کاربر:Hoosinrasooli/صفحه تمرین

Hoosinrasooli/صفحه تمرین
اطلاعات شخصی
دین	اسلام، شیعه

احمد بن محمد بن یحیی قصرانی، (000 – حدود 315ق) ابوالحسین. محدث و راوی در اوایل سده چهارم هجری. «قصران» نام دو کاخ در اطراف ری است که از آب و هوای خوشی برخوردار بوده و معروف به «قصران داخل» و «قصران خارج» است. وی ظاهراً مدتی در «قصران خارج» اقامت داشته و لقب «قصرانی» نیز از همین‏روی به او نسبت داده شده است. در اینکه وی کجا و در چه تاریخی تولد یافته گزارشی نیافتیم. وفات او نیز برای ما روشن نیست اما برخی از اساتید او در 288هجری وفات یافته‏اند. همچنین «شیخ صدوق»(م381ق) با یک واسطه از او نقل حدیث می‏کند، بنابراین وی از راویانی است که احتمالاً دهه‏های نخستین سده چهارم را درک کرده است. وی همچنین مدتی در بغداد اقامت تحصیلی داشته و در آنجا نزد استادانی چون «حسین بن لیث بن بهلول موصلی»(م294ق) و «بشر بن ابی موسی بن صالح اسدی»(م288ق) شاگردی کرده است. از شاگردان او تنها «عبدالله بن محمد صائغ» را می‏شناسیم که از اساتید شیخ صدوق بوده است. در باره تشیع او مدرک قابل اعتمادی در دست نیست اما مضامین بعضی از روایات به‏جای مانده از او، در باره مهدی آخر الزمان(عج) است. همچنین وی در روایتی از زبان مبارک رسول خدا(ص) تعداد خلفاء و امامان را دوازده تن معرفی کرده که همه آنها از نسل قریش هستند. وی ظاهراً در میان دانشمندان حدیث، چندان شناخته شده نبود و احتمالاً به همین دلیل خطیب بغدادی شرح‏حال او را با اینکه وی مدتی در بغداد اقامت داشت، در تاریخ خود نیاورده است. از او اثر تألیفی گزارش نشده است.

منابع: (الامالی، شیخ صدوق، ص387 حدیث500؛ الخصال، ص475 حدیث36؛ کمال الدین و تمام النعمه، باب 24، حدیث23 و24؛ الانساب، سمعانی، ج4ص511، زیر کلمه قصرانی؛ معجم البلدان، ج4ص353 ذیل کلمه قصران الداخل و قصران الخارج؛ طبقات اعلام الشیعه، ج1ص57)