محمد محمود علوان
محمدمحمود علوان شیخ علوانیه خلوتیه متوفی ۱۳۴۸ ش که بعد از احمد صاوی شیخ المشایخ شد.
نسب و تولد
محمد محمود علوان در سال 1912 میلادی متولد شد. نسب او به احمد بن علوان برمی‌گردد که در یمن از نوادگان امام علی بن ابی‌طالب دفن شده است.
مناصب
وی در سال 1378 ه. ق. -1957 م جانشین احمد صاوی عمرانی با حکم ریاست‌جمهوری به سمت شیخ شیوخ صوفیه برگزیده شد. وی در سال‌های 1945 و 1950 به عنوان عضو مجلس نمایندگان انتخاب شد.
جایگاه سیاسی- اجتماعی
خانه شخصی او محل رفت و آمد جمال عبدالناصر، سادات، عبدالحکیم عامر و محمد حسنی مبارک بود. هنگامی که بین عبدالناصر رئیس‌جمهور و اسقف کیرولوس اختلاف نظر ایجاد شد، او به عنوان میانجی بین ایشان مصالحه کرد. وی همچنین بین اسماعیل الازحری رئیس‌جمهور سودان و انقلابیون آشتی ایجاد کرد. در بعد خارجی نیز روابط دوستانه ای بین او و احمد ماهر پاشا (نخست‌وزیر مصر)، محمود فهمی پاشا النقراشی (نخست‌وزیر مصر)، ابراهیم پاشا عبدالهادی (نخست‌وزیر مصر)، جعفر پاشا و روسای جمهور مصر وجود داشت. در سطح خارجی، نهرو رهبر هند، رئیس‌جمهور قبرس ماکاریوس، پادشاه محمد پنجم عبدالکریم الخطابی رهبر مراکش و پادشاه ادریس السنوسی حکم فرما بود. و در بعد اجتماعی نیز خداوند به او برکت داده و او نیز آن را برای صرف نیازهای بسیاری از مردم می‌نمود.
اقدامات
وی در دوران ریاست خود به توسعه طرق صوفیان و مبارزه با منحرفان و تاکید بر مشروعیت ذکر، موعظه و راهنمایی، اطعام فقرا و نیازمندان و مراقبت از سالمندان و افراد ناتوان را تقویت نمود. وی مجله "اسلام و تصوف" را ایجاد کرد. تهیه لایحه سازماندهی طریقت‌های صوفیان. آموزش و پرورش بسیار مورد توجه او بود به نحوی که چندین مدرسه دخترانه و پسرانه در مقاطع مختلف را تاسیس نمود. اجرای جاده زقازیق-قاهره. ایجاد طبقه سوم بیمارستان بلبیس امیری، و نقش برجسته‌ای در ساخت بیمارستان الصدر در بلبیس دارد. یتیم خانه‌ای مختص دختران ساخت. وی شبکه روشنایی جدیدی را که در سال 1937 تأسیس شده بود احیا نمود. ایجاد کانال کشی و آبرسانی در اسماعیلیه برای نوشیدن و حمام.
درگذشت
علوان سرانجام در سال 1390ق مصادف با 1970 م درگذشت[۱].