بدائیه

بدائیه فرقه ای از غلاة شیعه هستند که بداء را برای خدا جایز می دانند.

اعتقادات

پیروان این فرقه معتقدند که مانعی ندارد خداوند حکمی را صادر کند و بعد از مدتی حکم دیگری را صادر کند که مخالف حکم اول باشد. آنان بر اساس همین اعتقاد خلافت خلافت خلفاى ثلاثه را تفسیر می‌کنند. اما شیعیان امامی مذهب این تعبیر را درست نمى ‏دانند بلکه مطابق با آیه: «یمحوا الله ما یشاء و یثبت و عنده أم الکتاب.» (سوره رعد، آیه 39) بداء را بر خدا جایز می دانند. زیرا بنا بر مصالح عالم آفرینش؛ خداوند هرگاه بخواهد مى‏ تواند امرى را باطل و به جاى آن امرى دیگر را جایگزین کند. این نوع تفسیر از بدا به معنای نسخ است. چنان که خداوند امامت اسماعیل را «نسخ» فرمود و درباره او بداء حاصل شد و حضرت صادق (ع) فرمود: مَا بَدَا لِلَّهِ فِی شَیْ‌ءٍ کَمَا بَدَا لَهُ فِی إِسْمَاعِیلَ ابْنِی.