سوره اعراف
نویسنده این صفحه در حال ویرایش عمیق است.
یکی از نویسندگان مداخل ویکی وحدت مشغول ویرایش در این صفحه می باشد. این علامت در اینجا درج گردیده تا نمایانگر لزوم باقی گذاشتن صفحه در حال خود است. لطفا تا زمانی که این علامت را نویسنده کنونی بر نداشته است، از ویرایش این صفحه خودداری نمائید.
آخرین مرتبه این صفحه در تاریخ زیر تغییر یافته است: ۱۴:۱۹، ۱۴ سپتامبر ۲۰۲۲؛
| نام | سوره اعراف |
|---|---|
| شماره سوره | ۷ |
| ترتیب نزول | ۳۹ |
| جزء | ۸ و ۹ |
| مکی/مدنی | مکی |
| تعداد آیات | ۲۰۶ |
| تعداد کلمات | ۳۳۴۶ |
| تعداد حروف | ۱۴۴۳۷ |
سوره اعراف هفتمین سوره و از سوره‌های مکی قرآن است که در جزء هشتم و نهم قرآن جای دارد. این سوره به سبب بازگویی ماجرای اصحاب اعراف در روز قیامت بدین نام خوانده شده است.
سوره اعراف همانند دیگر سوره‌های مکی، بیشتر ناظر به بحث از مبدأ و معاد، اثبات توحید، دادگاه رستاخیز، مبارزه با شرک، تثبیت مقام و موقعیت انسان در جهان آفرینش است. هدف این سوره نیز تقویت عقیده و مبانی ایمان در مسلمانان دانسته شده است. سوره اعراف به پیمان‌هایی که خدا از انسان‌ها در مسیر هدایت و صلاح گرفته، از جمله در عالم ذر اشاره می‌کند و برای نشان دادن شکست و ناکامی اقوامی که از مسیر توحید منحرف شده‌اند، به سرگذشت اقوام پیشین و از بین رفتن اقوام گذشته پیامبرانی همچون نوح، لوط و شعیب می‌پردازد.
در این سوره داستان سجده نکردن شیطان در آیه‌های ۱۱ الی ۲۵ آمده است. آیه ۴۶ درباره اصحاب اعراف، آیات ۵۴ تا ۵۶ معروف به آیه سخره و آیه ۱۷۲ معروف به آیه میثاق از آیات نامدار سوره اعراف است.
اعراف
جمع عرف (بر وزن قفل) و آن به معنى يال اسب، كاكل خروس، و قسمتهاى بلند كوه و تپه است[۱].
مفهوم کلی سوره
- اصول دعوت پيامبران (توحيد، نبوت و معاد)؛
- سرگذشت پيامبران (آدم، نوح، لوط و ...)؛
- شناخت نامه ى اعراف، عرش، ميزان و عالم ذرّ؛
- عدالت گرايى و قرآن دوستى[۲].
اسامی سوره
- اعراف،
- المص،
- ميقات،
- ميثاق[۳].