عمریه
عمریه از فرق «زیدیه» و پیرو یحیى بن عمر بن یحیى بن حسین بن حسین بن زید بن على بودند.
تاریخچه
یحیی بن عمر در ایام متوکل عباسى در سال 235 در خراسان خروج کرد. عبد اللّه بن طاهر او را دستگیر کرد و تحویل متوکل داد. متوکل ابتدا وی را به زندان فرستاد و در ادامه آزاد شد و در زمان المستعین باللّه با عدّهاى از اعراب بیابان گرد در کوفه شورش کرد. این شورش موجب شد تا در زندان ها باز شود. او از بیت المال اموال فراوانی برد و مردم را به الرضا من آل محمد (ص) دعوت کرد. گروهى بسیار از او پیروى کردند تا این که محمد بن طاهر در مکانی به نام شاهى در نزدیکى کوفه با او مقابله کرد و او را شکست داده و به قتل رسانید و سرش را نزد المستعین باللّه عباسى فرستاد. یحیی بن عمر در بین رجال عرب طرفداران فراوان داشت و بسیارى از شعرا از جمله ابن الرومى شاعر معروف عرب، در رثای او اشعاری را سرودند. پیروان او معتقد بودند که یحیی بن عمر نمرده بلکه زنده است و بعد از خروج؛ بر بنی عباس غلبه خواهد کرد. [۱]
پانویس
- ↑ مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 338 با ویرایش و اصلاحات در عبارات.