احتمالاً دهه‏هاي نخستين سده چهارم را درك كرده است. وي همچنين مدتي در بغداد اقامت تحصيلي داشته و در آنجا نزد استاداني چون «حسين بن ليث بن بهلول موصلي»(م294ق) و «بشر بن ابي موسي بن صالح اسدي»(م288ق) شاگردي كرده است. از شاگردان او تنها «عبدالله بن محمد صائغ» را مي‏شناسيم كه از اساتيد شيخ صدوق بوده است. در باره تشيع او مدرك قابل اعتمادي در دست نيست اما مضامين بعضي از روايات به‏جاي مانده از او، در باره مهدي آخر الزمان(عج) است. همچنين وي در روايتي از زبان مبارك رسول خدا(ص) تعداد خلفاء و امامان را دوازده تن معرفي كرده كه همه آنها از نسل قريش هستند. وي ظاهراً در ميان دانشمندان حديث، چندان شناخته شده نبود و احتمالاً به همين دليل خطيب بغدادي شرح‏حال او را با اينكه وي مدتي در بغداد اقامت داشت، در تاريخ خود نياورده است. از او اثر تأليفي گزارش نشده است.

منابع: (الامالي، شيخ صدوق، ص387 حديث500؛ الخصال، ص475 حديث36؛ كمال الدين و تمام النعمه، باب 24، حديث23 و24؛ الانساب، سمعاني، ج4ص511، زير كلمه قصراني؛ معجم البلدان، ج4ص353 ذيل كلمه قصران الداخل و قصران الخارج؛ طبقات اعلام الشيعه، ج1ص57)