بهافریدیه

بهافریدیه پیروان مردی زرتشتی الاصل به نام بهافرید بن ماه فروردین بودند. نقل شده است که وی اصالتا اهل روستای زوزن بوده است.

پیشینه

در زمانی که ابومسلم خراسانی در اوج اقتدار بود، مرد زرتشتى الاصلى به نام بهافرید بن ماه فروردین در روستاى خواف‏ از استان نیشابور در قصبه سیراوند خروج کرد و مدعی اصلاحاتى در دین زرتشت شد. بهافرید از خراسان به چین سفر کرد و هفت سال در آن دیار اقامت کرد و وقتی بازگشت چیزهاى شگفت‏ انگیزی با خودش آورد از آن جمله پیراهنى سبز و نازک و نرم از حریر چینى بود که تمام آن در کف دست او جاى مى‏‌گرفت و آن را یکى از معجزات خود مى‏‌دانست. شهرستانى مى‏ گوید بهافریدیان را سیانیه هم مى‌‏گویند.

اعتقادات

بهافرید بر پیروانش هفت گونه نماز را واجب کرد 1.یکى در یگانگى خدا. 2. یکى در آفرینش آسمان ها و زمین. 3. یکى در خلق حیوان و روزی آن ها. 3.یکى در مرگ. 4. یکى هم در رستاخیز 5. یکی برای حساب و روز شمار. 6. یکی براى اهل بهشت و دوزخ 7. یکی برای ستایش اهل بهشت.

همچنین وی برای پیروان خود کتابى به فارسى نوشت و به ایشان امر کرد که روی یک زانو نشسته به سوى چشمه خورشید نماز بخوانند و در هر جا که باشند رو به سوى آفتاب کنند و موهاى خود را رها نمایند و در هنگام خوردن غذا زمزمه نکنند و چهار پایان را نکشند مگر چارپایی که پیر باشد.

سر انجام

بهافرید از مظاهر اصلاح طلب فکر ایرانى در دوره ابومسلم در خراسان بود که به دست خود ابومسلم از بین رفته است. چون ابومسلم به نیشابور وارد نیشابور شد، «موبدان» و «هیربدان» زرتشتى نزد وى آمدند و گفتند این مرد اسلام و دین ما را تباه کرد. بعد از آن ابومسلم وى را همراه با پیروانش از بین برد. البته شاید سبب کشته شدن او جز این نباشد که وى در اوایل خروج ابومسلم در جبال بادغیس و قلب خراسان حرکتى به وجود آورد که منافى تمرکز قدرت سیاسى ابومسلم بود.