محمود محمد خطاب سبکی
| نام | أبو محمد محمود بن محمد بن أحمد بن خطاب السبکی الأشعری المالکی الخلوتی |
|---|---|
| نامهای دیگر | محمود محمد سبکی |
| تولد | 1274ق |
أبو محمد محمود بن محمد بن أحمد بن خطاب السبکی الأشعری المالکی الخلوتی فقیه و محدث و مفسر مالکی مذهب و موسس «الجمعیه الشرعیه» است.
تولد و تحصیل
در سال 1274هجری قمری در سبک الاحد واقع در استان المنوفیه مصر متولد شد و در سال 1297 برای کسب علم و دانش وارد الازهر مصر شد. در ماه رجب سال 1313 هجری قمری در حضور علمای برجسته الازهر گواهی بین‌المللی و فارغ‌التحصیلی را کسب کرد[۱].
اساتید
از جمله اساتید وی می‌توان به شمس الدین الأنبابی الشافعی، شیخ سلیم البشری المالکی، شیخ أحمد الرفاعی المالکی ،ابراهیم الظواهری ،شیخ حسن العدوى، شیخ حسونة النواوی و شیخ سلیمان العبد اشاره کرد.
شاگردان
از میان شاگردانش می‌توان به:شیخ عبدالمجید سلیم شیخ الازهر، شیخ علی محفوظ و شیخ نوار رئیس دانشکده زبان عربی اشاره کرد[۲].
آثار
سبکی دارای تألیفات فراوانی می‌باشد از جمله؛ المنهل العذب المورود{شرح سنن الإمام أبی داود}، محور الوصول إلى حضرة الرسول، إصابه السهام فؤاد من حاد عن سنه خیر الأنام، الرساله البدیعه الرفیعه فی الرد على من طغى فخالف الشریعه، خلاصه الزاد لمن أراد سلوک سبیل الرشاد، رساله البسمله، و... از مهمترین کتاب‌های وی می‌توان به «الدین الخالص، أو إرشاد الخلق إلى دین الحق» و «إتحاف الکائنات ببیان مذهب السلف والخلف فی المتشابهات» اشاره کرد، وی در این دو کتاب، به ویژه در کتاب اتحاف الکائنات، آیات و روایات مربوط به صفات خبری خداوند که از متشابهات می‌باشند را تبیین کرده و نظرات ابن تیمیه و کسانی که فقط ظاهر آنها را اخذ می‌کنند و از تأویل آنها خوداری می‌کنند را نقد کرده و هرگونه تشبیه و تجسیم را از ساحت مقدس ربوبی را رد می‌کند[۳].
جمعیت شرعی
این جمعیت توسط محمود محمد خطاب سابکی در اول محرم 1331 ق - 1912 م تأسیس شد. این موسسه در جهت فعالیت‌های فرهنگی از قبیل سخنرانی و اعزام مبلغ و حمایت های عام المنفعه مثل کمک یه نیازمندان و ایجاد اشتغال برای مستمندان و همچنین حمایت های پزشکی و درمانی فعالیت داشته است و از سال 1428ق مجموعه جدیدی به فعالیت‌های آن اضافه شد که برای حمایت از دانشجویان خارجی الازهر شرایط ادامه تحصیل را فراهم می‌کند و در امور خیریه شرکت داده می‌شوند[۴].
درگذشت
سبکی در روز جمعه چهاردهم ربیع الاول سال 1352 هجری قمری دار فانی را وداع گفت و در مقبره باب الوزیر به خاک سپرده شد[۵].