ابوحفص نیشابوری
أبو حفص عمرو بن سَلَمة النیشابوری یکی از بزرگان علمای اهل سنت و تصوف در قرن سوم هجری است [۱].
محل تولد
گفته می شود که ابوحفض در روستایی حوالی نیشابور به نام کردآباد متولد شده است [۲].
نظر علما درباره او
دیدگاه ذهبی
الذهبی وی را با عناوینی همچون "الإمام القدوة الربانی، شیخ خراسان" یاد کرده است[۳].
دیدگاه سلمی
ابوعبدالرحمن سلمی درباره او چنین گفته: "کان أحد الأئمة والسادة" و با این عبارت از جایگاه ویژه او نزد علمای طریقت یاد کرده است.
اساتید
نزد حفص بن عبدالرحمن الفقیه و أحمد بن خضرویه بهره مند شد.
شاگردان
أبو عثمان الحیری،أبو جعفر بن حمدان و حمدون القصار از او بهره ها برده اند.
وفات
ابوحفض نیشابوری که از برگان طریقت صوفیه بود در سال 264 هـ به دیار باقی شتافت.
گفتارها
از حقارت دنیا همین بس که نه بر خود و نه بر دیگران بخیل نیستم زیرا دنیا و نفسانیت من در نظرم حقیرند[۴].
تصوف از رعایت آداب تشکیل شده هر زمان و مقامی آدابی دارد. هرکس به آن آداب پایبند باشد به جایگاه مردان واقعی دست می یابد و هرکس از آن آداب چشم پوشی کند از جایی که فکر می کند نزدیک شده دور است و از جایی که امید دارد پذیرفته شده طرد می گردد[۵].
پانویس
- ↑ طبقات الصوفیة، تألیف: أبو عبدالرحمن السلمی، ص103-109، دار الکتب العلمیة، ط2003
- ↑ النیسابوری
- ↑ سیر أعلام النبلاء، تألیف: الذهبی، ج12 ،ص510-513
- ↑ طبقات الأولیاء، تألیف: ابن الملقن، ص195
- ↑ أبو حفص النیسابوری