عبدالقادر عیسی

عبدالقادر بن عبدالله بن قاسم بن محمد بن عیسی عزیزی الحلبی الشزلی یکی از برجسته ترین علمای اهل سنت و جمعا، از علمای صوفیه اهل سنت در قرن ۱۵ ه .ق و شیخ راه شازلیا در سوریه در زمان خود به حسین بن علی می رسد.

زندگيش . او که در سال ۱۳۳۸ ه.ق/۱۹۲۰ در حلب به دنیا آمد، زود به همراه شیخ محمد زمار و شیخ احمد مائود به همراه شیخ حسن حسنی شیخ روش قادری صوفی درخواست دانش کرد و سپس در سال ۱۹۴۹ به مدت شش سال در مدرسه شبان تحصیل کرد. سپس به دمشق سفر کرد و با بسیاری از علمای آن ملاقات کرد و شیخ محمد الحشمی التلمشنی شیخ راه شازلی در سال ۱۹۵۲ او را همراهی کرد تا اینکه الحشمی در سال ۱۹۶۱ درگذشت و سه سال قبل از مرگش اجازه بزرگ کردن و هدایت به شیوه شازلیا را داشت. شیخ عبدالقادر به عنوان امام و واعظ در مسجد میدان حمد ادامه داد تا اینکه به مسجد عدلیه نقل مکان کرد، سپس تدریس علوم مختلف و تربیت دانشجو را آغاز کرد تا اینکه روش شیخ به بیشتر سوریه و همچنین اردن، ترکیه، لبنان و عراق گسترش یافت. او کتابی به نام «حقایقی در مورد سوفیسم» بر جای گذاشت که گسترش یافت و به انگلیسی و ترکی ترجمه شد و در آن رویکرد خود را به سوف گرایی نوشت.

حمایت از راه شازلی نام «عبدالکادر عیسی» را نشان می دهد مرگش . در سال ۱۹۹۱ به ترکیه سفر کرد و دانش آموزش شیخ احمد ال جامی در آنجا زندگی می کند و در آنجا بیمار شد و در بیمارستان شهر مرعش بستری شد و سپس به استانبول منتقل شد و وارد یکی از بیمارستان های آن شد، تا اینکه شیخ عبدالقادر روز شنبه ساعت ۶:.m ۱۸ بعد از ظهر درگذشت.

منابع