فیصل مولوی

شیخ فیصل مولوی فقیه، قاضی، مشاور، مبلغ و اندیشمند معروف و طراز اول اهل سنت در لبنان، جهان اسلام و همچنین در اروپا بود. وی در زمینه تلاش برای برقراری وحدت امت اسلامی زبان‌زد خاص و عام بود.

قاضی شیخ فیصل مولوی

نام	قاضی شیخ فیصل مولوی
ولادت	1941 در شهر طرابلس لبنان دیده به جهان گشود.
سال وفات	یکشنبه ۸ می ۲۰۱۱ /۱۸ اردیبهشت ۹۰

تحصیلات

وی تحصیلات خود را تا مرحله لیسانس در لبنان ادامه داد و تخصص خود را در رشته حقوق و علوم سیاسی و همچنین علوم اسلامی از دانشگاه پاریس گرفت.

مناصب

1. ریاست کمیته فتوا در اتحادیه جهانی علمای مسلمان؛
2. قاضی شرع لبنان و مناصب متعدد قضایی کشور لبنان؛
3. مشاور دادگاه عالی شرعی لبنان؛
4. رهبر دینی اتحادیه سازمان‌های اسلامی در فرانسه و از سال 1986 در کل اروپا؛
5. بهترین مبلغ اسلامی در اروپا و تقدیر از ایشان در همایش بین‌المللی جوانان مسلمان؛
6. ریاست دانشکده اسلامی در فرانسه تا سال 1994و سپس نائب رئیس شورای اروپایی فتوا و پژوهش؛
7. دبیرکل جماعت اسلامی لبنان از سال 1992 تا سال 2009 و پس از فتحی یکن و استعفا بدلیل بیماری. و

اهم اقدامات

1. تأسیس کالج اروپایی مطالعات اسلامی و تأسیس اتحادیه سازمان‌های اسلامی در فرانسه؛
2. همکاری در تاسیس شورای اروپایی فتوا و پژوهش در آمریکا در مارس سال 1997؛
3. تأسیس دانشکده اسلامی در فرانسه در سال 1990 که در واقع دانشکده مطالعات فقهی ویژه مسلمانان اروپا بود؛
4. او در تأسیس بسیاری از جمعیت‌های اسلامی مشارکت داشت و به پاس تلاش بی وقفه در تبلیغ اسلام، موفق به کسب جایزه از انجمن جهانی جوانان مسلمان شد. و

برخی مواضع ضد اسرائیلی

قاضی شیخ فیصل مولوی در دورانی که اتحاد فتح و حماس شکل نگرفته بود از احزاب فلسطینی به ویژه حماس و فتح می‌خواهم تا با اتحاد و همدلی، جلوی زیاده‌خواهی اسرائیل را بگیرند. همچنین کشورهای اسلامی باید برای حمایت از حقوق ملت فلسطین و حفظ هویت اسلامی بیت‌المقدس تلاش کنند و در این اصل متحد شوند.
ایشان همچنین سبت به یهودی‌سازی قدس توسط صهیونیست‌ها هشدار داد و گفت: صهیونیست‌ها درصدد تخریب خانه‌های فلسطینیان و از بین بردن هویت اسلامی در قدس هستند.

مهمترین تألیفات

1. شهروندان مسلمان در اروپا
2. تحقیقاتی در خصوص ربا و معاملات بانکی؛
3. موضع اسلام در مورد بردگی؛
4. احکام ارث و میراث (بحث تطبیقی)؛
5. اصول شرعی روابط مسلمانان و غیرمسلمانان؛
6. سیستم بیمه و جایگاه آن در دین اسلام؛
7. نبوت حضرت آدم(ع)؛
8. زن در اسلام؛
9. دلیل شرعی وجوب روزه ماه رمضان؛
10. سلام بر اهل کتاب؛
11. مفاهیم اصلی دعوت اسلامی در کشورهای غربی؛
12. سلسله بحث‌های تربیت اسلامی.

ولادت و وفات

شیخ فیصل مولوی در سال 1941 در شهر طرابلس لبنان دیده به جهان گشود و روز یکشنبه ۸ می ۲۰۱۱ (۱۸ اردیبهشت ۹۰) در سن ۷۰ سالگی دار فانی را وداع گفت. عصر روز دوشنبه بر پیکر این عالم لبنانی در مسجد جامع المنصوری نزدیک میدان النجمه در شهر طرابلس نماز گزارده می‌شود و در قبرستان باب الرمل به خاک سپرده می‌شود.

در کلام علی محمد حسین فضل الله

شیخ "فیصل مولوی" یکی از علمای مخلص امت اسلامی بود که بر خلاف جریان موجود حرکت می‌کرد و با موضع قاطع در مقابل تمامی تلاشهایی که در جهت ایجاد شکاف در جامعه اسلامی انجام می‌شد، ایستادگی می‌کرد.

وی با احاطه علمی و جایگاه فقاهتی و اسلام‌گرایی خود، بر تمامی عرصه‌های جهان اسلام اشراف کامل داشت و میراث بزرگی در مسیر وحدت اسلامی به شمار می‌رفت.

او به ناامیدی اجازه نمی‌داد که در قلب امت اسلامی نفوذ کند و با اثرگذاری تمام در مقابل حساسیت‌های مذهبی ایستادگی کرد. این حساسیت‌ها در سال‌های اخیر‌ از طریق وارد کردن امت به جنگ‌های مذهبی و اختلافات شیعه و سنی، توسط مستکبران ایجاد شده بود.

موضع شیخ مولوی در جنگ ژوئیه کاملا بارز بود و توانست در این جنگ، قطب‌نما را به محل صحیح خود بازگرداند. او از بسیاری از علما و فقها خواست تا در مواضع خود توازن ایجاد کنند و در قضاوت نسبت به مسلمانان شیعه لبنان و همچنین مسلمانان اهل سنت و جلوگیری از اشغال بیگانگان دقت بیشتری داشته باشند، ‌ تا همگان بدانند که شیعه و سنی نمایندگان اسلام در مقابله با اشغال اشغالگران می‌باشند، اگرچه تعدادی اندک از آنان در وظیفه خود کاهلی کرده یا به انحراف کشیده شوند. چرا که این مسئله در اثر اختلاف فقهی یا شرعی در مقابل اشغالگر غاصب به وجود نیامده است بلکه در اثر کوته فکری آنان ایجاد شده است.

موضع شیخ مولوی در این امور، موضع لحظه‌ای و ساعتی و در یک موقعیت سیاسی خاص نبود. موضع او ناشی از دیدگاه اسلامی دراز مدت وی و درک عمیق اسلامی او به عنوان یک فقیه و مجدّد بود. لذا در روش رفتاری او می‌بینیم که سراسر حرکت به سمت وحدت بود، چه در زمان رهبری جماعت اسلامی، یا در زمان عضویت در اتحادیه جهانی علمای مسلمان، یا در شورای اروپایی فتوا، یا زمانی که دبیرکل جماعت عبادالرحمن در لبنان بود و یا در عرصه‌های اسلامی که در جهت ایجاد وحدت تلاش می‌کرد و به دور از هرگونه حسابرسی مذهبی یا سیاسی بود.

نمی‌خواهیم بگوییم که عرصه اسلامی با رفتن این شخصیت بزرگوار، آخرین انسان وحدت‌گرا را از دست داد، اما این فقدان، درد بزرگی برای جامعه اسلامی بود. ما چنین بزرگانی را در زمانی از دست می‌دهیم که بسیاری از افراد به مذهبیت و تعصب‌گرایی شهره هستند بدون آنکه در عمق این هجمه بزرگ بیندیشند.

خدایت بیامرزاد ای شیخ فیصل! و به جای تو برای امت اسلامی علمایی را قرار دهد که در مسیر وحدت اسلامی حرکت می‌کنند و بهای گزافی برای حفاظت از وحدت امت اسلامی می‌پردازند.