تمیمیه

تَمیمیّه (یا زُراریه) از فرق غلاة شیعه است. این فرقه در باب امامت «واقفی» ‌اند و امامت را تا امام هفتم می‌پذیرند و او را قائم آل محمد می‌دانند و معتقدند که حضرت روزی ظهور خواهد کرد.

موسس

ابوالحسن اشعری می‌گوید که موسس این فرقه شخصی به نام زرارة بن اعین است.

تاریخچه

کشّی می‏‌نویسد زراره در حدود سال 80 هجری در دار‌الولید کوفه می‏‌زیست و از حواریین امام محمد باقر (ع) و امام جعفر صادق (ع) بود. به گفته نجاشی زرارة بن اعین بن سنسن غلامی بود که او را آزاد کرده بودند. ابوجعفر محمد بن علی بن حسین بن بابویه می‌گوید کتاب «الاستطاعه و الجبر» تألیف زرارة است. شیخ طوسی در «الفهرست» می‏‌نویسد: نام وی عبد ربه مکنی به ابوالحسن، مردی احول و در اصل بنده‏‌ای رومی بود که به دست مردی از قبیله بنی‌شیبان آزاد شد. جدّ وی سنسن در روم و از راهبان بود. وی برادرانی به نام‌های حمران نحوی، بکیر بن اعین و عبدالملک بن اعین داشت. مامقانی می‏‌نویسد. احادیثی که به وی منتسب است نشان می‌دهد که سخت ضعیف السند است. از اخبار وارده در مذمت او آن است که پس از وفات حضرت صادق (ع) زراره پسرش عبید را به مدینه فرستاد تا جانشین آن حضرت را بشناسد. چون مرگ او فرا رسید قرآن را در دست گرفت و گفت هرکسی که امامتش این مصحف را ثابت کند امام من است.

عقاید

تمیمیه معتقدند که علم، قدرت، حیات، سمع و بصر از ازل با خدا نبوده، بلکه خداوند این صفات را بعدها برای خود خلق کرده است. این فرقه در باب امامت «واقفی» ‌اند و امامت را تا امام هفتم می‌پذیرند و او را قائم آل محمد می‌دانند و بر آن‌اند که روزی ظهور خواهد کرد.