ابوجعفر بن حمدان
| نام | أبو جعفر أحمد بن حمدان بن علي بن سنان الحيري النيشابوري |
|---|---|
| نامهای دیگر | ابوجعفر بن حمدان |
| درگذشت | 311ق |
أبو جعفر أحمد بن حمدان بن علي بن سنان الحيري النيشابوري از علمای اهل سنت و از شیوخ برجسته تصوف در قرن چهارم هجری بود.ابوعبدالرحمان سلمی در مورد وی گفت که او "یکی از بزرگان مشایخ و علمای نیشابور" است [۱] و الذهبی وی را چنین توصیف می کند: «الإمام الحافظ الزاهد القدوة، المُجاب الدعوة، شيخ الإسلام» أبو عثمان الحيري در مورد او می گوید: "هر کس دوست دارد با مسیر سلوکی خائفان درگاه الهی آشنا شود باید به ابوجعفر نگاه کند." وی در سال 240 هجری قمری متولد شد و در سال 311 هجری قمری درگذشت و جانشین او دو پسرش که در زمانه خود از مشاهیر بودند یعنی : شیخ خوارزم ابوالعباس بن حمدان و مسند نیشابور ابوعمرو بن حمدان شدند.
اساتید
احمد بن الازهر [۲] ، عبدالله بن هاشم طوسی ، عبدالرحمان بن بیش ، محمد بن یحیی الظالی و بعد از آنها در شهر نیشابور أبي يحيى بن أبي ميسرة،أبي عمرو بن أبي غرزة الغفاري، إسماعيل القاضي، عثمان بن سعيد الدارمي، الحسن بن علي بن زياد و معاذ بن نجدة را شاگردی کرده است.
شاگردان
أبو عثمان الحيري،أبو علي الحسين بن علي الحافظ، عبد الله بن سعد، أبو الوليد حسان بن محمد، أبو العباس بن عقدة و دو پسرش؛ همچنین أبا عثمان الحيري و أبا حفص النيشابوري از او بهره ها برده اند.
گفتارها
گستاخی و تکبر مطیعان بر فرمانی که به آنها داده شده در اطاعتشان بدتر از خود نافرمانی آنهاست و برای آنها مضر است.
غفلت شما از توبه از گناهی که مرتکب شده اید بدتر است.
زیبایی یک انسان در گفتار خوب اوست و کمال او در صداقت اعمال اوست [۳].
پانویس
- ↑ طبقات الصوفية، أبو عبد الرحمن السلمي، ص254-257
- ↑ ابن حمدان
- ↑ ابوجعفر بن حمدان