جوالیقیه

نسخهٔ تاریخ ‏۶ سپتامبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۹:۴۹ توسط Salehi.m (بحث | مشارکت‌ها)

جوالیقیه‏ پیروان هشام‌بن‌سالم جوالیقی هستند که از موالی‌کوفه و جزء اصحاب امام جعفر‌صادق (ع) و امام موسی‌کاظم (ع) بوده است.

شرح حال هشام

ابومحمد (یا ابوالحکم) هشام‌بن‌سالم جوالیقی‌کوفی‌جعفی اصالتاً از اهالی جوزجان (منطقه‌ای در نواحی بلخ‌خراسان) بوده است. برخی از منابع، وی را از جمله اسرا به‌حساب آورده‌اند، ولی با توجه به اینکه جوزجان در سال 33 هجری قمری فتح شده، ظاهراً پدر یا اجداد وی از اسرا بوده‌اند.هشام‌بن‌سالم تا سال 183 هجری‌قمری زنده و در آن زمان از فقها و روات ثقه‌شیعه و از اصحاب امام‌صادق و امام کاظم (علیهماالسلام) بوده است و از زمره محدثین‌بزرگ به‌حساب می‌آمد و علاوه بر فقه، در علم‌کلام نیز صاحب‌نظر بود.[۱] [۲] [۳] [۴] [۵] [۶]

انتساب آرای نادرست

اشخاصی چون اشعری و شهرستانی با استناد به منابع اهل‌سنت، عقایدی را به‌هشام نسبت داده‌اند که صحیح نیست. عقایدی از این قبیل که هشام می‏‌پنداشت خداوند چهره‌انسانی دارد و نیم‌تنه بالای او میان‌تهی و نیم‌تنه پایین او میان‌پُر است و او دارای مویی سیاه است و در دلش دانش و حکمت جاری است. او پرتوی درخشان است. دارای گوشت و خون و حواس نیست و عقل آن را ادراک نمی‌کند.[۷]

عقاید‌جوالیقیه

جوالیقیه در پیروی از هشام معتقد بودند که امام بعد از جعفر‌بن‌محمد(ع) فرزندش موسی‌بن‌جعفر (ع) است و جعفر‌بن‌محمد در نزد جمهور‌شیعه به امامت موسی پسرش «نص» کرد. همچنین می‌گفتند که عقد‌«متعه» را به شرط پرداختن مزد زن جایز است. [۸][۹][۱۰][۱۱].

نقل حدیث از امام‌صادق و امام‌کاظم علیهما‌السلام

هشام در طول زندگی خود از امام‌صادق [۱۲] [۱۳] و امام کاظم‌علیهماالسلام [۱۴]احادیث فراوانی نقل کرده است. نام هشام در سند حدود ۶۶۳ حدیث در کتاب‌های روایی شیعه نقل شده است. [۱۵] وی از راویانی چون ابوبصیر، ابو‌حمزه ثُمالی، ابو‌خالد کابلی، ابن ابی‌یعفور، ابان بن تَغْلِب، ابان بن عثمان و زراره [۱۶] حدیث نقل کرده است. راویانی چون ابن ابی عُمَیر [۱۷] ابن محبوب، ابن مسکان، بَزَنطی، حماد بن عثمان و صفوان بن یحیی از او روایت نقل کرده‌اند.[۱۸] نجاشی با عبارت «ثقة ثقة» از او یاد کرده است.[۱۹] و آیت‌الله خوئی برخی روایاتی را که بر نکوهش او دلالت دارند، از نظر سند ضعیف می‌داند[۲۰].

پانویس


  1. احمد امین، اعیان الشیعه، ج 10، ص266
  2. نجاشی احمد بن علی، رجال النجاشی، ص 434
  3. آقا بزرگ تهرانی، الذریعه الی تصانیف الشیعه، ج 4، ص 270
  4. شوشتری محمد تقی، قاموس الرجال، ج10، ص 559
  5. خویی سید ابوالقاسم، معجم رجال الحدیث، ج 19، ص 297
  6. سبحانی جعفر، موسوعه طبقات الفقهاء ج2، ص 602
  7. مشکور محمد جواد فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 144
  8. مشکور محمد جواد فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 144
  9. بغدادی ابومنصور، الفرق بین الفرق، به اهتمام محمد‌زاهد‌بن حسن‌الکوثری، چاپ قاهره، سال 1948، ص 139
  10. الحمیری ابو سعید نشوان، الحور العین، چاپ مصر، سال 1948 میلادی، ص 149، 162، 258.
  11. فخر رازی، اعتقادات فرق المسلمین، به اهمتما علی سامی النشار، چاپ قاهره، ص 64، 65.
  12. شیخ‌طوسی، رجال، ص 345
  13. کشی، ص۱۱۹
  14. نجاشی، رجال، ص۴۳۴.
  15. خوئی سید ابوالقاسم، معجم رجال الحدیث، قم، انتشارات مرکز نشر آثار شیعه، سال 1410 قمری و 1369 شمسی، ج۱۹، ص۳۰۱.
  16. کشی محمد بن عمر، رجال الکشی، (اختیار معرفه الرجال) مصحح طوسی محمد بن الحسن، مشهد، نشر دانشگاه مشهد، سال 1409 قمری، ص۱۳۳
  17. کشی محمد بن عمر، رجال الکشی، (اختیار معرفه الرجال) مصحح، طوسی محمد بن الحسن، مشهد، نشر دانشگاه مشهد، سال 1409 قمری، ص 119، 133
  18. خویی سید ابوالقاسم، معجم رجال الحدیث، قم، مرکز نشر آثار شیعه، سال 1410 قمری و 1369 شمسی، ج 19، ص 303
  19. نجاشی، احمد بن علی، رجال النجاشی، قم، انتشارات موسسه نشر اسلامی، سال 1365 شمسی، ص 434
  20. معجم رجال الحدیث، خوئی سید ابوالقاسم، معجم رجال الحدیث، قم، انتشارات مرکز نشر آثار شیعه، سال1410 قمری و 1369 شمسی، ج ۱۹، ص۳۰۱.