محمد بن احمد بن الصباغ الجذامی، ابی عبدالله، شاعر صوفی اندلسی، درآخرین سالهای دوران دولت موحدون در مغرب یعنی زمان خلیفه المرتضی می زیسته است[۱].
منابع در مورد او مطلب زیادی نقل نکرده اند. از دیوانش فقط یک نسخه مخطوط باقی مانده است که همگی حول موضوع مدح نبوی(ص)و زهد است[۲].
