تمیمیه

تَمیمیّه (یا زُراریه) از فرق غلات شیعه و منسوب به زرارة بن اَعیُن تمیمی ( ـ ۱۵۰ق) است و به همین دلیل این فرقه زراریه هم خوانده می شوند.

موسس

ابو الحسن اشعری می گوید که موسس این فرقه شخصی به نام زرارة بن اعین است.

تاریخچه

كشى مى‏ نويسد زرارة در حدود سال 80 هجرى در دار الوليد كوفه مى‏ زيست و از حواريين امام محمد باقر (ع) و امام جعفر صادق (ع) بود. نجاشى مى ‏نويسد كه زرارة بن اعين بن سنسن، غلامی است که او را آزاد کرده بودند. ابو جعفر محمد بن على بن حسين بن بابويه می گوید كتاب «الاستطاعه و الجبر» تأليف زرارة است.شيخ طوسى در «الفهرست» مى‏ نويسد: نام وى عبد ربه، مكنى به ابو الحسن، مردى احول و در اصل بنده‏ اى رومى بود كه او را مردى ازبنى شيبان آزاد كرد. جدّ وى سنسن در روم، راهب بود.وى برادرانى به نام های حمران نحوى، بكير بن اعين و عبد الملك بن اعين داشت.مامقانى مى‏ نويسد از احاديثى كه از او روايت مى ‏كنند معلوم مى‏ شود كه اخبار او سخت ضعيف السند است.از اخبار وارده در ذمّ او آن است كه پس از وفات حضرت صادق (ع) زراره پسرش عبيد را به مدينه فرستاد تا جانشين آن حضرت را بشناسد. چون مرگ او فرا رسيد قرآن را در دست گرفت و گفت هركسی كه امامتش اين مصحف را ثابت كند امام من است.

عقاید

تمیمیه معتقدند که علم، قدرت، حیات، سمع و بصر برای خداوند حادث است و از ازل با او نبوده، بلکه حق‌ تعالی این صفات را بعدها برای خود خلق کرده است. این فرقه در باب امامت «واقفی»‌اند و امامت را تا امام هفتم می‌پذیرند و او را قائم آل محمد می‌دانند و بر آن‌اند که روزی ظهور خواهد کرد.