زارگیریه

زارگیریه‏ طایفه‌ای از شیعه هستند که در بندر عباس و اطراف آن سکنی دارند.

تاریخچه

اصالت زارگیریه به آفریقا و سواحل آن باز می‌گردد و هنوز عده‌‏ای از آنان به زبان سواحلی سخن می‌گویند.

آداب و رسوم

اعمال زارگیران به نوعی به جادوگری شباهت دارد. آنها به شیخ خود «بابا» می‏‌گویند. بابا با چند تن از همراهان خود، ارواح خبیثه را با «زار» گرفتن از تن شخص مجنون خارج می‌کند. زارگیران گرد هم جمع می‌شوند و با نواختن دُهُلی به نام «لایبا» و زدن خیزران بر بدن شخص جن‌زده، شیطان یا جن یا روح خبیث را از تن او بیرون می‌‏کنند. حین انجام مراسم، شخص بابا از خود بیخود می‌‏شود و در ضمن این اعمال، گیاهان مخصوصی در کنار شخص جن‏ زده دود می‌شود تا بوی آن به مشام وی برسد. ممکن است کسی که «زار» در تن او جای گرفته، توسط آن روح به وی وحی شود و به غیب‌گویی بپردازد. گاهی زنی جادوگر متصدی بیرون آوردن «زار» از تن بیمار می‏ شود. از جمله مراسم بیرون آوردن «زار»، قربانی کردن مرغ است.

پراکندگی جغرافیایی

زارگیران در بلاد آفریقا فراوان‌اند و البته در کشور عمان نیز حضور دارند و جمع کلمه زار در زبان ایشان «زران» است که در زبان سومالی این کلمه تبدیل به سار شده است.

آثار مربوطه

درباره این طایفه، کتابی به نام «اهل‌هوی» به زبان فارسی منتشر شده است.