یعفوریه

در باره فرقه «یعفوریه» مطالب بسیار اندکی نوشته شده است که پراکنده و نیز از نظر محتوا از هم متفاوت هستند که با استناد به آن ها نمی توان در باره این فرقه و آراء و عقاید مربوط به آن به طور مستند و دقیق اظهار نظر کرد. در ادامه به دو عنوان از یعفوریه با توضیحات متفاوت اشاره می شود.

1.گروه اول از یعفوریه‏ از فرق «امامیه» و از اصحاب سلیمان الاقطع بودند كه از معاصران ابو محمد هشام بن الحكم بود. اینان معتقد بودند که معرفت ائمه واجب است و قیام به شرایعى را كه از طرف رسول (ص) ابلاغ شده است، نیز واجب است. کسی که امام را نشناسد و بمیرد، آن چنان است كه در جاهلیت مرده باشد. برخی از ایشان گفته اند که اگر كسى معرفت امام را درك كند، هیچ فریضه و تکلیفی بر او واجب نیست. فقط معرفت امام او را کفایت می کند. برخى از «یعفوریه» پیرو عقیده «معتزله» در «قدر» شدند و گفتند: معرفت امام، ضرورى است. 2.گروه دوم از یعفوریه شیعیان و پیروان محمد بن بشیر بوده اند و در عصر امامت موسی بن جعفر (ع) ظهور کرده و در امامت امام موسی بن جعفر(ع) توقف کرده و منکر امامت فرزندش علی بن موسی (ع) و هم چنین منکر امامان بعد از آن حضرت شدند. آن ها عصمت امامان بعد از موسی بن جعفر را قبول نداشتند و هر کسی را که به امامت ایشان قائل بود کافر و خونش را حلال می دانستند. البته این فرقه بعدها امامت موسی بن جعفر را نیز منکر شدند و امامت محمد بن بشیر و پس از او امامت فرزندش را پذیرفتند. اینان معتقد بودند که خداوند فقط نماز، خمس و روزه ی ماه رمضان را واجب کرده است و مسایلی چون زکات، حج و دیگر موضوعات دین و احکام شرعی وجود ندارد. آن ها ازدواج با محارم را جایز می دانستند و رابطه جنسی با غلامان را بدون اشکال می شمردند.