ابراهیم بن عمروس همدانی
ابراهیم بن عمروس هَمْدانی، فقیه و محدث شیعی. به گفته ذهبی وفات او در 321هجری اتفاق افتاده است. ذكر این لقب گویای آن استكه وی مدتی در فسطاط، یكی از شهرهای مهم مصر زندگی میكرده است.
| ابراهیم بن عمروس همدانی | |
|---|---|
 | |
| نام کامل | ابراهیم بن عمروس همدانی |
| نام‌های دیگر | ابواسحاق هَمْدان فسطاطی |
| اطلاعات شخصی | |
| روز درگذشت | 321ق. |
| دین | اسلام، شیعه |
| استادان |
|
| شاگردان | ابوالحسن علی بن بابویه قمی |
| فعالیت‌ها | فقیه، محدث شیعی |
معرفی اجمالی
ابراهیم بن عمروس هَمْدانی، فقیه و محدث شیعی. سال ولادت او در دست نیست اما وفات او در اوایل قرن چهارم هجری و احتمالاً در هَمْدان اتفاق افتاده است زیرا وی استاد ابوالحسن علی بن بابویه قمی بود و ابن بابویه در هَمْدان در اواخر عمر او از او نقل حدیث كرده است. به گفته ذهبی وفات او در 321هجری اتفاق افتاده است. برخی از روایات او در امالی و خصال شیخ صدوق درباره فضیلت علی ذكر شده است. از دوران كودكی و محل پرورش او اطلاعی در دست نیست. قرائن نشان میدهند كه وی در علم و دانش به حد كمال رسیده بود و علاوه بر عالمان شیعی، بسیاری از محدثان اهل‌سنت نیز از او نقل حدیث كردهاند.
لقب
ذهبی با اشاره به این‌كه وی امام و پیشوای هَمْدان بود، از او با لقب «فسطاطی» یاد میكند. ذكر این لقب گویای آن استكه وی مدتی در فسطاط، یكی از شهرهای مهم مصر زندگی میكرده است.
استادان
استاد او «ابوعلی حسن بن اسماعیل قحطبی» است. وی هم‌چنین از علمای اهل‌سنت مانند احمدبن بدیل بن قریش(قاضی هَمْدان) نیز روایت دارد.
شاگردان
از شاگردان شیعی او میتوان «ابوالحسن علی بن بابویه قمی»(پدر شیخ صدوق) را نام برد. از او اثر تألیفی برجای نمانده است.
منابع
خصال شیخ صدوق، ص515؛ امالی شیخ صدوق، ص57 حدیث 14؛ تهذیب الكمال، ابوالحجاج یوسف مزی، ج1ص270 شماره13؛ سیر اعلام النبلاء، ج14ص550 شماره 315؛ طبقات اعلام الشیعه، ج1ص4.