منصور عباسی
این مقاله هماکنون برای مدتی کوتاه تحت ویرایش عمده است. این برچسب برای جلوگیری از تعارض ویرایشی اینجا گذاشته شدهاست، لطفا تا زمانیکه این پیام نمایش داده میشود ویرایشی در این صفحه انجام ندهید. این صفحه آخرینبار در ۱۴:۱۷، ۲۵ اوت ۲۰۲۱ (ساعت هماهنگ جهانی) (۳ سال پیش) تغییر یافتهاست؛ لطفا اگر در چند ساعت اخیر ویرایش نشده است، این الگو را حذف کنید. اگر شما ویرایشگری هستید که این الگو را اضافه کرده است، لطفا مطمئن شوید آن را حذف یا با در دست ساخت جایگزین میکنید. |
نام | منصور عباسی |
---|---|
نام کامل | ابو جعفر عبدالله ابن محمد ابن علی |
لقب | منصور دوانقی |
زادگاه | |
محل زندگی | |
پدر | محمد بن علی |
مادر | سلامه |
دین | اسلام |
سلطنت | ۱۳۶–۱۵۸ قمری • ۷۵۴–۷۷۵ میلادی |
همزمانی حکومتش با | امام صادق (ع) |
آثار برجا مانده | ساختن شهر بغداد |
اقدامات مهم | قتل ابومسلم خراسانی |
محل فوت | بئر میمون • نزدیکی مکه |
درگذشت | ۷ ذیالحجه ۱۵۸ قمری • ۷۷۵ میلادی |
مدفن | قبرستان معلاة • مکه |
ابوجعفر، منصور بن محمد بن علی بن عبدالله بن عباس، پس از مرگ برادرش ابوالعباس سفّاح در ذی الحجه سال 136 قمری، به خلافت رسید. وی، دوّمین نفری است كه از طائفه بنی عباس، به این مقام رسیده بود.
در سال های خلافت منصور رویدادهای مهمی در عالم اسلام به وقوع پیوست و این خلیفه خشن و سخت گیر، بسیاری از معاریف و صاحب نفوذان را با بهانه های واهی كشت و بر محرومان و مستضعفان ترحمی نشان نداد و با همه مردم با سنگ دلی و سخت گیری برخورد می كرد.
منصور، ابومسلم خراسانی را با سپاهی سنگین به جنگ او فرستاد و در نبرد با او، سپا هیانش را با شكستی سخت و سنگین مواجه ساخت و آنان را به شدت سركوب كرد.
منصور به خاطر سكونت راوندیه (هواداران ابومسلم خراسانی) در هاشمیه، اقامت در این شهر را به مصلحت خویش نمی دید و هم چنین به خاطر شیعیان و محبان اهل بیت (ع) در كوفه، انتقال خلافت به این شهر بزرگ اسلامی را ناخوش می دانست و بدین جهت، در صدد ساختن شهری جدید برآمد. وی در سال 145 قمری، ساختن شهر بغداد را آغاز كرد