محمدبن الطیب القادری
محمد بن الطیب القادری (1712-1773)[۱] مورخ[۲]، صوفی و از نوادگان خاندان عبدالقادر گیلانی بود. وی پس از سقوط بغداد به دست مغولان از آنجا به کوفه و از کوفه به اندلس مهاجرت کرد. سپس پس از سقوط اندلس به دست استعمار اسپانیا به فاس مهاجرت نمود.
تولد
ابن الطیب القادری در 7 ربیع الاول سال 1124 هجری قمری مصادف با 1717 میلادی در شهر فاس مغرب به دنیا آمد.
آثار
او صاحب مهمترین و بزرگترین کتاب تاریخ مراکش در قرون یازدهم و دوازدهم هجری قمری مصادف با قرون هفدهم و هجدهم میلادی است. ابن الطیب توانست در کتاب «النقاط الدرر و مستفاد المواعظ والعبر من اخبار واعیان المائه الحادیه عشره والثانیه عشره» تصویری یکپارچه از دو قرن یازدهم و دوازدهم هجری که محور تاریخ نگاری او بوده است، ترسیم کند. وی در این کتاب مباحثی حول موضوعات مختلفی همچون تاریخ اسلام، جامعه‌شناسی، فرهنگ، اقتصاد، سیاست، تهدید‌ها و فرصت‌ها ارائه داده است. از طریق این کتاب می‌توان به شناسایی چهارصد و نود و شش شخصیت در دوره او پرداخت.
وفات
شیخ ابن الطیب القادری در 25 شعبان 1187 هجری قمری درگذشت و در شهر فاس در کشور مغرب به خاک سپرده شد.