بدائیه
بدائیه فرقهای از غلاة شیعه هستند که بداء را برای خدا جایز میدانند.
اعتقادات
پیروان این فرقه معتقدند که مانعی ندارد خداوند حکمی را صادر کند و بعد از مدتی حکم دیگری را صادر کند که مخالف حکم اول باشد. آنان بر اساس همین اعتقاد، خلافت خلفای ثلاثه را تفسیر میکنند. [۱] اما شیعیان امامی مذهب این تعبیر را درست نمیدانند، بلکه مطابق با آیه: «یمحوا الله ما یشاء و یثبت و عنده أم الکتاب.» (سوره رعد، آیه 39) بداء را بر خدا جایز میدانند، زیرا بنابر مصالح عالم آفرینش؛ خداوند هرگاه بخواهد میتواند امری را باطل و امری دیگر را جایگزین آن کند. این نوع تفسیر از بدا به معنای نسخ است. چنانکه خداوند امامت اسماعیل را «نسخ» فرمود و درباره او بداء حاصل شد و حضرت صادق (ع) فرمود: مَا بَدَا لِلَّهِ فِی شَیْءٍ کَمَا بَدَا لَهُ فِی إِسْمَاعِیلَ ابْنِی. [۲] [۳]