حضرت داود

الگو:جعبه اطلاعات زندگی‌نامه پیامبران حضرت داودعلیه السلام یکی از پیامبران بنی اسراییل است که در بیت اللحم متولد شده و در ابتدای جوانی شبانی کرده و به خاطر شجاعت، دانایی و صدای خوبی که داشت شهرت یافت.

زیبایی، معجزه صحبت کردن با حیوانات، داشتن مهارت در امور حکومتی، صدای خوش و …از جمله توانمندی هایی است که پروردگار الهی در کنار هدایت الهی و رستگاری بندگان به پیامبران خود از حضرت آدمعلیه السلام تا حضرت خاتم(ص) توفیق داده است.

حضرت داودعلیه السلام یکی از پیامبران بزرگی است که علاوه بر قدرت معنوی و نبوّت، دارای حکومت ظاهری وسیع نیز بوده و نام مبارکشان شانزده بار در قرآن آمده است.

نبی الله الحکامعلیه السلام در سرزمینی بین مصر و شام دیده به جهان گشود، او از نواده های حضرت یعقوب نبیعلیه السلاماست و به 9 واسطه به یکی از فرزندان حضرت یعقوبعلیه السلام می‎رسد، پدرش ایشا نام داشت. او صد سال عمر کرد که چهل سال از آن را حکومت نمود.

خلاصه‌ای از زندگی‌نامه حضرت داوود

حضرت داوودعلیه السلام از پیامبران بزرگ بنی‌اسرائیل است. محل تولد ایشان دقیقا مشخص نیست، اما از آن‌جا که بنی‌اسرائیل در سرزمین فلسطین می‌زیستند، می‌توان گفت داوودعلیه السلام در فلسطین دیده به جهان گشود.

واژه داوود که از ریشه غیر عربی گرفته شده، در زبان عبری «داوید» تلفظ می‌شود، و به معنای «محبوب» است. نام داوود نبیعلیه السلام شانزده بار، در قرآن کریم بیان شده است. وی از جمله پیامبرانی است که علاوه بر نبوت، دارای منصب حکومت و قضاوت، رهبری مقتدر و صاحب کتاب بود. آن‌حضرت از نواده‌‌های حضرت یعقوب علیه السلام است که با چند واسطه به او می‌رسد.

نسب و والدین حضرت داوود

پدر حضرت داوودعلیه السلام را با نام‌هایی نسبتاً مشابه معرفی کرده‌اند که ناشی از تفاوت‌های بین زبانی است:

ایشا، ایشی، آشی، یسی، آسی، انسا، و ... .

اما در ارتباط با مادر آن‌حضرت با جست‌وجویی که در منابع تاریخی داشتیم، به نام ایشان برخورد نکردیم که در صورت یافتن گزارشی در این زمینه، این پاسخ ویرایش خواهد شد.

نسب حضرت داوودعلیه السلام در برخی از منابع تاریخی این‌گونه ذکر شده است: «داوود پسر یسا(ایشا)، پسر عوبید(عومذ)، پسر بوعز(افصان)، پسر سلما(سلمون)، پسر نخشون، پسر عمیناداب، پسر رم، پسر حصرون، پسر فارص، پسر یهودا، پسر یعقوب».

گفتنی است که نسب آن‌حضرت در کتب یهود و نصارا هم این‌گونه ذکر شده است، اما در برخی منابع اسلامی او نه از نوادگان یهودا، بلکه از نوادگان «لاوی بن یعقوب» معرفی شده است.

قرآن کریم نیز حضرت داوودعلیه السلام را از نسل، حضرت یعقوبعلیه السلام، حضرت اسحاقعلیه السلام و حضرت ابراهیمعلیه السلام اعلام می‌کند، آن‌جا که می‌فرماید: «وَ وَهَبْنا لَهُ إِسْحاقَ وَ یَعْقُوبَ کُلاًّ هَدَیْنا وَ نُوحاً هَدَیْنا مِنْ قَبْلُ وَ مِنْ ذُرِّیَّتِهِ داوُدَ وَ سُلَیْمانَ وَ أَیُّوبَ وَ یُوسُفَ وَ مُوسی‏ وَ هارُونَ وَ کَذلِکَ نَجْزِی الْمُحْسِنِینَ؛

و اسحاق و یعقوب را به او (ابراهیم) بخشیدیم و هر دو را هدایت کردیم و نوح را پیش از آن هدایت نمودیم و از فرزندان او، داوود و حضرت سلیمان و ایّوب و یوسف و موسی و هارون را(هدایت کردیم) این‌گونه نیکوکاران را پاداش می‌دهیم.

القاب حضرت داوود

القاب و توصیفاتی که می‌توان برای حضرت داوود از قرآن کریم استخراج کرد، بدین ترتیب است:

«ذَا الْأَیْدِ(صاحب قدرت)»، «اَوّاب(بسیار توبه کننده)»، دارای قدرت «فَصل الخِطاب» یا فیصله‌دادن ، «خلیفة الله(جانشین خدا)»، «نِعْمَ الْعَبْد (بهترین بنده)»، «مَلِک (پادشاه)»، «حکیم»، «عالم».

همسران حضرت داوود

بر اساس گزارش‌های تاریخی، نام‌ همسران داوودعلیه السلام عبارت‌اند از:

«شیتموم»، «اریخایل»، «موخا»، «دحات»، «ابیطال» و «اغلا» که از آنها دارای فرزند شد و «میخل بنت شاول» که از او صاحب فرزند نشد.

همچنین برای او همسر دیگری به نام «برسبا» «بثشبع‏» ذکر شده است که مادر حضرت سلیمان(‌علیه‌السلام) و همسر سابق «اوریا» (یکی از فرماندهان نظامی حضرت داوود) بود. البته برخی از کتاب‌های تاریخی برای آن‌حضرت(‌علیه‌السلام) همسران زیادی ذکر کرده‌اند و تعداد آن‌را صد همسر نیز ذکر کرده‌اند.

فرزندان‏ حضرت داوود

‏بنابر آنچه از برخی کتب تاریخی به دست می‌آید، داوود نبی فرزندان زیادی داشت. برخی از منابع تاریخی تعداد فرزندان حضرت داوودعلیه السلام را نوزده تن ذکر کرده‌اند، نام تعدادی از آنها از این قرار است:

1. امنون
2. دالویا
3. اباشلوم (ابشالوم یا ابیشالوم)
4. ارنیا
5. سفاطیا
6. ناتان
7. سمون
8. سوباب
9. نوتان
10. سلامان
11. یابار
12. الیشوس
13. نافاق
14. یافیا
15. الیشماس
16. السنابا
17. الیفلاث
18. سلیمان.

معروف‌ترین فرزند او، حضرت سلیمانعلیه السلام بود که جانشین وی شد و به مقام نبوت و پادشاهی رسید.

نبوت حضرت داوود

قرآن کریم به پیامبری داوودعلیه السلام و نزول وحی بر آن‌حضرت و داشتن کتابی آسمانی، تصریح دارد.

خدای متعال در قرآن کریم خطاب به پیامبر اسلام(ص) می‌فرماید: «ما به تو وحی فرستادیم؛ همان‌گونه که به نوح و پیامبران بعد از او وحی فرستادیم و (نیز) به ابراهیم و اسماعیل... و به داوود زبور دادیم».

و نیز:

«و پروردگار تو به آنچه در آسمان‌ها و زمین است آگاه‌‏تر است. بعضی از پیامبران را بر بعضی دیگر برتری نهادیم و به داوود زبور را دادیم».

حضرت داوودعلیه السلام در زمره پیامبرانی است که دارای آیین و شریعت مستقل نبود، بلکه مبلِّغ شریعت پیامبر اولوالعزم؛ حضرت موسی(‌علیه‌السلام) بود.

کتاب آسمانی حضرت داوود

بر اساس صریح آیه 55 سوره اسراء، کتاب آسمانی حضرت داوودعلیه السلام، «زبور» نام دارد: «وَ آتَینا داوود زَبُوراً».

طبق احادیث امامان معصومعلیه السلام، در کتاب زبور به مسائل و موضوعات زیر اشاره شده است:

الف) معارف اعتقادی راجع به توحید، نبوت حضرت داوودعلیه السلام، معاد و یاد مرگ، تذکر و اتمام حجت راجع به انسان‌هایی که اهل طاعت و عمل نیستند.

ب) پیش‌بینی‌ها و پیش‌گویی‌ها؛ مانند بشارت به عیسی و یحییعلیه السلام و بشارت به پیامبر آخر الزمان(ص) که به اسم از ایشان نام برده شده است. امام رضاعلیه السلام در یکی از مجالس مباحثه که مأمون ترتیب داده بود، در مقابل «رأس جالوت»؛ (از بزرگان یهود)، وقتی به استدلال و احتجاج می‌پردازد، «سِفر اول» زبور داوود را شروع به قرائت کرد تا این‌که به نام محمد، علی، فاطمه، حسن و حسینعلیه السلام رسید. سپس حضرت به خداوند قسم یاد کرد که این نام‌های مقدس در زبور آمده، و رأس جالوت هم آمدن این اسماء در زبور را پذیرفته و به آن تصریح کرده است.

هم‌چنین آمدن و ظهور منجی برای انسان‌ها و این‌که در نهایت، وارثان زمین، بندگان شایسته خداوند هستند، از مسائلی است که به تصریح قرآن، و احادیث در زبور به آن اشاره شده است.

ج) مسائل و دستورهای تربیتی و رفتاری؛ این مسائل در روایات تحت عنوان احادیث قدسی که در زبور آمده و خطاب به داوود نبیعلیه السلام بوده، ذکر شده است. در بعضی از احادیث آمده است که کتاب زبور؛ مانند انجیل و تورات نزد اهل‌بیتعلیه السلام نگهداری می‌شود.

اوصاف و ویژگی‌های شخصیتی

تمام کمالات انسانی و الهی را که عموم پیامبران داشتند، حضرت داوودعلیه السلام هم داشت؛ یعنی از اوصاف نبوت عامه برخوردار بود. او نمونۀ کاملی از یک انسان مطیع پروردگار بود که در اثر سیر و سلوک به مقامات بالای انسانی و معنوی رسید.

مقام خلافت الهی: «یا داوُدُ إِنَّا جَعَلْناکَ خَلیفَةً فِی الْأَرْض»؛ ای داود، ما تو را خلیفه روی زمین گردانیدیم. مسخر کردن کوه‌ها: «إِنَّا سَخَّرْنَا الْجِبالَ مَعَهُ یُسَبِّحْنَ بِالْعَشِیِّ وَ الْإِشْراقِ»؛ ما کوه‌‏ها را رام کردیم و کوه‏ها هر شام‌گاه و بامدادان با او تسبیح می‌کردند. رام کردن پرندگان: «وَ الطَّیْرَ مَحْشُورَةً کُلٌّ لَهُ أَوَّاب»؛ و پرندگان بر او گرد می‏آمدند، همه فرمانبر او بودند نرم شدن آهن در دست داوود: «وَ أَلَنَّا لَهُ الْحَدیدَ»؛ و آهن را برایش نرم کردیم. کشتن جالوت: «... وَ قَتَلَ داوُدُ جالُوت»؛ و داوود جالوت را کشت.

یکی از ویژگی‌های برجسته داوود که در قرآن بدان تصریح شده است، مبارزه و جهاد در راه خدا، برای از بین بردن پادشاه ظالم و ستم‌گر است که به دست آن‌حضرت اتفاق افتاد.

بزرگ خاندان «آل داوود» و مؤسس سلسله‌ای جدید: «اعْمَلُوا آلَ داوُدَ شُکْراً وَ قَلیلٌ مِنْ عِبادِیَ الشَّکُور»؛ ای خاندان داوود سپاس‌گزاری کنید، که اندکی از بندگان من شکر گزارند.

داشتن صبر و شکیبایی در راه هدایت مردم: «اصْبِرْ عَلی‏ ما یَقُولُونَ وَ اذْکُرْ عَبْدَنا داوُدَ ذَا الْأَیْدِ إِنَّهُ أَوَّابٌ»؛ بر آنچه می‌گویند صبر کن و به یاد‌آور بنده ما داوود را که نیرومند بود و بسیار به خدا رجوع داشت.

ساده‌زیستی و ارتزاق از دست‌رنج: «فَلَقَدْ کَانَ یَعْمَلُ سَفَائِفَ الْخُوصِ بِیَدِه... ‏» او با دست خود از لیف خرما زنبیل می‌بافت، و به هم‌نشینانش می‌‏گفت: کدام یک از شما مرا در فروختن اینها یاری می‌‏دهد؟ و از قیمت آن زنبیل قرصی نان جوین تهیه می‌کرد و می‌‏خورد.

شب زنده‌داری: «... إِنَّ دَاوُدَ ع قَامَ فِی مِثْلِ هَذِهِ السَّاعَةِ مِنَ اللَّیْلِ فَقَالَ إِنَّهَا لَسَاعَةٌ لَا یَدْعُو فِیهَا عَبْدٌ إِلَّا اسْتُجِیبَ لَه‏»؛

نوف بکالی می‌گوید: شبی امیر المؤمنینعلیه السلام را دیدم از بسترش بیرون شد، به ستارگان دیده دوخت، سپس به من گفت: ای نوف! خوابی یا بیدار؟ گفتم: بیدارم یا امیر المؤمنین، فرمود:

ای نوف، خوشا به حال زاهدان در دنیا، و دل‌دادگان به آخرت. آنان مردمی هستند که زمین را فرش، و خاکش را بستر، و آبش را شربت خوش‌گوار قرار دادند، قرآن را لباس دل، و دعا را جامه رو نموده، و دنیا را بر طریقه مسیح از خود بریدند، چه بریدنی! ای نوف، داوودعلیه السلام در مانند این ساعت از شب برخاست و گفت: این ساعتی است که عبد در این ساعت دعا نمی‌کند، مگر این‌که مستجاب شود.

شغل قبل از نبوت

رسول خدا(ص) فرمود: «خداوند، داوودعلیه السلام را هنگامی مبعوث کرد ‌که ایشان یک چوپان بود؛ هم‌چنین حضرت موسیعلیه السلام را نیز هنگام چوپانی ایشان به نبوت برگزید؛ من نیز چوپانی گوسفندان را در منطقه جیاد به عهده داشتم».

وفات

درباره سرانجام حضرت داوودعلیه السلام آمده است:

داوودعلیه السلام کنیزی داشت که هر شب درهای خانه او را می‌بست و کلیدهایش را پیش او می‌آورد. سپس آن‌حضرت به نیایش پروردگار برمی‌خاست. هنگامی که مرگ وی نزدیک شده بود، شبی، مانند همه شب‌‌ها که کنیز درها را بسته بود، ناگهان مردی را در درون خانه دید. از او پرسید: چه کسی تو را در این خانه راه داد؟ مرد در پاسخ گفت: من کسی هستم که در کاخ پادشاهان، بدون اجازه ایشان داخل می‌شوم». داوود پرسید: آیا تو عزرائیل هستی؟ جواب داد: آری!

پرسید: پس چرا پیش از این به من پیام نفرستادی و از آمدن خود خبر ندادی تا برای مرگ آماده شوم؟! عزرائیل در پاسخ گفت: من پیش از این پیک و پیام بسیاری برای تو فرستادم. پرسید: پیک‌های تو چه کسانی بوده‌اند؟ جواب داد: پدر تو، برادر تو، همسایه تو و آشنایان تو اکنون در کجا هستند؟ گفت: همه مرده‌اند. گفت: اینها همگی پیک‌‌های من بودند و پیام مرا به تو می‌رساندند؛ زیرا تو نیز می‌میری هم‌چنان‌که آنان مردند. عزرائیل این را گفت و جان داوود را گرفت. بنابر‌این نقل، داوود ‌صد سال عمر کرد که مدت فرمانروایی‌اش چهل سال بود.

از رسول خدا(ص) نقل شده است: «داوود صد سال تمام عمر کرد که چهل سال آن، دوران سلطنت و پادشاهی او بود».

آرامگاه

بر اساس نقل تاریخ آرام‌گاه داوود نبیعلیه السلام در کشور فلسطین، در شهر بیت‌المقدس، کوه صهیون است.