احمد نارویی.jpg
نام احمد ناروئی
سال تولد 1342 شمسی
محل تولد ایران
مناصب امام جمعه موقت مسجد جامع مکی و معاون امور اداری دارالعلوم زاهدان

احمد ناروئی (زادهٔ اسفند ۱۳۴۲ در زاهدان – درگذشتهٔ ۲۶ اسفند ۱۳۹۲ در زاهدان)، خطیب و معاون امور اداری دارالعلوم زاهدان، در استان سیستان و بلوچستان بوده‌است. [۱].

زندگی

احمد نارویی، فرزند عبدالکریم، در سال ۱۳۴۲ در زاهدان به دنیا آمد. تحصیلات ابتدایی را در مسجد عزیزی (مسجد جامع قدیم زاهدان) و دارالعلوم زاهدان گذراند و در حدود سال ۱۳۵۰ برای ادامه تحصیلات دینی به دارالعلوم زاهدان رفت. او نزد اساتیدی چون مولانا عبدالعزیز، مفتی خدانظر، مولانا عبدالحمید، مولانا نذیراحمد سلامی و سایر اساتید آن زمان دارالعلوم به فراگیری علوم پرداخت[۲].

سپس با تشویق و ترغیب اطرافیان، برای ادامه تحصیلات دینی به مدارس اسلامی پاکستان، از جمله بدرالعلوم حمادیه رحیم‌یارخان و دارالعلوم فیصل‌آباد رفت و سپس از جامعه فاروقیه کراچی فارغ‌التحصیل شد. او در خارج از ایران نزد استادانی هم‌چون عبدالغنی جاجروی، مفتی نذیراحمد (مدیر دارالعلوم فیصل‌آباد)، نظام‌الدین شامزی، مولانا عنایت‌الله و سلیم‌الله خان درس خواند.

پس از بازگشت به ایران، از ۱۳۶۲ تا ۱۳۶۶ در مدرسه دینی قاسم‌العلوم زاهدان تدریس کرد. در سال ۱۳۶۷ به پیشنهاد عبدالحمید اسماعیل‌زهی، مدیر دارالعلوم زاهدان، به این مرکز رفت و تا زمان درگذشتش در آن‌جا به تدریس پرداخت.

فعالیت ها

احمد نارویی داماد عبدالحمید اسماعیل‌زهی و امام جمعه موقت مسجد جامع مکی و معاون امور اداری دارالعلوم زاهدان بود[۳].

برخی از مسئولیت‌های نارویی بدین عبارت بودند:

استاد حدیث و فقه دارالعلوم زاهدان. تدریس «سنن ابوداود». معاونت امور اداری دارالعلوم زاهدان. رئیس هیئت مدیره صندوق قرض الحسنه عزیزیه. مسئول دارالتحکیم دارالعلوم زاهدان. عضو مجمع فقه اسلامی اهل سنت ایران. سرپرست درمانگاه شبانه‌روزی خدیجه کبری (زیرنظر دارالعلوم زاهدان). عضو هیئت مدیره مؤسسه خیریه محسنین (وابسته به دارالعلوم زاهدان). مدیرمسئول سابق پایگاه اطلاع‌رسانی سنی‌آنلاین.


درگذشت

احمد نارویی در ۲۶ اسفند ماه ۱۳۹۲ طی سانحه رانندگی در منطقه حصاروئیه در ۵۰ کیلومتری زاهدان به علت شدت جراحات وارده درگذشت و جنازه‌اش در قبرستان بهشت محمد زاهدان دفن شد. گروه تروریستی العدل و برخی دیگر در آن زمان، انگشت اتهام خود را به سمت جمهوری اسلامی و گرفتند. [۴].

پانویس