عبدالنبی نمازی
 | این مقاله هماکنون برای مدتی کوتاه تحت ویرایش عمده است. این برچسب برای جلوگیری از تعارض ویرایشی اینجا گذاشته شدهاست، لطفا تا زمانیکه این پیام نمایش داده میشود ویرایشی در این صفحه انجام ندهید. این صفحه آخرینبار در ۱۵:۴۷، ۲۹ ژانویه ۲۰۲۴ (ساعت هماهنگ جهانی) (۹ ماه پیش) تغییر یافتهاست؛(الگو:پاکسازی) لطفا اگر در چند ساعت اخیر ویرایش نشده است، این الگو را حذف کنید. اگر شما ویرایشگری هستید که این الگو را اضافه کرده است، لطفا مطمئن شوید آن را حذف یا با {{در دست ساخت}} جایگزین میکنید. |
| عبدالنبی نمازی | |
|---|---|
 | |
| نام کامل | عبدالنبی نمازی |
| نام‌های دیگر | آیت‌الله نمازی |
| اطلاعات شخصی | |
| محل تولد | بوشهر |
| روز درگذشت | یکشنبه 8 بهمن |
| دین | اسلام، شیعه |
عبدالنبی نمازی از علمای شیعه و عضو مجلس خبرگان رهبری بود. وی از سال ۱۳۸۰ تا ۱۳۸۳ شمسی، در سمت دادستانی کل کشور و از سال ۱۳۸۵ تا مرداد ۱۳۹۹ شمسی، نمایندۀ ولی‌فقیه و امام جمعه کاشان بود[۱].
زندگی‌نامه
عبدالنبی نمازی در سال ۱۳۲۷ شمسی، در شهر بوشهر به دنیا آمد. پدرش احمد نمازی فرزند حسین نمازی فقیه سرشناس اهل بوشهر بود. حسین نمازی پس از پایان تحصیلات عالیه خود در نجف اشرف، به موطن خویش بازگشت و به هدایت دینی و شرعی مردم پرداخت[۲]. مادر عبدالنبی، دختر یکی از روحانیان مطرح استان بوشهر بود. پدرش برای تبلیغ به آبادان هجرت کرد و خانواده را نیز به همراه برد.
تحصیلات
آیت‌الله نمازی پس از اتمام دورۀ دبستان، به حوزه رو آورد و پس از گذراندن دروس ادبیات عرب در آبادان در سال ۱۳۴۱ شمسی، به نجف اشرف عزیمت کرد و در مدرسه علمیه بادکوبه به تحصیل علوم دینی مشغول شد. پس از ده سال برای درمان بیماری به قم مراجعت نمود.
استادان
او در نجف به درس علمایی همچون: محمدحسین موحد نجف آبادی، آیت‌الله کاظم تبریزی، حاج شیخ نصرالله شاه آبادی، صدرا بادکوبه‌ای، سید عبدالاعلی سبزواری و علی آزاد قزوینی رفت. در حوزه علمیه قم نیز در درس خارج فقه و اصول محمدعلی اراکی، میرزا هاشم آملی، سید علی علامه فانی اصفهانی و سید محمدرضاگلپایگانی رفت و در دروس فلسفۀ سید رضا صدر و محمد محمدی گیلانی حاضر شد.
فعالیت‌ها
فعالیتهای سیاسی
در کارنامه زندگانی آیه‌الله نمازی، فعالیتهای سیاسی وی بیش از همه می‌درخشد. او از نخستین سالهای نهضت امام خمینی(ره) همواره پشتیبان آن بوده و از هیچ کوششی در آن راه دریغ نورزیده است. او در زمان دستگیری امام(ره) از شمار اجتماع کنندگان در مقابل بیوت مراجع بود که خواستار اقدام جدی علما برای آزادی امام(ره) بوده‌اند.
در دوره تبعید امام(ره) به عراق، جزو استقبال کنندگان از ایشان در کربلا بود و همواره مقید بود در نجف نمازهای ظهر و عصر و مغرب و عشاء را به امامت آن مرجع عظیم‌الشأن اقامه کند. در ایران نیز در طی سالهای پیش از انقلاب بارها به نقاط گوناگون کشور سفر کرد و به افشاگری در باره مفاسد رژیم پهلوی پرداخت که این مسأله موجب چندین بار احضار و بازجویی وی شد و گاه به زندان شدن وی می‌انجامید. او از کسانی بود که در آن سالها به این مسأله می‌اندیشید که اسناد تاریخی نهضت را نگهداری کند تا در بعدها، مورد استفاده نسل جوان قرار گیرد. از این رو با مرحوم ربانی شیرازی به گردآوری اسناد نهضت پرداخت. او در جریان پیروزی انقلاب اسلامی نیز برای استقبال از امام خمینی(ره) از قم به تهران آمد و در بهشت زهرا استقرار یافت. سپس برای همکاری با اعضای ستاد انقلاب به ساختمان مدرسه رفاه رفت و از طرف آن ستاد به پادگان نیروی هوایی قلعه مرغی رفت. پس از آن نیز به یکی از سازمانهای ارتش رفت و سپس به جمع آوری و تحویل سلاحها از مردم مأمور شد و از آنها در دانشگاه تهران بازدید کرد.
بخشی از فعالیتهای سیاسی آیت‌الله نمازی پس از انقلاب اسلامی به قوه قضائیه مربوط است. وی کار خود را در دستگاه قضایی با قبول سمت حاکم شرع در منطقه سرپل ذهاب و قصرشیرین آغاز کرد و در آن منطقه سرچشمه خدمات بسیاری شد.
آیه‌الله نمازی بارها در جبهه‌های دفاع مقدس حاضر شد و در یکی از عملیات جبهه جنوب، بر اثر بمباران سنگین شیمیایی، از ناحیه چشم و سینه مجروح شد چندی بعد نیز درعملیات مرصاد بر اثر اصابت ترکش به سختی مجروح می‌گردد. او پس از آن نیز در جبهه‌های دفاع مقدس حاضر می‌شد و همواره باعث شادمانی رزمندگان اسلام بود. برخی از مسؤولیت‌های او پس از انقلاب اسلامی به شرح زیر است:
فعالیتهای علمی
او همواره به تدریس اشتغال داشته و کتب دروس مقدماتی و ادبیات عرب، لمعتین و معالم را در نجف تدریس کرده پس از مراجعت به قم نیز بارها کتب دوره سطح شامل رسائل، مکاسب، کفایتین را برای طلاب تدریس کرده است. وی همچنین به مدت پنج سال جلسات درس تفسیر قرآن تشکیل می‌داده است.
آثار
او در زمان حیاتش، تألیفات بسیاری نگاشته و در زمینه‌های گوناگون به پژوهش پرداخته است که برخی از آنها به شرح زیر است:
- رسالة فی وجوب صلاةالجمعة؛
- مصباح الشریعة فی شرح تحریر الوسیله کتاب الخمس؛
- مصباح الشریعة فی شرح تحریر الوسیله کتاب الاجتهاد و التقلید؛
- مصباح الشریعة فی شرح تحریر الوسیله کتاب صلاة المسافر؛
- مصباح الشریعة فی شرح تحریرالوسیله کتاب الصوم؛
- مصباح الشریعة فی شرح تحریرالوسیله کتاب الربا؛
- مصباح الشریعة فی شرح تحریرالوسیله کتاب الزکوة؛
- تفسیر هدی تفسیر موضوعی قرآن کریم (۶جلد)؛
- گناه و آثار آن؛
- معرفة الله؛
- ولایت فقیه؛
- پاسخ به شبهات پیرامون ولایت فقیه؛
- رساله‌ای در اخلاص؛
- صفات و شرایط رهبری در اسلام؛
- تفسیر سوره والعصر؛
- رساله در ولایت و مرجعیت؛
- تقریرات فقه و اصول درس آیت‌الله اراکی؛
- تقریرات فقه و اصول میرزا هاشم آملی؛
- تقریرات فقه بحث قضاوت عبدالاعلی سبزواری؛
- حاشیه بر بیع مکاسب؛
- سه جزوه در علم صرف و نحو؛
- معاد از دیدگاه آیات و روایات.
درگذشت
آیت‌الله عبدالنبی نمازی پس از تحمل یک دوره بیماری، روز یکشنبه ۸ بهمن ۱۴۰۲ شمسی، درگذشت.
پیام دبیرکل
دبیرکل مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی در پیامی درگذشت آیت‌الله آقای حاج شیخ عبدالنبی نمازی (رضوان‌الله تعالی علیه) را تسلیت گفت.
به گزارش روابط عمومی مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی، متن پیام حجت‌الاسلام والمسلمین دکتر حمید شهریاری به شرح زیر است:
بسم الله الرحمن الرحیم
انا لله و انا الیه راجعون
خبررحلت عالم مجاهد و پارسا مرحوم آیت‌الله آقای حاج شیخ عبدالنبی نمازی (رضوان‌الله تعالی علیه) باعث تاسف و تاثر شد.
آن فقیه اخلاقی و پرتلاش، عمر پر برکت خود را در خدمت به اسلام و مکتب اهل‌بیت (علیهم‌السلام) با تالیف آثار ارزشمند دینی و تربیت شاگردان فاضل و همچنین خدمت به انقلاب اسلامی درعرصه‌های گوناگون مبارزاتی قبل و بعد از پیروزی انقلاب و حضور موثر در قوۀ قضاییه، مجلس خبرگان رهبری و امامت جمعه صرف نمود.
اینجانب فقدان آن عالم پرهیزگار را به محضر حضرت بقیه‌الله الاعظم (عجل‌الله تعالی فرجه الشریف) مقام معظم رهبری (مدظله العالی) مراجع عظام تقلید (دامت‌برکاتهم) حوزه‌های علمیه، بیت مکرم و شاگردان و ارادتمندان ایشان و به‌ویژه خدمت مردم مومن بوشهر و کاشان تسلیت عرض می‌کنم و برای آن فقید سعید، غفران و رحمت الهی را از خداوند متعال خواستارم.
جستارهای وابسته
پانویس
- ↑ حکم انتصاب حجت‌الاسلام عبدالنبی نمازی به امامت جمعه کاشان از سوی آیت‌الله خامنه‌ای
- ↑ صفایی، غلامعلی؛ اعلام العلماء (دانشنامه روحانیت استان بوشهر)؛ 1399.