عمدیه گروهی بودند با این اعتقاد که اگر مسلمانی مرتکب معصیت و گناهی شود، عقوبت بر او واجب نیست و بر این باور بودند که مومن اگر معصیت کند، معصیتش از روی غفلت و نادانی و اطفای شهوت است که بر او غالب شده نه آن که بر خلاف امر خدا قدم بردارد که اگر اینگونه باشد، کافر است. [۱][۲]
پانویس
↑مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 337 با ویرایش و اصلاح جملات
↑عراقی ابو محمد عثمان، الفرق المفترقة بین اهل الزیغ و الزندقة، تحقیق یشار قوتلو آى، آنکارا، سال 1961میلادی، ص 81