قاسم کوفی محاربی
احمد بن محمد بن قاسم کوفی محاربی، محدث شیعی در اواسط سده چهارم هجری. پدرش ابوعبدالله محمد بن قاسم محاربی(م.ح324ق) از راویان برجسته کوفه بوده و در پرورش علمی او نقش داشته است.
| قاسم کوفی محاربی | |
|---|---|
 | |
| نام کامل | احمد بن محمد بن قاسم کوفی محاربی |
| نام‌های دیگر | ابوالعباس |
| اطلاعات شخصی | |
| محل تولد | کوفه |
| روز درگذشت | 355ق. |
| دین | اسلام، شیعه |
| استادان | علی بن محمد بن یعقوب کوفی |
| شاگردان |
|
| فعالیت‌ها | محدث شیعی |
معرفی اجمالی
احمد بن محمد بن قاسم کوفی محاربی، ابوالعباس. محدث شیعی در اواسط سده چهارم هجری. از تاریخ تولد و زمان مرگ وی اطلاعی در دست نیست. از شاگردان و استادان او میتوان دریافت که وی در اواسط سده چهارم حدود 355 هجری در بغداد وفات یافت زیرا شیخ مفید (338 - 413 ق) که غالباً با یک واسطه از او روایت میکند، در یک مورد به طور مستقیم از او نقل حدیث کرده است، بنابراین وی در روزگار جوانی شیخ مفید از دنیا رفته بود.
وی اهل کوفه و از طائفه «بنی محارب بن حفصه» است و ظاهراً زادگاه او نیز همان‌جا بوده است. پدرش «ابوعبدالله محمد بن قاسم محاربی»(م.ح324ق) از راویان برجسته کوفه بوده و در پرورش علمی او نقش داشته است. شیخ مفید از طریق «ابوبکر محمد بن عمر جعابی»(م.ح355ق) و با یک واسطه از «محمد بن همام اسکافی»(م336ق) روایاتی از پدرش در فضیلت علیبن ابیطالب (علیه السلام) و فاطمه زهراء (سلام الله علیها) نقل کرده است. وی در کوفه پس از طی تحصیلات مقدماتی نزد اساتید وقت به علوم حدیث روی آورد و علاوه بر پدرش، در مجلس درس «علی بن محمد بن یعقوب کوفی»(م332ق) حاضر شد و به تدریج در ضبط و جمع آوری احادیث تبحر یافت.
پس از آن به بغداد آمد و اندوختههای خویش را در بغداد منتشر ساخت. در حلقه درس او شاگردان بزرگی چون محمد بن محمد بن نعمان مفید(م413ق)، «احمد بن حسین بن احمد بن عمران»(م.ح381ق) و دیگران حضور داشتند.
استادان
پدرش ابوعبدالله محمد بن قاسم محاربی و علی بن محمد بن یعقوب کوفی از اساتید مشهور او هستند.
شاگردان
از محمد بن محمد بن نعمان مفید و احمد بن حسین بن احمد بن عمران بعنوان شاگردان وی نام برده می‌شود.
آثار
از تألیفات و کتابهای او اثری در منابع دیده نمیشود.
منابع
- الاختصاص، شیخ مفید، ص 84؛
- الامالی، شیخ مفید، ص 94 حدیث 4، وص 113 حدیث6؛
- مستدرک الوسائل، ج 5ص 245 حدیث 5790؛
- رجال طوسی، ص 442 شماره 6311؛
- طبقات اعلام الشیعه، ج 1 ص53.